Fated For You

CHAPTER 25: The Exhibit

- CRISTINA -

Ngayon na ang araw ng exhibit at kinakabahan ako. Nagring ang phone ko

"Hello po mister San Juan"

"Miss Dizon, hintayin mo yung magsusundo sayo papunta sa exhibit"

"Ok po"

Pumunta na ako sa lobby ng hotel at dun naghintay. Pagdating nung kotse na susundo sa 'kin, sumakay na ako at dumiretso na kami sa exhibit. Pagdating ko sa exhibit, nakita kong maraming tao at mas lalo akong kinabahan. Lumapit sa kin si mister Manansala

"Miss Dizon bakit ayaw mong pumasok?"

"Kasi po sir kinakabahan ako"

"Kaya mo yan at isa pa ayaw mo bang makita yung mga paintings mo?"

"Gusto po sir"

Tama naman si mister Manansala na kaya ko 'to. Pumasok na ako sa loob. Nagikot-ikot ako at nakita ko ang mga paintings ko. Nakita ko rin na marami ng bumibili ng mga paintings ko. Sobrang tuwang-tuwa ako dahil finally, natupad na ang pangarap ko. May lumapit sa 'kin na lalaki at nabigla ako ng nalaman ko kung sino yun

"Hello Miss Dizon"

"Mister Manansala? Paano niyo po nalaman na dito po yung exhibit?"

"Kaibigan ko kasi si Mister San Juan at sinabi niya na hindi ako magsisisi pagpumunta ako dito and he's right, good job Miss Dizon"

"Thank you sir and thank you din po dahil ako ang kinuha niyo na gumawa ng mural niyo"

"Hindi ako dapat ang pinapasalamatan mo"

"Sino po?"

"Si mister Manansala"

"Siya po yung kaibigan niyo na nagrikomenda sa 'kin sa inyo?!"

"Oo"

"Ganun po ba"

"Miss Dizon tutal naman tapos na yung exhibit mo pwede mo na bang simulan yung mural bukas?"

"Yes sir"

"Ok then i have to go"

"Ok po sir, thank you po ulit"

Umalis na si mister Manansala. Pinuntuhan ko agad si mister San Juan

"Ahmm. . . Sir"

"Yes miss Dizon?"

"Gusto ko lang pong magpasalamat"

"Para saan?"

"Para po dito sa exhibit at pagrecommend niyo sa 'kin kay mister Manansala para po sa mural niya"

"Sinabi na pala ni mister San Juan sayo"

"Opo"

"Alam mo miss Dizon, you don't have to thank me"

"Pero po hindi makikila yung mga paintings ko kung hindi po dahil dito sa exhibit at kung hindi niyo po ako tinulungan, hindi po 'to mabubuo"

"Tama ka naman dun pero hindi rin mabubuo 'tong exhibit kung hindi ka magaling"

"Basta po salamat"

"Siguro nga ako ang tumulong sayo para mangyari 'tong exhibit at ako rin ang nagrecommend sayo kay mister Manasala pero ang totoo kaya nangyayari 'to sayo lahat ngayon dahil magaling ka kaya hindi mo ko dapat pasalamatan, ok?"

"Ok po"

"May sasabihin ka pa?"

"Meron pa po sana sir"

"Ano yun?"

"Sir pwede na po ba akong umuwi?"

"Pero hindi pa tapos yung exhibit, bakit uuwi ka na?"

"Kasi po maaga pa po ako bukas para po masimulan ko na po yung mural na pinapagawa ni mister Manansala"

"Pwede mo namang gawin yun the next day"

"Gusto ko na po kasing matapos na po lahat ng trabaho ko dito para po makauwi na po ako sa Pilipinas"

"Ok, i understand, ako ng bahala dito"

"Thank you po sir"

Kinuha ko na ang gamit ko at umalis

- JOAQUIN -

Papunta ako ngayon sa bahay ni Kate para sunduin siya dahil gusto niyang makita ang favorite painter niya na si Cristina Kathy Dizon. Pagkadating namin sa exhibit, umikot siya agad sa loob. Pagkatapos niyang umikot bumalik na siya sa 'kin at malungkot siya

"Bakit Kate?"

"Wala na yung painting na gusto ko"

"Marami pa namang ibang painting diyan"

"Oo nga pero yung painting na yun ay may signature ni Cristina at nagiisa lang yun tapos wala na rin siya dito"

"Huwag ka ng malungkot ha?"

"Tara uwi na tayo"

Nakita ko sa mukha ni Kate ang lungkot at naisip ko na kung paano siya mapapasaya

"Kate, ngumiti ka na, please. . ."

"Paano ako ngigiti eh yung kaisa-isang painting ni Cristina na may perma niya ay wala na tapos hindi ko pa siya nakita"

"Huwag kang magalala, makikita mo siya"

"Paano?"

"Basta akong bahala"

"Thank you Kenji"

At niyakap ako ni Kate

"Alam mo naman na gagawin ko ang lahat para maging masaya ka"

"Oo naman, alam ko yun and i thank you for that"

Hinatid ko na si Kate para makapagpahinga siya at pagkahatid ko sa kanya, dumiretso na ako sa bahay ko