"Antepli"

23.Bölüm

Aile / Yavuz Bayram Çalışkan

Bir yürek, bir yumak, bir sevgi
Aşklarla sevginin yüceleştiği,
Paylaşımlarda zevkin yaşandığı,
Ayrılığın ellerde öldüğü,
Umudun kucakta ağladığı ve güldüğü,
Bir gerçektir Aile.

Yazar'dan anlatım

Araba hastanenin bahçesinde durdu, Feritin arabasını farkeden korumalar hızla yaklaşıp kapılarını açtılar.
"Günaydın Ferit bey." dedi sert sesiyle Mesut.
Ferit arabadan inip etrafına bakındı,
"Günaydın." diye cevaplayıp Seyrana koştu ellerini kenetledi, Seyranın bakışları evden çıktıklarından beri dalgındı, yüzü ise solgun.
Çift el ele girdi hastaneye,
Asumanın kaldığı odaya çıkmak için asansörün düğmesine basıp beklemeye başladılar, ortamdaki sessizliği Ferit bozdu.
"Seyran, iyi misin?
Bir sorun mu var?" diye sordu gergin ifadesiyle.
Seyran adını duyunca dalgın bakışlarını Ferite çevirdi,
"İyiyim." dedi aceleyle.
Ferit cevabını sorgulamadı, bir şeyler olduğu ap açık ortadaydı, derin bir nefes verdi,
illa ki seni bir tenhada kıstıracağım, o zaman öğrenirim..
diye geçirdi içinden.
Asansör alt kata varınca kapılar açıldı,
asansör boşalınca çift bindi, Ferit tuşa basıp Seyranın karşısına dikildi, elleri cebinde yüz ifadesini inceliyordu.
Seyran da kollarını göğsünde birleştirip sırtını asansörün duvarına yasladı.
Ferit aralarındaki gizemden, Seyranın aceleci cevaplarından, konuyu geçiştirmesinden sıkılınca sinirleri iyice tepesine binmişti, çatık kaşları ve öfkeli bakışlarıyla Seyranı süzerken asansör dördüncü katta durdu.
Kapı açılınca ilk Seyran attı kendini dışarı,
Feritte bir hışımla çıktı ardından, vakit kaybetmeden kolunu sıkıca tutup çekiştirmeye başladı.
Seyran sürüklendiğini hissedince şaşkınlıkla baktı Ferite,
"Ferit ne yapıyorsun..bırak kolumu." diye uyardı heyecanla.
Ferit Seyranı dinlemeden koridordaki acil çıkış kapısını açıp içeri itti, koridoru kontrol edip kapıyı kapattı.
Seyran şaşkınlıkla Feriti izliyordu,
"Ferit noluyo, ne yapıyorsun?!" dedi sinirle.
Etrafın güvenliğinden emin olan Ferit odak noktasına geri döndü, Seyranı kapıyla arasına iyice sıkıştırıp kelimenin anlamıyla burnunun dibine girdi.
"Oradan bakınca ne yapıyorum gibi duruyor Seyran?" diye sordu alayla.
Kollarını kenetleyip Seyranın kaçmasını önledi,
o sırada Seyran çoktan çırpınmaya başlamıştı.
"Ferit hastanedeyiz, saçmalama..bırak beni!" diye isyan etti.
Ofladı,
"Seyran bi dur!
Kocanım ya ben senin, ne diye çırpınıyorsun?!" dedi sinirle.
Gözlerini gözlerine dikip konuşmaya başladı,
"Derdin ne senin?
Sabah her şey yolundaydı, ne kaçtı kızım senin içine!"
dedi merakla, bağırarak.
Seyran hissiz, sanki bomboş bakıyordu gözlerine,
"Evet Ferit, kocamsın.
Madem kocamsın, kocalığını bil, ne diye elimi kolumu bağlayıp köşeye sıkıştırıyorsun?
Ya ne diye canımı yakıyorsun?!" diye bağırdı ağlamaklı.
Ferit yaptığının daha yeni farkına varınca zorlukla yutkundu, ellerini gevşetip serbest bıraktı,
bir adım geriledi.
"Seyran..
İnan niyetim canını yakmak, korkutmak değildi."
dedi pişman.
Seyran öfkeyle üstüne gitti,
"Konuşmak istediğini söyleseydin insan gibi oturur konuşurduk." dedi boğuk sesiyle, dik durmaya çalışarak.
Ferit eliyle yüzünü sıvazladı,
"Dedik herhalde di mi.. ya görüyorum Seyran, kör değilim.
Bişey olmuş!
Soruyorum ve sen ısrarla söylemiyorsun kızım, amacın ne?
Söyle işte canını sıkan şey neyse çözeyim, bir derdin varsa da anlat, rahatla..ben ne güne duruyorum." dedi sinirle.
Seyran zorlukla yutkundu,
"Doğru konuş benimle, karınım ben senin, kızım ne?" dedi öfkeyle gözlerine bakıp.
"Seninle paylaşmak isteseydim en başında oturur konuşurduk zaten, Ferit." dedi yaşlı gözlerle.
Ferit gözlerinde hayal kırıklığıyla kalakalmıştı.
"Lütfen daha fazla soru sorma, anlatmak istersem anlatırım.." dedi bakışlarını kaçırıp.
Cevabı Feriti üzmüştü, onun tek amacı destek olmaktı..
Bir şeyleri aklında kurup üzülmesini önlemekti..
İç çekti, gözyaşlarını akıtmamak için kendini sıkarak Seyran'a doğru bir adım attı,
"Bende senin kocanım Seyran, kocan, karnındaki çocuğun da babası.
Ben sadece iyiliğinizi düşünüyorum..
Üzülme istiyorum." dedi kısılan sesiyle.
Seyran sessizdi, bakışları yere sabit..
Ferit bakışlarını Seyrana dikmiş hayal kırıklığıyla halini izliyordu.
"Bitti mi?" diye sordu saniyeler önceki halinin aksine sakince Seyran.
Ferit burnundan soluyordu,
Feritten cevap gelmeyince Seyran acil çıkış kapısını çekip çıktı.
Ferit öfkeyle ardından haykırdı,
"Şimdilik!"
İkili yaşadıkları gerginliği geride bırakıp sessizce koridorun sonuna, Asumanın kaldığı odaya doğru ilerledi.