"Ağlama gidenlerin ardından. O giderse ben varım."
Bir gece yatmadan önce babam yanımdaydı. Saçlarımın arasında gezinen şefkatli elleri, dudaklarından eksik olmayan sevgi sözcükleriyle elimi uzattığım her yerdeydi.
Aynı gecenin sabahında parmak uçla...
Bölüm Şarkıları: Aşkın Nur Yengi, Yalancı Bahar Sezen Aksu, Kaybolan Yıllar Çağan Şengül, Çok Yazık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. Bölüm - "Sessiz Haykırışlar"
Eyşan Karadağ, 1 Nisan 2020
Bizden gidişinin ilk haftası bugün baba, o günden sonra ilk defa elime alabiliyorum kalemi.
İyi miyim, bilmiyorum. Tek bildiğim hayatın istesek de istemesek de bir şekilde devam ettiği. Aklımın hayalimin alamayacağı kadar zormuş meğer sensizlik. Yine de söz verdim sana, devam ediyorum. Tam olarak dikilemedim belki ayağa ama yemin ederim çabalıyorum.
Erez'e verdiğin o mektubu defalarca okudum, yazdıkların neredeyse ezberimde artık.
Elinden bu kadarını geldiğini söylediğin, miktarı için af dilediğin satırlar var ya baba, onları yazdığın an gözümün önünde belirdi nedense ve ağladığını düşünmek beni çok üzdü.
Sen bu dünyadaki en iyi babasın, bunu her dediğimi yaptığın için söylemiyorum zaten beni böyle yetiştirmedin de. Bunu beni hayata hazırladığın için söylüyorum.
Ellerim kalemi tutamıyor sanki bu sefer. Kelimelerim tükenmiş gibi yazamıyorum. Okuduklarım çok ağır geldi bana, hâlâ bir kez olsun çıkamadım evden. Yine de kararlıyım, toparlanacağım. Normale dönmek zorundayım artık biliyorum. Zor olacak ama gözün arkada kalmasın baba, tim sürekli yanımda.
Zeki abi bir bebeği olacağını öğrendi, bize hep bir çocuk istemediğini söylerdi ama bir görsen şimdi onu baba. O kadar neşe dolu ki. Sevincini belli edemiyor henüz biliyorum, herkes çok sarsıldı çünkü ama acısı hafiflediğinde bambaşka bir adam olacak, biliyorum.
Yakup abi her an kapımızda. Dün sırf biraz yüzüm gülsün diye kurabiye yapıp getirmiş bana. Biliyor tabii benim yemeyeceğimi, annemi oturttu salonda sonra da bize çay demleyip yiyene kadar başımızda bekledi. Annem duymasın ama gerçekten yediğim en lezzetli şeylerden biriydi.
Yağız abi geceleri başımda bekledi. Biraz olsun uyuyayım, içim rahatlasın diye hiç durmadan dua okudu başucumda. Birlikte mezarına geldik, ondan öğrenebildiğim kadarıyla ben de okudum. Öyle güzel dua ediyor ki baba, yüreğim sanki bir kuş olup senin omzuna konuyor her defasında.
Arzu ve Bedirhan -abi demediğim için kızma şimdi adam benim bezli halimi bile biliyor- sürekli gelip ne yaptığımı kontrol ettiler. Ve aslında hiçbir şey yapmadığımı gördüklerinde de aksi için çok çabaladılar. Bir ara onları eve almadım diye camıma taş attılar, eğer keyfim olsa ikisini de pataklardım demeyi çok isterdim ama Arzu beni tek parmağıyla döverdi muhtemelen. Bedirhan çok üzgün baba, benim yanımda belli etmemeye çalışıyor ama biliyorum o da ağlıyor her gece. Komutanını geç, o da babasını kaybetmiş gibi. Hatta düşünecek olursan aslında seninle benden daha çok vakit geçirdi. Bunları sanki sen karşımda beni dinliyormuşsun gibi yazmak bana çok iyi geliyor. Yüzündeki ufak sırıtışı görebiliyorum.
