MUM ATEŞİNDE KÜL OLMAK +18 (Final)

27. BÖLÜM: "Yanlış seçim (kalbim)"

🔶🔱🔶

Kalbiniz götünüzde atar mıydı? Benimki şu an atıyor. Arabayı son sürat eve doğru süren Ahzal'la yandan bile bakmaya cesaret tim yok. Biz az önce uçurumun tepesinde yıldızları galaksileri fallan izliyorduk ne ara eve yetişmeye çalışıp şey işini yapma derdine düştük? Daha doğrusu düştük değil düştü!

'Ne düştü? Hepsi senin yüzünden, ne diye adamın kucağında zıplıyorsun gerizekalı?!'

İç sesimin de erkek olduğunu düşünüyorum ve bu iki adam haklı, adam ne güzel bana dur ihtarında bile bulundu ben ne diye devam ettiysem? Resmen kendim kaşınmıştım ve şu anda da topuklarımı götüme vura vura kaçmak istiyorum.

Arabaya bindiğimiz den beri konuşmuyor duk. Ahzal avına -yani eve- yetişme derdinde ama ben korkudan koltuğa resmen gömülmüş durumdaydım. Her hangi bir itiraz cümlesi kurmadım ama resmen korkuyordum, adam birden içime gireceğini söyledi, peki hangi akıla? Niye bana fikrim sorulmuyor acaba? Lan tamam iki kucağında zıpladım ama benim bu zaman kadar yaptığım ne çılgınca hareket o olmuştu zaten, ben nasıl seninle iç içe girerim? Tövbe yarabbim.

Eve yaklaştıkça hakarete uğramış gibi yüzüm şekilden şekile giriyordu. İlk defa mesafelerin kapanmamasını istiyorum, ne olurdu sanki bu adamın evi İsviçre'de olsaydı ve biz arabayla Türkiye'den İsviçre'ye gitseydik? Bence hiçte bir şey olmazdı, ama ben ne zaman bir şey istediğimde oldu ki şimdi olsun?

'Bence aç kapıyı at kendini aşağı, böylelikle bu adamı kendinde kurtarmış olursun.'

"Biliyor musun? Bazen sana cevap bile veresim gelmiyor, son zamanlarda iyice saçma sapan bir hastalığım olduğunu düşünüyorum. Evet, bir çok insan yalnızlıktan kendi kendine konuşup adına iç ses diyorlar ama sen ayrı bir boyutsun, insanların ki onlara hak verir, akıl verir sense havlamaktan öteye yol gidemiyorsun."

Ev görüş alanıma girdiğinde çığlık çığlığa bağırmamak için zor tutum kendimi. Zikretine rest çektim ama arabadan atlama fikri çok cazip gelmeye başladı. Bu lanet arabada fazla hızlı gidiyor ama bir kaç kaburgamım kırılması haricinde, birde kafada bir çatlak en az hasarla anlatabileceğime inanıyorum.

Bizim gelmemizle açılan demir kapıyla Ahzal hızla evin bahçesine girip aracı rast gele ortada bıraktı. Benim nefesim boğazımda düğüm düğüm ola dursun adam hızla arabadan inip benim olduğum tarafın kapısını açıp bana vahşi parıltılar besleyen kömür gözleriyle baktı. Böyle bakınca da insanın ötesini berisini düşünmeden kucağına atlayası geliyor ama neyseki ben iradesi çok kuvvetli bir kızım.

Kapıyı açmasına rağmen bende bir hareketlilik göremeyince gözleriyle inmem için bir kaç hareket yaptı ama benim tek anladığım koltuğa daha çok yapış oldu bende anladığımı yapıp koltuğa daha çok gömüldüm, kralı gelse beni bu arabadan indiremez!

İnmeyeceğimi anladığında önce yüzünü sıvazladı sonra öldürücü soğuklukla gülümsedi. Gözlerindeki ima "inmezsen çokta şeyimde, ben seni eninde sonunda nakavt edecem nasıl olsa. Bu arabada olsa bile!" Beni bir korkuttu ama napiyoruz? Asla beli etmiyoruz. Bende tıpkı onun gibi sırıtım ve benim sırıtmam altında "Abi boğunu yiyim bi sal beni ya!" Cümleleri yatıyordu.

"İnmek için özel izin mi bekliyorsunuz?" Sesi zorlanıyormuş gibi gelirken sertçe yutkundum. Ses tonuyla öldürdü beni resmen ama ben göt korkularına doymamış oluyorum ki onu onaylayarak kafa salladım, bunu üzerine geriye çekilip ellerini ceplerine koydu. Sırıtması dahada büyüdü.