In bed/hyunin

2.Kkami

Bu kitab Aşırı aşırı fazla cirnge içerir 👏

Hyunjin

Hwang şirketi en tanınmış şirketlerden biridir. Iyi işleriyle tanınır. Aynı zamanda yer altı işlerinde ismi geçen en büyük isimlerden biri. Bizim diğerlerinden farkımız ise biz adam öldürmeyiz biz onları polise teslim ederiz.Uyuşturucu,silah algı satgısı yapan biri gibi dursakda aslında babam bir polis memuru. Biz sadece kamuflaj olmuş birer polisleriz bile diye bilirim.

Salonda oturmuş Yang ailesini bekliyorduk. Wonjun uzun süredir bizimle bir anlaşma yapmak istiyordu ve en sonunda bunu başarıyor. Onları bu gün akşam yemeği için davet etmişdik aynı zamanda da anlaşma hakkında konuşulacakdı.

"Ooo merhabalar bay Hwang. Nasılsınız?"

Geldi tipini s!kdiğim.

"Iyiyiz.siz?"

"Iyiydik sizi gördük daha iyi olduk"

"Bu genç adamda oğlunmu?"

"Evet oğlum Jeongin"

Babamın sorduğu soruya daha soğuk cevap vermişdi. Hep yapdığı gibi lafını süslememiş direk cevap vermişdi.

"Merhaba efendim"

Oğlu 90 derece eğilerek babama saygıyla selam verdi. Wonjun bir oğlu olduğunu biliyordum ama onu hiç böyle yakından görmemişdim. Açıkcası ben bir birine bu kadar benzemeyen baba oğul görmemişdim.

Wonjun oldukca kaba görünümlü,sert,kirli sakkalı,dolu yapılı sülük adamın tekiydi. Bu özelliklerin hepsi de ona tam bir mafya görünümü katıyor.
Oğluna baktığımdaysa zayıf,beyaz tenliydi ve tatlı bir görünümü vardı. Minik ve çekik gözleriyle ise tilkiyi anımsatıyordu ama bakışları aşırı saf ve ürkekdi.

"Buyurun yemeğe geçelim"

Günün devamında akşam yemeği iş hakkında olan konuşmalar geçmiş ve bitmişdi.

"O zaman hadi biz bu anlaşma konusu daha net konuşalım ve en yakın zamanda bitirelim. Jeongin hadi siz başka bir odaya geçin"

Bizim burada olmamızı açık şekilde istemiyordu. Nedenini tam çözemediğim için babama bakdım. Oda başıyla gitmemizi işaret etmişdi.
Üzerinde çok düşünmeden kalktım ve odama doğru yürüdüm.
Arkamdan gelen minik adım sesleriyle Jeonginin de benim arkamdan geldiğini anlamışdım.

Odaya geldiyimizde kapıyı açtım ve önden onun girmesine izin verdim. O da kısaca eğilerek bana teşekkür etmişdi. Arkasından da odaya ben girdim kapıyı bir az aralık olacak şekilde kapatıp odamdaki koltuğa oturdum.
Öylece duvara bakıyordum arada da karşımdaki çocuğa. Jeonginde bakışlarını gelişi güzel odanın içinde dolaşdırıyor odamı inceliyordu.

Bakışlarımı bir az daha aşağı indirim ve kıyafetini incelemeye başladım. Ortamın ciddiyetine ve benim aksime oldukca rahat bir takım giymişdi. Ben onu incelerken o da odayı incelemeyi bitirmiş olacak ki bana doğru döndü. Ona baktığımı görünce sert bir şekilde yutkunmuştu öyleki ben burdan duymuşdum. Ben bakışlarımı kaçırmamıştım. Ama o anında başka bir tarafa dönmüşdü.
Böyle vakit geçmeyeceğini anladığımda telefonumla ilgilenmeye başladım.

"Aaaaağ!!"

Ve üzerime bir şey atladı.

"Iyimisin? Bir şey mi oldu?"

"Köpek köpek var"

Kucağımda iyice yerini almış,kafasını göğsüme yaslamış kollarını ise belime dolamışdı. Konuşurkan sesi titriyordu. Köpekten bu denli mi korkuyordu gerçekten?
Kkami bir anda havlamaya başlayınca kucağımdaki çoçuk kollarını daha da sıkılaşdırmış ve ağlamaklı bir sesle konuşmuşdu.

"E-Efendim lütfen bir şey yapın"

"Şşş tamam korkma ben buradayım. Hatda şimdi onu dışarı çıkaracağım tamam mı?"

Başını hafif kaldırdı ve dolmuş gözleri ile bana bakdı. Başını hafifce aşağı yukarı salladı.
Dolu gözlerini görünce kalbim ağırlaşmışdı. Onu daha şimdi görüyordum bunu yaşamam hiç iyi değildi.
Kkami dışarı çıkarmak için ayağa kalkmam gerekiyordu ama Jeonginin bunu yapıcağını hiç sanmıyordum. O yüzden onu da kucağıma aldım düşmemesi için bacaklarını belime sabitledim.

"Oğlum hadi gel buraya"
Kkamiyi ödül mamasıyla kandırıp oda dan çıkarmışdım.

"Jeongin artık bu oda da değil rahat ola bilirsin."

Konuşmamdan sonra sakin hareketlerle inmişdi kucağımdan.

"Şey ben teşekkür ederim ve verdiğim rahatsızlık için özür dilerim."

Yanakları kıpkırmızı olmuştu. Ve bunun korkudan olduğunu hiç sanmıyorum.

"Sorun değil."

"Çoçukken köpek saldırısına uğramıştım. Korkusunu hala üzerimden atamadım. Özür dilerim."

"Anladım ve özür dilemeni gerekdirecek bir durum yok.çünki bu durum da ben hatalıyım korktuğunu bilseydim kkamiyi başka bir odaya alırdım. "

"Jeongin!"

Aşağı inmemiz gerektiğini anlamışdık. Kapıya doğru ilerledim ve Jeonginin önden çıkması için geriye çekildim.

Yazım hataları için üzgünüm.