Ναταλία
Πέρασα ωραία, πέρασα πολύ ωραία, πέρασα τέλεια.
Ήταν πολύ όμορφα μαζί της. Μιλήσαμε, περπατήσαμε, γελάσαμε. Ένιωσα άνετα, όλα ήταν τέλεια.
Όμως.....
Όμως είναι λάθος, νομίζω.
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, τι να νιώσω. Πρώτη φορά νιώθω έτσι για κάποια κοπέλα.
Αλλά....
Αλλά, πώς γίνεται να είναι λάθος, ενώ το νιώθω τόσο μα τόσο σωστό;
Πώς γίνεται να είναι λάθος αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα;
<<Ναταλία;>> ακούγεται μέσα στις σκέψεις μου η αχνή φωνή του Οδυσσέα και γυρίζω να τον κοιτάξω κάπως χαμένη.
<<Ναι;>>ρωτάω κάπως αποπροσανατολισμένη.
<<Δεν πέρασες ωραία με την Ίριδα; Νόμιζα πως->>
<<Όχι όχι ήταν ωραία, αλλά- >>
<<Ήρθαμε κι εμείς>> ακούγεται η φωνή της από πίσω μου, ενώ βλέπω μπροστά μου ένα πιάτο γεμάτο και γελάω.
<<Ποιος θα τα φάει όλα αυτά;>>
<<Εσύ. Δηλαδή εμείς>> λέει ο Οδυσσέας και ακούγονται τα γέλια των κοριτσιών.
{...}
Η ώρα είναι εννιά το πρωί και είμαστε πάνω στο μηχανάκι του Οδυσσέα, ενώ με πάει σπίτι.
Την ώρα που πάμε να μπούμε στο στενό μου, στρίβει, και πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
<<Πού πάμε;>> φωνάζω για να με ακούσει, αλλά απάντηση δεν παίρνω.
Σταματάει σε ένα παρκάκι, που βρίσκεται κοντά στη γειτονιά μου, και μου κάνει νόημα να κατέβω. Κάθεται σε ένα παγκάκι και μου δείχνει με το χέρι του να κάτσω κι εγώ.
<<Τι συμβαίνει;>> με ρωτάει, και γυρίζω να τον κοιτάξω ξαφνιασμένη. Ο Οδυσσέας είναι σοβαρός λίγες φορές.
Δεν απαντάω, αλλά συνεχίζει να με κοιτάει επίμονα, ώσπου παίρνω μια ανάσα και καταλαβαίνω πως δεν θα με αφήσει ήσυχη αν δεν του πω τι συμβαίνει.
<<Μου αρέσει η Ίριδα>>λέω σχεδόν ψιθυριστά.
<<Ωραία>>μου απαντάει λες και δεν συμβαίνει τίποτα.
<<Ρε Οδυσσέα->>
<<Ίριδα -με διακόπτει- κοίταξε με>>μου λέει και σηκώνω το κεφάλι για τον κοιτάξω.
<<Δεν είναι λάθος>>
<<Μα->>
<<Δεν είναι λάθος -λεει αργά καθώς με κοιτάει- το ξέρω ότι μπορεί να σου φαίνεται περίεργο επειδή είναι η πρώτη φορά που σου αρέσει κάποια, μα δεν είναι όμορφο; Δεν είναι όμορφο αυτό το συναίσθημα; Δεν σε κάνει να νιώθεις -πως το λέτε εσείς τα κορίτσια- πεταλούδες; -γελαω, ενώ του γνέφω θετικά- Δεν σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανή; Να θες να τη γνωρίσεις; Να έρθετε πιο κοντά; Να μάθετε η μία την άλλη; >> με ρωτάει κι εγώ του γνέφω καταφατικά μόνο μια φορά, μια αρκεί.
Βλέπω το πρόσωπο του να στολίζεται από ένα ζεστό χαμόγελο και χωρίς να το περιμένει τον αγκαλιάζω. Τον αγκαλιάζω σφιχτά, και νιώθω τα χέρια του γύρω μου.
