Geçmiş ve gelecek birbirine karışırken bir pusulanın içine kapatılıyorum. Avuçlarımda biriktirdiğim gerçekliği birbirine çarpıp karıştırırken hapsedildiğim pusula bir dağdan aşağı bırakılıyor, sarsılıyor. Taklalar atarak yuvarlanıyorum.
Sonra... So...
spotify: mitolojik.biri (kehribar zehri için liste var)
Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim.
YENİ BÖLÜM SINIRI 600 OY VE 600 YORUM
🍂✨
♪Redd-Aşık Oldum Celladım♪
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Huysuz bir bilgenin, kızıl saçlı torunu bana, 'Nefes aldığın her ana şükretmelisin ki bütün güzellikler seni bulsun, evrene karşı gülümse ve güzel mesajlar ver,' demişti.
Güneş son gücüyle bütün sıcaklığını hissettirirken vücudum buna tepki verirmiş gibi üşüyor, titriyordu. Buz kesen ellerimi siyah gidona sararak derin bir nefes alırken burnuma dolan çiçek kokularıyla gözlerimi kapattım. Yaz rüzgârı yüzümü yalayıp geçti, saçlarımın dağılmasıyla direksiyondan elimi çekerek yüzüme dökülen saçları kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"Hadi ama Şimal, korkma!"
Bakışlarımı omzumun üzerinden arkama çevirdiğimde gülümsemeye çalıştım ama ne kadar başarılı oldum bilmiyordum. "Yapacağım." Kısık sesimle mırıldanarak tek ayağımı kaldırıp pedala yasladığımda bedenimi öne iterek bisikleti hareket ettirdim. Senelerdir bir yere ait olabilmek için koşmaktan güçsüz düşen ayaklarım pedallara yüklenirken tekerlek yavaşça dönerek toprak yolda ilerlemeye başladı.
Toz pembe bisikletimin yuvarlak tekerlekleri aynı bir süre önce tepetaklak olan dünyam gibi dönerek ilerlerken tedirgindim. "Aferin işte böyle!" Arkamdan gelen sesle gülümsemeye çalışsam da yine başarılı olamadım.
Hayatımda ilk kez bisiklete binmeye çalışıyordum ve korkuyordum.
Küçük bir bisikletten korkuyordum ve asıl korkularımı düşündükçe bisikletten düşmekten korkmak komik geliyordu. Bir şeylerin artık komik, eğlenceli ya da hüzünlü gelmeye başlaması da gün geçtikçe alıştığım bir şeydi. En azından hiçbir şey hissedemediğim o anlardan sıyrılmıştım ve bu belki de beni bir şeyler denemeye iten ana temeldi.
Benim için yaşa.
Rüzgâra esir düşerek kulaklarıma dolan sesle hüzün ellerini boğazıma sararak beni kendine çekip sarılırken bisikletin dengesini kaybedişimle direnemedim ve toprak yolda kayarak yere düştüm. Dizlerim sertçe yere çarptı, beni acıyla bir kere daha tanıştırırken avuç içlerimde yere çarpmış, taşlar batmıştı.
"Şimal!"
Artık kabullendiğim, herkesten sakladığım sandıktan çıkarıp üzerindeki tozu sildiğim ismim kulaklarımda yankılanırken popomun üzerine oturarak dudak sarkıttım. Gözlerim yaralanan dizlerimde, avuç içlerimde dolaşırken batan taşları dolu dolu gözlerle temizledim.
