Çarptığım kişi Kıvançdı.. Sh¡t!
"A-a b-ben göremedim. Görmedim." dedim şokla..
"Bu tokayı almak için mi geri geldin?" dedi elindeki tokayı göstererek. Benim tokamdı..
Tokanın üst üste inciyle düzenlenmiş 2 tane kelebeği vardı. İnciler sallanıyordu.
Saçlarımı karşıdan alıb arkadan takıyordum. Ama bazen açıp tekrar taktım.
"E-evet de.. SANA NE?!" dedim elinden tokayı alarak.
"Ne bağırıyon lan?! Ses tellerine yazık." dedi Kıvanç.
"Sana ne?! İster bağırırım ister bağırmam! Benim ses tellerim." dedim.
"Patron olduğumu unutma istersen." dedi gülerek.
"Ama benim patronum değilsin!" dedim.
"Farketmez. Yine de patronum." dedi Kıvanç. Pislik
Göz devirdim.
Bir an boşluğuma gelib dışardaki aynadan saçımı toplamaya çalıştım ama kötü oldu.
Kıvanç takım elbise giymişti... Elleri cebinde beni izliyordu.
"Ver ben takıyım." dedi gülerek.
"Çok mu komik?!" dedim sinirle. "İstemez! Nişanlını üstümden alamazsın falan. Gerek yok." dedim.
"Lan sahte! Sahte nişanlı! Onun fikirleri benim için önemli değil!" dedi sinirle.
Derin bir nefes aldım..
Birden elimden tokayı alıb sakince narin narin saçımı restorana gelince topladığım gibi topladı. O kadar sakin davranıyordu ki saçıma...
Kalbim pat pat atıyordu.. Çok hızlıydı.... HAYIR! EVET!
"İşte bitti.." dedi gülümseyerek. "Çok yakışıyor bu saç sana.."
"Teşekkür ederim." dedim. "Ve ayrıca! Patronlar işçilerine karşı böyle davranmazlar!" dedim. Tam gidicekken elimden tutup kendine yakınlaştırdı. Tam öpecekken....
"Kıvanç?!" dedi bir kız. Aseldi galiba....
