In bed/hyunin

9.Nasıl beni aff etmesini bekleye bilirim

Ficin daha fazla kitleye ulaşması
İçin reading listenize eklermisiniz

🖤Keyifli okumalar🖤

Jeongin'den

~2 gün sonra~

"Hyunjin,gele bilirmiyim?"

"Gel"

"Babam bir türlü gitmek bilmedi o yüzden geç geldim. Adamda başka zaman eve gelmezdi şimdi evden çıkmak bilmiyor."
Söylene söylene kapıyı açıp içeri girdim.

"H-hyunjin i-iyimisin?!!"

Başımı kaldırdığım anda elleri duvardaki kelepçelere bağlanmış. Tamamen ıslanmış, kandan nerdeyse gömleğinin rengi görünmeyecek şekilde olan üstü başı harab olmuş bir Hyunjin duruyordu karşımda.

Onun bu halini görünce gözlerim dolmuşdu. Kalbime bir acı saplanmışdı yine.

Babam yapmışdı bunu ona. En kötüsü de buydu. Ondan nasıl beni aff etmesini bekleye bilirdim ki babam onu bu hale getirirken.

Hyunjinin yanına yaklaşdım ve bileklerinde ki kelepçeyi açdım. Açdığım anda yere çökmüş ve bilkelerinin kızarıklığına hafifce masaj yapmaya başlamışdı.

Aslında eski yaralarına pansuman yapmak için getirdiğim ilk yardım çantasını açdım ve bileklerine iyi gelen bilecek bir krem alıp uygulamaya başladım.

Canın yanmaması için hafif hareketlerle uyguluyordum. Başımda ola bildiğince öne eğmişdim.Ağladığımı görmemesi için uğraşıyordum.
Fakat göz yaşlarımdan biri firar etmiş ve Hyunjin'in bileğine düşmüşdü.

"Jeongin"
Elini çenemin altına yerleşdirmiş ve yüzlerimizi eşitleşdirmişdi.

"Ağlama, bu senin hatan değil."
Baş parmağıyla göz yaşlarımı siliyordu.
Bense bu sözleriyle daha çok ağlamaya başlamışdım.

"Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim. Ama elimden hiç b-bir şey gelmiyor. S-sana yardım edeceğime dair söz vermişdim fakat sözümün üstünde duramıyorum."

Kendime hakim olamamış o anlık bir hissle Hyunjine sarılarak ağlamışdım.
Hyunjin beni iter diye düşünmüşdüm ama hiç düşündüğüm gibi olmadı.

Aksine Saçlarımı okşadı her bir tutamını. Sevgiyle okşadı.

"Ssshh. Ağlama artık senin yapa bileceğin bir şey yok bana yardım etmesi gerekenler benim ailem yani çetemiz"
Bir kaç dakika sonra ağlamam artık yavaşlamış,hıçkırıklarım durmuş ve nefesim düzene girmişdi.

Hyunjin yaslandığım omzundan ayrıldım omzu artık benim göz yaşlarımla dolmuşdu.

"Sulu göz olduğunu biliyordum ama bu kadarınıda tahmin etmemişdim. "

Diyerek sırıtmaya başladı.

"Hiç komik değil"dedim ve omzuna minik bir yumruk geçirdim.

"Neyse gel yaralarına bakalım sonra yemek yersin."
Olumlu anlamda kafa salladı.
Yaralarına bakmaya başladım.

"Babam senden ne istiyor gerçekden analmıyorum. Aileni v-vurdu. Paranıza el koydu. Ve sende elindesin çetenizde başsız bir durumda. Sana neden bunları yapıyor anlam veremiyorum. Daha neye sahip olmak istiyor ki ?"