In bed/hyunin

18.Güzelimi,tilkimi öldürdüm

Kitabın daha fazla tanınması için reading listenize eklemeyip,beni takip edermisiniz??

Hyunjin'den

"Koskoca bir şirket olarak onu kurtarmanın bir yolu olmadığını söyleyip. Benim bunu inanmamı mı bekliyorsun baba? Benden Jeongini ö-öldürmemi istiyorsun."

"Evet istiyorum yıllardır bin bir zorlukla bu ülkenin iyiliği için bu birliği yürütüyorum. Bu yüzden bir çok düşmanımız oldu. Onlardan biri de Jung. Onunla boşunamı arkadaşlık kurdum sanıyorsun? Bizim tek kelimemiz bile onun için şüpheli Jeongin de bir şeyler olduğunu sezmiş olmalı. O intikam için hiç kimseyi kaçırmaz gördüğü yerde öldürür. Şimdi sen gidip onu kurtarırsan ya da en basitinden adını bile sorarsan bizi bitirmek için an kovalayan Jungun eline fırsat verirsin. O yüzden git ve Jeongini öldür."

Git ve Jeongini öldür. Aklımda dolanan tek cümle. Sadece bir kaç aydır tanıdığım bu çocuk hayatımı değişdirmişdi. Yıllardır görmediğim sevigiyi,saflığı,iyiliği Jeonginde gördüm ben. Ben onun boğazına bıçak dayadım. Daha o gün bile onun tenine dokunduğum onu ağlatdığım için delicesine pişman olmuşdum.
İlk gün köpekden korktuğu için üzerime atlamışdı. Onu ilk defa görmüşdüm ama o ağladığı için kendimden nefert etmişdim. Başka biri olsa olduğu yerde onu öldürürdüm ama bu Jeongindi yapamadım. Kucağımdan indiğinde o kıpkırmızı olan tatlı suratını gördüğümde yüzümde yayılan o gülümseme. Sadece onu düşündüğüm de bile kendimi dünüyanın en mutlu insanı gibi hiss ediyorumdum. Şimdiyse onu...

"Senin için zor biliyorum. Bende bu yol için çoğu kişiyi feda etdim.Onu sevdiğini hep hatırla ama asla  tek bir hatanın her kesi öldüre bileceğini unutma. Beni yüz üstü bırakmayacağını biliyorum. Sana güveniyorum oğlum. "

Omzumu patpatlayıp odadan çıkdı. Doğulduğum andan beri yanımda olan babam peki onu yüz üstü bıraka bilirmiydim? Bu hayatda en çok güvendiğim, gözümü kırpmadan canımı emanet edeceğim Hyunglarımı? Bir baba-abi şefkatiyle beni büyütünen Chan hyung onu yarı yolda bıraka bilirmiydim?
Hayır.
Onların yaptıklarını unutamam. Üzgünüm, üzgünüm Jeongin ama bunu yapmak zorundayım.

•••

"Karar verdin mi oğlum?Biz gitmek için seni bekliyoruz"

"Evet Aman boşuna hazırlanmışsınız. Ben yalnız gideceğim."

Cg"A-anlamadım Hyunjin sen iyimisin?"

C"Hyunjin?"

Dolan gözlerimi saklamak için başımı aşağı indirdim ve endişe dolu aynı zamanda da üzgün gözlerle bana bakan hyunglara sarıldım. Son bir kez. Onlarda bir saniya bile durmadan benim etrafımı çevirip sarıldılar bana.

"Sizi seviyorum. Lütfen beni unutmayın"

F"Ne saçmalıyorsun Hyunjin seni asla unutmayız. "

Hiç istemesem de Hyunglardan ayrıldım ve zaten yanı başımda duran  babama sarıldım.

•••

İşte buradayım. Hayatımı mahv edecek o anda. Elim teyiğe bastığı anda ömür boyu pişman olacağım o şey yapmak için şu an ayakda dikiliyorum. Dört bir yanım 'ortak'larımızla çevrilmişken hepsi benim hamlemi bekliyordu.
Bir parmağım tetikde vücudum kas katı kesilmişken tek ilgi odağım karşımda durup beni izleyen ona silah doğrultmama rağmen sanki hasret gideriyormuş gibi beni izleyen o masum gözlerdeydi.
Gözlerindeki ışık kayıp olmak yerine git gide artıyordu yüzündeyse buruk bir gülümseme vardı. Bu halimize rağmen

"E hadi ama ortak seni mi bekleye-"

Silah sesi. Silahın sesi bütün evde yankılandı.Karşımda duran dünyanın en güzel gözleri kapandı. Yere çökdü.
Ne yaptım ben? Güzelimi,tilkimi öldürdüm.
Gözlerim dolarken hızlı adamlara çıkışa doğru gitdim. Giderken kendi adamlarıma seslenip.
"Ortalığı temizleyin dedim"

Jeongin üzerinden geçip kapının önünü geldim duyduğum sözlerle önce ayak sakladım sonra koşarak uzaklaşdım burdan.
"Seni seviyorum Hwang Hyunjin,her şeye rağmen"

Koşar adımlarımı Han nehrine doğru çevirdim. Merak etme sevgilim seni yalnız bırakmayacağım. Çok yakında yine o güzel gözlerini izleyeceğim.

Sonraki bölüm final

Bu ficden sonra yeni bir fic geliyor hazır olunnn

  Got me hooked