Söyleyemem Luka...

Yine Sana Geri Dönüyorum

Wonderbug'a karşı duygularım var. Hep olmuştu. Ondan uzakta olduğumda, dargınlık aramıza girdiğinde bu duygular köklerine çekilmiş gibiydi. Ekibe geri döndüğümde ve Wonderbug'un yüzünü görmeye başladıkça kalbimin çırpıntısını yeniden hissetmeye başladım.

Aşk böyle bir şey değil mi? Filizlenen, solsa bile kökü kurumayan.

Söz konusu başa çıkılamayan sorunlar olduğunda hep kaçtım, yüzleşmekten korktum. Wonderbug ile kavgalarımız yeniden başladı, şaşırılacak bir şey değil. Ters düşmeye devam ettik, yaralanmaya devam ettim.

Ailem uzakta olduğu için manevi tarafım yalnız kaldı. Annemle tartıştım, hatta buna şahit oldun ama hiç sormadın. Sormanı beklerdim. Eskiden olduğu gibi beni kollarına sarmanı ve beni iyi yapmanı isterdim. Yapmaz mıydın Luka?

Kötü hissettiren durumlar çoğaldıkça bir yanardağaya dönüştüm ve en sonunda da patladım.

Sana geri döndüm Luka. Beni iyi yapan adama döndüm. Beni iyileştiren kollara döndüm. Doğruyu yaptığımı düşündüm.

Umut ettin. Geri dönüşümün temelli olacağını sandın.

Ama ben sonraki gün yine senden uzaktaydım çünkü sen de benim için bir sorundun ve ben sorunlarından kaçan zayıf biriyim.

Ve bir kez daha döndüğümde tereddüt etmedin, kolların bana açıktı. Sanki senin de buna ihtiyacın varmış gibi. Senden yine uzaklaşacak olsam bile bir geceliğine olsun benimle olmaya değermiş gibi...

Senin için değer miydim Luka?

Bu gece de kollarında uzanıyor, düşünüyorum.