Şşt.
Sessiz ol.
Yoksa ölürsün.
Tıpkı ailen gibi.
•
Çağla Saygıner hayatın ona sunduğu kötülüklerden sağ çıkarak hayatına bir şekilde devam etmeye çalışmaktadır. Çocukluk arkadaşlarıyla beraber üniversitede okumaya devam eden Çağla'nın okulunda olan...
Selaam. Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Bu bölümde neler oluyor inanın bende anlayamadım😊Keyifli okumalar dilerim, bölüm sonunda görüşürüz.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çalar saatin sesiyle beraber zaten uykusuz geçen bir geceyi daha da uykusuz bir şekilde bitirerek kalktım. Saate baktığımda saatin normalde dokuz olması gerekirken ondu, bir saat geç kalkmıştım bu da demek oluyordu ki fakültedeki derse geç kalmıştım. Hemen kalkarak koşa koşa yüzümü yıkamaya gittim. Yurdun kaldığım odasındaki oda arkadaşımın burada olmaması zaten her şeyi açıklıyordu. Yüzümü yıkadıktan sonra dolabımı açıp bir tayt ve sweatshirt çıkardım. Kıyafetlerimi üzerime geçirip bir de saçımı yukarıdan topuz yaptıktan sonra çantamı da alıp iletişim fakültesine doğru yola çıktım.
Derse girdiğimde tabii ki de fazlasıyla geç kaldığımdan dolayı hocanın bana bir yan bakış atmasını bekliyordum. Ona kafamla 'Özür dilerim' manasında bir hareket yapıp hemen Asena'nın yanına geçtim. Asena fazlasıyla utangaç olan çocukluk arkadaşımdı. Onun yine çocukluk arkadaşlarım olan Çakır ve Emir ikizlerinden büyük olan Emir' e abayı yaktığının Emir hariç hepimiz farkındaydık. Ama bunu ona sorsanız alacağınız cevap kocaman açılmış gözlerle bakmak dışında hiç bir şey olmuyordu biz de bu yüzden birkaç kere sorup sonrasında bırakmıştık lakin ben yine her fırsatta onu sıkıştırmaya devam ediyordum.
Asena kulağıma "Neredesin sen?" diye fısıldayınca elimle onu geçiştirdim. Ders bitiminde uyanamadığımı söylemek zor değildi.
Dersin geri kalanında kafamı koyup uyumaya çalıştım lakin başarılı olamadığım gibi bir de ders bittiği anda Kaya ikizler dibimizde bittikleri için sağ olsunlar ki o zaman da yarım kalan uykumu tamamlayamamıştım.
"Neredesin kızım sen?" Emir bana doğru konuşunca "Uyuyakaldım, sizi gören de peşimizde katil var da ortadan bir anda kayboldum sanacak." Emir homurdanırken Çakır, ikizlerden küçük olanı, " Tamam kızı boğmayın." Başparmağımı ve işaret parmağımı onun yüzüne doğrultup şıklatınca irkildi "Kesinlikle." . Çocukların aralarından sıvışıp lavaboya gitmek için ayağa kalktığımda karnımda feci bir ağrı hissettim. Arkamdan 'nereye' diye seslenseler de duymazlıktan geldim ve kendimi hemen tuvalete attım. Karnımın ağrısından da tahmin etmem gerekiyordu ki regl olmuştum. Kendimi binlerce kez şu zor zamanlar için sürekli yanımda ped bulundurduğum için tebrik etmek istedim. Tuvalette işimi hallettikten sonra lavabodan çıkıp arkadaşlarımın yanlarına gittiğimde Asena " hadi, kahve içmeye," deyip çantamı bana uzattı. "Ay, cidden mi ya." Derken Çakır'ın bir bakışı vardı ve ben bunu gördüğüm an hemen gözünü farklı bir yere çevirdi. Bu garipti, çünkü hiç böyle baktığını görmemiştim.
Bunun üstünde durmayıp ilerlemeye başladım. Fakülteden çıktığımızda Asena çığlık atıp, ciddili çığlıktan bahsediyorum, elinde tuttuğu telefonunu bize gösterdiğinde telefona baktım. Telefonunda bizim çok sevdiğimiz bir grubun konseri olduğu yazıyordu. İster istemez benim ağzımdan da bir çığlık koptu. "Nee?" İnsanlar bize bakarken bizim umurumuzda bile olmuyordu. Hatta her zaman sakin olan tek yumurta ikizler Çakır ve Emir bile garip garip sesler çıkarmaya başladılar. "Net gidiyoruz " Çakır'ın sesi her zamankinden daha neşeli çıkıyordu. Emir ikizinin böyle dediğine çok şaşırmış olmalı ki " Laf mı bu tabii ki de gidiyoruz hatta uçuyoruz!" bir anda Çakır elini ortaya koyduğunda sırasıyla Asena, Emir ve ben de elimizi ortaya koyduk ve " 3,2,1, KONSER BİZİ BEKLER!" diye bağırdık. Etraftaki herkes ama herkes bize bakıp ' bunlar deli' bakışı atıyordu ama yıllardır dinlediğimiz bir grubun dibimize kadar gelmesine bu kadar sevinmemiz az bile kalırdı.
