Bölüm Şarkıları:
Gaye Su Akyol, Kör Bıçakların Ucunda
Sertab Erener, Ateşle Barut
Pentagram, Geçmişin Yükü
7. Bölüm - "Yalanların Bağrında"
Eyşan Karadağ
Korkuyordum.
O anlığına, elimdeki telefonun ekranına bakarken kafamdan geçen tek şey buydu. Deli gibi korkuyordum ve bunu kendimden başka kimseye itiraf edemezdim.
Omuzlarıma binen hislerin ağırlığıyla olduğum yerde kaldım. Gözlerim etrafta gezindi, onun evinde olduğumu görecek birini aradım. Kendimi deli olamadığıma ikna etmek için dakikalarca orada durup bekledim ama tek bir kişi bir geçmedi etrafımdan.
Aldığım nefesler sıklaştıkça elimi göğsüme yaslayarak gözlerimi tekrardan ekrana çevirdim. Mesajı kaçıncı okuyuşumdu bilmiyordum bile. Tek bildiğim bedenimin korkuyla titrediğiydi.
Bir katilden ötesi değil.
Sevdiğin herkesin ölümü onun elinden olacak.
Çoktan başladı.
Başımı iki yana sallayarak içimden durmadan tekrar ettiğim cümleleri unutmaya çalıştım. Bunun mümkün olmadığını biliyordum çünkü daha şimdiden mesajları defalarca kez baştan okumuştum.
Bizimle uğraşan biri vardı ve ima ettiği şey oldukça açıktı.
"Eyşan, iyi misin?" Akif abinin hızla yanıma yaklaştığını fark ettiğimde telefonun ekranını kapatarak cebime koydum. Bunu birine gösterip ortalığı karıştırmayı istemiyordum, basit bir oyundan ibaret olduğuna inanmaya ihtiyacım vardı.
"İyiyim abi." Sahte bir tebessümle inanmasını umdum ama suratımın hayalet görmüş gibi durduğundan emindim. Hissettiklerimi gizleme konusunda genelde becerkisiz olduğum için bir şey olduğunu düşüneceğini biliyordum.
"Emin misin abim? Yüzün bembeyaz olmuş, hasta mısın yoksa?" Çatık kaşları yüzümde gezinirken aklıma gelen ilk yalanı söylerken buldum kendimi.
"Erez'le kavga ettik yine, ona sinirlendim." Kavga etmeden geçirdiğimiz gün olmadığı için gayet yeterli bir yalandı bence. Bunu lojmandaki herhangi birine dahi söylesem bana inanacağından emindim.
"Yapıştırayım mı kafasını duvara?" Güldüm ama çok kısa sürdü çünkü bütün bedenim gerginlikten kaskatı kesilmişti.
"Sana gerek kalmadan kendi yapmaya başlamıştır zaten abi." Gelen mesajların korkusundan az önce yaşadığımız anı düşünmeye fırsat bulamamıştım. Anlık gelen farkındalıkla parmak uçlarım dudaklarıma dokundu. Akif abi muhtemelen bunun öylesine yapılmış anlık bir hareket olduğunu sanmıştı fakat değildi.
Biz resmen öpüşmüştük.
Bembeyaz tenime yayılan kızıllığı ısınan yanaklarımdan anlayabiliyordum ama Akif abinin bunu fark etmemiş olmasını ummaktan başka şansın yoktu. O kadar aniydi ki yaşanan her şey yetişmekte zorluk çekiyordum. Basit bir beğeni sandığım hislerim her geçen gün büyümeye devam ederken beni öpmesi içimde yanan ateşi harlamaya yetmişti.
"Sen iyi olduğundan emin misin?" Daldığım düşüncelerden çıkarken Akif abi endişeli bir surat ifadesiyle gözlerini üzerimde gezdiriyordu. "Sesleniyorum ama boşluğa bakıyorsun dakikalardır."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zincire Vurgun
Teen Fiction"Ağlama gidenlerin ardından. O giderse ben varım." Bir gece yatmadan önce babam yanımdaydı. Saçlarımın arasında gezinen şefkatli elleri, dudaklarından eksik olmayan sevgi sözcükleriyle elimi uzattığım her yerdeydi. Aynı gecenin sabahında parmak uçla...
