"Mezarlığın eski taşları, ay ışığının altında hüzünlü bir melodi gibi parıldarken, şehirin sessiz sokaklarında bir gizem hüküm sürüyordu. Geceye gömülen bu şehir, sırlarla dolu bir geçmişi saklıyordu; derin karanlıkta, vampirlerin gölgesi yavaşça uz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneş batarken kale duvarlarının gölgesi uzanıyordu. Uzun süredir huzur içinde yaşayan krallık, şimdi düşmanın geri dönüşüyle sarsılmıştı.
Gözlerimi açtığımda ellerim, bacaklarım bağlıydı. Tam karşımda ise Klaus duruyordu. Bana bunu neden yapıyordu? Bağlı olan ellerimi demirden kurtarmak için bir savaş veriyordum. "Boşuna deneme, çözemezsin." Diyen Klaus'a ciddi bir bakış atıp, kafamı geriye yasladım. "Neden?" Diye sordum. O ise cevap vermedi. Sadece bana baktı ve, iç çekti. "Cevap ver? Ve biz neredeyiz?" "Cyrus'un seni bulamayacağı bir yerdeyiz. Bağlı olman senin ve karnında olan çocuğumuz için Valeria. Aptalca bir şey yapma." Dedi ciddi bir şekilde. Ben ise sadece kafamı salladım.
Elbette, işte devamı:
Klaus'un sözleriyle yüzleşirken, kalbim hızla çarpıyordu. Karnımda bir çocuk olduğunu söylemesiyle birlikte kafam karışmıştı. Neden bu kadar acımasızca davranıyordu? Ve Cyrus'tan niye kaçıyorduk? Sorular kafamda dönüp dururken, içimde bir yerlerde umut belirdi. Belki de Klaus'un kalbinde hala bir iz varsa, belki de onu ikna edebilirdim.
Kararlı bir şekilde, "Klaus, bunun bir çözümü olmalı. Bizi buradan çıkarabiliriz," dedim, umut dolu bir sesle. O ise sadece başını salladı, yüzünde derin bir endişe belirtisiyle.
"Valeria, Cyrus'tan kaçmamız gerekiyor. Onun gücü karşısında tek başımıza duramayız. Ve senin, ve çocuğumuzun güvenliği için..." dedi, sesi kırılgan bir hal alırken.
Duyduklarım karşısında şaşkına döndüm. Cyrus'tan kaçmak... Bu nasıl mümkün olabilirdi? Ancak Klaus'un gözlerindeki kararlılık, bunun kaçınılmaz olduğunu işaret ediyordu.
O ahmak Cyrus bizden güçlü olabilirdi? "Klaus. Cyrus nasıl olduda bizden güçlü oldu" "Kara büyü ile tekrar diriltildi ve güçlü bir cadının gücünü aldı." "Siktir!" Diye döküldü dudaklarımdan.
Tabii, devam edelim:
Klaus'un sözleriyle yüreğimde bir öfke kabardı. Cyrus'un karanlık güçlerle diriltilmiş olması beni dehşete düşürmüştü. Nasıl olur da böyle bir şey mümkün olabilirdi? Ve şimdi, önümüzde tehlikeli bir düşmanla başa çıkmak zorundaydık.
Gözlerim öfke ve kararlılıkla parladı. "Ne olursa olsun, onunla başa çıkacağız," dedim, sesimde bir azim yankılanırken.
Klaus ise bana anlayışla baktı, derin bir nefes alarak, "Evet, onunla başa çıkacağım. Ama önce senin başına bir kaç güçlü asker ve cadı koymalıyım. Senin ve çocuğumuzun güvenliği önceliğimiz," diye yanıtladı.
