In bed/hyunin

19.Final

Finale özel oy ve yorum lütfen

Hyunjin'den

J"Lan geri zekalı nere de kaldın. Seni bekliyoruz üç saatdir bir an Jeongin yerine sen öldün sandık"

"Şşş sus deme öyle duyması bile korkunç."
Sonunda sahile gelmişdim. Hyunglarım hepsi burada toplanmış beni bekliyorlardı ama bir kişi eksikdi.

"Jeongin nerede?"

"Burada"
Arkamdan boynuma dolanan ellerle bende hızla arkama döndüm ve kollarımı Jeonginin boynuna doladım.

Kollarımı ondan ayırıp dudaklarına minik bir öpücük kondurdum.

"Seni seviyorum Yang"

"Bende seni Hwang Hyunnie"
Jeongini kendime iyice çekerek boynuna omzuna minik öpücükler kondurdum.

F"Tamam yeter duygulandırmayın beni"

J"Ne duygulanması ya ben gerçekten ölsem Hyunjin bu kadar üzülmez. Şunun haline bak kaç yıllık arkadaşız ben bunu bir kere böyle görmedim. Sen gördünmü Chan?"

Ellerini havaya kaldırıp
C"Yalan yok ben hiç görmedim"

Tahmin etdiğiniz üzere önceden içeriye girip Jeonginin tam kalbini üzerine gelecek şekilde demir yerleşdirdik üzerini de sahte kanla kapadık.
Bende Jeongine ateş edince tam kalbine doğru ateş etdim.
Adamların dediğimde hyunglardı zaten Jeongini alıp geldiler.
Bu planı Minho ve Chang in hyung planlamışdı. Boşuna 'Görünmez İkili' adını almadıkları kanıtladılar.

°°°
Mezarın önünde durduğumda elimdeki gül buketini toprağın üzerine bıraktım

"İnsanın kendi mezarına bakması ne kadar korkunç bir şey ya"

Jeongin tatlı tatlı konuşup arkama saklandı. Bende onu kolumun altına aldım ve saçlarının arasına bir öpücük kondurdum.
Yalan söylemeyeceğim hayatımı değişen bu meleğimin mezarına bakmak cidden korkunçtu.

Ona bu kadar bağlanmışken kayıp etme korkusu her taşın üzerindeki yazıyı okuyunca daha da artıyordu.

Onu seviyorum her kesden ve her şeyden çok. Bu sevgi beni hayata bağlıyor. Ah gerçi benim hayatım zaten minik bebeğim.

Ara sıra gelip buraya gül bırakıyordum. Babam da artık yaptığımız oyunu anlamışdı yani bunu yapmamıza gerek yoktu ama yapıyordum işte. Belkide yanımdaki bu tatlı bebeği ne kadar sevdiğimi kendime hatırlatmak içindir ya da başka bir şey. Her neyse.

Burdan ayrılıp arabaya doğru giydik. Ben önde gidip arabayı çalışdırdı. Arkadan topallayarak gelen Jeongini görünce büyük bir kahkaha bıraktım bu yere. Jeongin yüzüne anında sınırlı olduğunu sandığı o ifadeni yerleşdirdi

"Gülme. Burada yürüyemiyorum bir de pis pis gülüyor ya."

Arabadan indim ve gidip Jeongini kollarımın arasına alarak yanıma oturtdum.

"Gece hızlanmam için yalvarırken öyle demiyordun Hwang Jeongin"

Jeonginin yüzü kıpkırmızı olurken omzuma minik bir yumruk atdı.
Artık iki yıldır evliydik ama ilk günün hevesinden hiç bir şey kayıp etmemişdik.

Uzanıp Jeongin dudaklarına öpücük kondurdum. Ardından gün boyu eğlencenin dibine vurmak için arabayı çalışdırdım.

Kısa bir final oldu farkındayım ama olayları açıklamak adına yaptım.

Bunca zaman fici okuyan her kese çok çok teşekkür ederim iyi ki varsınız sizi çok seviyorum💖

Kitab yazmak beni hayatımdaki zorluklardan uzaklaşdırıyor ve bir azda olsa rahatlıyorum.

Umarım kitabı 2k  ulaşdıra biliriz
Fighting ✊

Yarın yeni kitaba başlayacağım takipde kalınn