ဒေါက်တာဦးသူရမောင်နှင့်တွေ့စုံခဲ့ပီး ဂျီမင် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်လမ်းတစ်လျှောက်အတွေးများစွာက နယ်ချဲ့နေခဲ့၏။ ဒေါက်တာဥိးသူရမောင်၏ စကားတစ်ချို့ကို ပြန်လဲကြားယောင်းနေမိရင်းပေါ့....
"ဂျောင်ကုလေးက သိပ်ကိုသနားစရာကောင်းတယ် ဒေါက်တာမင် သူဝေဒနာခံစားနေခဲ့ရတာတောင် ဒေါက်တာအပေါ်ကို ငြိုငြင်မူ့မရှိခဲ့ဘူး။ ဒေါက်တာမင် သူ့ကိုစိတ်ပူနေမှာကိုသိနေခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကျန်းမာရေးမကောင်းထဲကြားကနေ စာတွေကိုမနားဆက်တိုက်ပေးပို့နေခဲ့တာ။ ပြန်လာပေးဖို့လဲမတောင်းဆိုခဲ့သလို၊ သူခံစားနေရတာကိုလဲပြောမပြခိုင်းခဲ့ဘူး။ ဒေါက်တာမင် စိတ်ဆင်းရဲမှာဆို့းလို့တဲ့။ အဲ့ဓိဝေဒနာကို သူကလေးဘဝထဲကခံစားလာခဲ့ရတာ။ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပါရက်နဲ့ အဲ့ဓိကလေးကို မကယ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး။ ကြိုးစားပီးအကောင်းဆုံးကုသပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကံအကြောင်းမကောင်းတော့ ကြိုးစားသမျှကအရာမထင်ခဲ့ဘူး။
( ............... )
( ဒေါက်တာဦးသူရမောင်က ဂျီမင်လေးနဲ့အသက်ရွယ်မျှကွာပေမဲ့ partner ကောင်းတစ်အနေနဲ့ (respect) လေးစားသမူ့ဖြင့် ဒေါက်တာမင်ဟုခေါ်ဝေါ်ခြင်းဖြစ်သည် )
ဒေါက်တာဦးသူရမောင်၏စကားများကို ဂျီမင် ပြန်တုန့်ပြန်မူ့မပြုခဲ့ပါ။ မောင့် အကြောင်းတွေကိုနားထောင်နေရင်း ပါးထက်ပူနွေး"ဆင်းသက်လာသည့် မျက်ရည်စများကိုလဲ မသုတ်မိ။
"မောင်ရယ်.......
ဒေါက်တာမင်အား စိတ်မကောင်းဖြစ်စေလိုတဲ့စိတ်နဲ့ရည်ရွယ်ပီးပြောလိုက်တာမဟုတ်ပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလို့ ပြောလိုက်မိ၏။ သူစကားတွေလွန်သွားသည်ကိုလဲ ဒေါက်တာဦးသူရမောင်သိလိုက်သည်။ အရိပ်အကဲနားသူပီသစွာ ဒေါက်တာဦးသူရမောင်က ဂျီမင်အားပြန်လည်အားပေးနစ်သိပ်ရင်း မောင့်အကြောင်းတွေကိုဆက်ပြောလာသည်။
"အဲ့ကလေးက သိပ်လေးစားစရာကောင်းတယ်။ ဆေးရုံမှာသူ့ကိုယ်အင်္ဂါအစိပ်ပိုင်းအားလုံးကိုလှူတန်းခဲ့တယ်။ ဒါတော်ရုံလူတွေမလုပ်နိုင်တဲ့လုပ်ရပ်ပဲမို့လား။ အများသူငှာအတုယူထိုက်တဲ့ စံပြပုဒ်ကိုယ်လေး။ ဒါကြောင် ဒီကလေးရောက်တဲ့အရပ် ရောက်တဲ့ဘုံဘဝမှာ ပျော်ရွှင်နေရမယ်လို့ ဦးယုံကြည်တယ် ဒေါက်တာမင်
YOU ARE READING
နွေးထွေးသော မောင့်ရင်ခွင်ဝယ် 💔 ( Completed )
Fanfictionနောင်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင် မောင့်အချစ်တွေနဲ့ "ထာဝရ" ပျော်ရွင်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တယ် မောင်!
