ZİNCİR Ailesi [biyolojik aile serisi - 1]

0.9

Medya [Arel]

Yüzümde gezinen minik ellerle gülümseyip gözlerimi açtığımda Ural yakalanmanın verdiği utançla yünü boynuma gömüp kıkırdadı. Elimi saçlarını atıp karıştıracağım sırada elime giren yoğun ağrı ile dişlerimi sıktım. Kahretsin! Zamanımıydı şimdi.

tabi çocuğu 2 kere, Deniz'i de 1 kere kucağına alırsan olacağı buydu

Sen sus iç ses.

Sağlam elimi Ural'ın yanağına koyup kafasını kaldırdım. Gözlerini kısmış, şirince gülümseyerek bakıyordu bana. Gülümseyip yanağını öptükten telefonumdan saate baktım. 18.20'di.

A: Bebeğim hadi üstünü değiştir yemeğe inelim

Ural: Tamam abla

Yataktan kalkıp giyinmeye gittiğinde bende kalkıp sandalyeye bıraktığım ceketimi giydim. Komodine bıraktığım eşyalarımı alıp dağılan saçımı düzelttim. Saçlarımı düzeltmeyi bıraktığımda Ural da çıkmıştı. Gülümseyerek yanına ilerleyip boyuna çömeldim.

A: Çok yakışıklı olmuşsun bebeğim

Utanmış bir şekilde kıkırdadığında elimle dağınık saçlarını düzelttim.

Ural: Sende çok güzelsin abla

Gülümseyip zonklayan elime inat onu kucağıma alıp odadan çıktım. Merdivenlerden inip salona doğru yöneldiğimde elimin acısı giderek artıyordu. Dişlerimi sıkıp ağrımı gizledim. Yemekten sonra ağrı kesici içsem iyi olurdu. Salonun kapısına geldiğimizde telefonum çalmaya başlamıştı. Ural'ı kucağımdan indirip saçlarını karıştırdım.

A: Bebeğim sen içeri geç telefona bakıp geliyorum

Ural: Tamam abla

Peltek adımlarla salondan içeeri girdiğinde cebimden telefonumu çıkarıp arayana baktım. Deniz arıyordu. Telefonu açıp kulağıma koyduktan sonra kapısından boş olduğunu gördüğüm mutfağa girdim.

- Ya sen nerdesin? Arıyorum o kadar açmıyorsun. Başına bir şey geldi sandım ya. Bunu da açmasaydın Pars beylere gelecektim

Bu teleşlı haline gülümseyip kalçamı mutfak mermerine dayadım

A: Bende seni özledim Denizim

Şuan göz devirdiğine yemin edebilirdim.

- İyisin değilmi?

A: İyiyim bir şeyim yok

- Onlarda mı kalıcaksın?

A: Evet Ural'a sözüm var

- İyi bende senden sakladığım abur vuburları çıkarıp yerim

A: Bir yerini kırmadan ne yapacaksan yap

- Tamam kapatıyorum dikkat et kendine 

Telefonu yüzüme kapattığın göz devirip telefonumu cebime tıkıştırdıktan sonra mutfaktan çıkıp salona ilerledim. Salona girdiğimde bakışlar bana dönerken bana gülümseyerek bakan Ural'ın yanına oturup sağlam elimle onu kendime çektim ve herkese göz gezdirdim. 

Pusat, Arel ve Uras 3'lü koltukta, ben ve Ural 2'li koltukta ve son olarakta Çiçek hanımla Pars bey 2'li koltukta oturuyorlardı. Gözlerim Pars beyin gözleriyle kesişince gülümseyerek bize baktığını gördüm. Gülümseyip Ural'ın saçlarını öpmek için eğildiğim sırada cebimdeki telefonum rahatsız ettiği için telefonu bandajlı elimle cebimden çıkardım. Telefonu kucağıma koyduğum sırada Çiçek hanımın endişeli sesini duydum.