AŞK BAZEN TATLIDIR

ALASTORUN ÇIKARI

başlık hiç hayra alamet değil farkındayım ✌

•••••

alastor yüzündeki zoraki sinirli ve sabır dilenen dişlek gülümsemesi ile karşısında arsızca oturup gülümseyen zestial ve hemen onun yanında dikilip kendisine ciddi ciddi bakan carmilla carmine'a tiksintili bir bakış attı. neden böyle bir boku ondan istiyorlardı? bu planı yaptıracak başka bir derebeyi mi kalmamamıştı yani? valentino mesele o sapık piç kurursu bu siktiri boktan görev için daha uygunken onlar bunu istiye istiye radyo iblisinden mi istiyorlardı? bu bir şaka olmalıydı. kötü bir şaka...

üç kişi, üç derebeyi ve ortadaki riskli plan. kim uygulayacaktaki bu planı? aklı başında olan hiç kimse bu planı ne yazardı ne oynardı. derebeyleri eşitti herkes bu planı oynayabilirdi çünkü herkes eşitti yüzde elli olasılıklıydı. ya biri oynayacak ya biri oynayacak ama her halükarda biri oynayacaktı çünkü eşitlerdi. peki ya kim oynamalıdı? işte burada eşitlik bozuluyordu..

şüphesiz derebeylerinin bu oyunu Alastorun oynamasına daha çok ihtiyaçları vardı...

yüzde elli olasılıklı hassas terazi bu iş için Alastor'a daha fazla biniyordu...

radyo iblisi şakaklarını ovuştururken yüzüne yapmacık bir gülümseme yerleştirdi ve carmillaya baktı. hiçte kibar olmayan nefret kusan bir sesle konuşmaya başladı.

"bana neden bu oyunu benin oynamam gerektiğini tekrar anlatır mısın? anlayamadım da(!) "

cümlesini tamamladığını yüzündeki yalan gülümsemeyi hiç bozmadan carmilla ve zestial üzerinde kırmızı gözlerini gezdirmeye devam etti. aslında anlamıştı çok iyi anlamıştı sadece onunla dalga geçip geçmediklerini anlamaya çalışıyordu. kim bunu radyo iblisinden istiyebilirdiki? carmilla gözlerini kıstı ve ciddi bir şekilde konuşmaya başladı.

"en sonki imhaya karşı geldin bir sürü meleği öldürdün ve niffty adam'in ölümüne sebep oldu."

Alastor kendini beğenmiş bir şekilde arkasına yaslandı. niffty ile gurur duyuyordu. carmilla onun tavrına aldırmadan masaya yaklaştı ve ima ile devam etti.

"derebeylerini nasıl bir tehlikeye attığının farkında değildin anlaşılan"

bir süre tepki vermeyen Alastorun yüzüne baktı zestial ise sessizdi.

"lute'un sevdiğini niffty yani sen öldürdün. kısasa kısas karşılık verecektir yani bir sonraki imhaya kadar birini bulman lazım."

Alastor işin bu kısmını sevmediğini belli edercesine yüzünü buruşturmuştu.

"yedi ay alastor... iki yüz on günlüğüne birini bul ve onu sevdiğini herkese inandır... yedi ay sonra onu öldürecek ve intikamını almış olacak"

Alastor cevap vermedi. bu hayır demek oluyordu. önündeki iki yüz on günü birisiyle paylaşmak istemiyordu.

"eğer bunu yapmassan Rosie'ye ne olacağını tahmin ediyorsun değil mi?"

Zestial'ın alayla dediği cümleyle Alastorun kulakları dikleşti.

Rosie...

Alastor artık buna istesede hayır diyemezdi. cehennemdeki herkesi harcardı ama asla Rosie'ye bir şey olmasına izin vermezdi. cehennemdekilerin az çoğu Rosie'yi, Alastorun kız arkadaşı sanıyordu. hoş zaten uzaktan bakınca öyle görünüyorlardı. intikam almaya çalışan Lute'un aklına gelecek ilk kişi Rosie olurdu. ve Alastorun onu yüzde yüz koruyabileceğinin hiçbir garantisi yoktu... onu tekrar kaybedemezdi.