Λήδα
Τα παντζούρια ανοίγουν, και νιώθω λες και άνοιξαν οι πύλες του παραδείσου με τόσο φως.
Βάζω μπροστά στο πρόσωπο μου το μαξιλάρι και μουγκρίζω ενοχλημένη.
<<Άντε σήκω, βαρέθηκα να περιμένω να ξυπνήσεις, κοντεύει μία>>ακούγετε η φωνή της Ιριδας, αλλά δεν απαντάω τίποτα. Νιώθω ένα βαθούλωμα στο κρεβάτι και ξέρω πως ήρθε να ξαπλώσει δίπλα μου.
<<Για πες>> λέει χαρούμενη, και την κοιτάζω μπερδεμένη αφού πάρω το μαξιλάρι από το πρόσωπο μου.
<<Τι να πω;>>
<<Για τον Γιάννη, πες τα μου όλα>>
<<Δεν έχω να πω κάτι>>λέω αδιάφορα.
<<Ναι καλά αφού σας είδα πως κοιταζοσασταν, όχι μόνο εγώ δηλαδή αλλά όλοι μας. Σου αρέσει; Γιατί σε αυτόν σίγουρα του αρέσεις>>παίρνω λίγη ώρα για να σκεφτώ.
Το ξέρω ότι του αρέσω, το κατάλαβα, αλλά δεν ξέρω αν μου αρέσει.
Δηλαδή ωραίο παιδί είναι, και καλό από ότι πρόλαβα να καταλάβω, αλλά....
Αλλά Οδυσσέας.
Όσο κοιταζοσασταν με τον Γιάννη ένιωθα πολύ όμορφα, και πιστεύω πως είναι πολύ καλό παιδί.
Όμως με τον Οδυσσέα ήταν διαφορετικά, από την πρώτη στιγμή κι όλας. Δεν ένιωθα απλά όμορφα όταν με κοιτούσε. Ένιωθα τα πάντα.
Το σώμα μου να ανατριχιαζει, όλες μου τις αισθήσεις πιο έντονες. Το χαμόγελο μου δεν μπορούσα να το κρατήσω.
Το ερώτημα είναι όμως ποτέ θα τον ξαναδώ; Κι αν τον ξαναδώ θα τα ξανανιώσω όλα αυτά;
<<Ει, τι σκέφτεσαι;>>ακούω την φωνή της Ίριδας.
<<Τον Οδυσσέα, ακόμη>>λέω, ενώ ξεφυσαω.
<<Καταλαβαίνω, απλά θέλω να σκεφτείς πως μένει στην Κρήτη, ενώ ο Γιάννης Θεσσαλονίκη και πέρασε Αθήνα κι αυτός -την κοιτάζω μπερδεμένη και την βλέπω να ξεφυσαει- εννοώ πώς,με τον Οδυσσέα πότε θα ξαναβρεθειτε; >>
<<Δεν ξέρω>>λέω σηκώνοντας τους ώμους μου.
<<Άκου, δεν σου λέω να ξεχάσεις τον Οδυσσέα, σε καμία περίπτωση. Μαζί του, αν και σε μικρό χρονικό διάστημα, κατάλαβες ότι ήταν διαφορετικά. Δεν έχω ξαναδεί αγόρι να σε κοιτάζει όπως αυτός, ούτε εσύ εκείνον αλλά, δεν ξέρω πότε θα ξανασυναντηθείτε>>λέει η Ίριδα, μα εγώ δεν μιλάω. Δεν ξέρω τι να της πω.
Δεν είναι τυχαία η επιλογή της Ίριδας.
Είπε πότε θα τον ξαναδείς, όχι αν τον ξαναδείς. Και το είπε γιατί ήξερε, ήξερε πως τέτοιοι άνθρωποι χρειάζεται να είναι μαζί.
Αν πιστεύεις στη μοίρα ή στο πεπρωμένο πες το έτσι.
Εγώ δεν πιστεύω.
Πρέπει να είναι μαζί όχι γιατί το θέλουν όσο τίποτα, αλλά γιατί το χρειάζονται όσο τίποτα.
