Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan'lar her akşam olduğu gibi, bu gece de, yine aynı saate masanın etrafında toplanmışlardı. Asuman ve Fuat hariç. Gülgün de asıl onun burukluğuyla baş başaydı bu gece. Orhan iş yorgunluğunu torun sevincinin ardına gizlemişti, İfakat, için için kendi kendini yiyip bitiriyordu, ruh gibiydi bir kaç gündür. Seyran ve Ferit ise her zamanki gibiler, bugünlük sessiz, neşeli..
Halis Ağa çatalını bıraktı,boğazını temizledi. "Gülgün, Fuat'la konuştun mu? Varmışlar mı?" diye sordu meraklı. Gülgün dalgın bakışlarını Halis Ağaya çevirdi. "Varmışlar baba, az önce konuştuk.. İyiler..Asuman da iyi." Halis Ağa tebessüm etti. "Güzel, güzel. İyi olsunlar da.." diye iç geçirdi. "Baba, iznin olursa.. Söyleyeceklerim var." bodoslama daldı lafa Orhan. Halis Ağa şaşırdı, kaşları çatık, "Ne o, bir şey mi oldu Orhan?" Yerinde dikleşti, "Yok, yok..pekte önemli bir şey değil.. Bugün sabah Halit aradı beni, Halit Argun. Size söyleyecektim ama vaktim olmadı sabahtan, doğrusu da şimdi aklıma geldi.. Bu haftasonu, Pazar günü düğünü varmış, davet etti. Düğün davetiyesi de elime anca ulaştı. Hazır hep birlikte, bir aradayken söylemek istedim." Ferit güldü, "Yine kiminle evleniyor acaba.." Dediği İfakat'i de güldürmüştü. Halis Ağa düşünceliydi. "Halit'i uzun yıllardır tanırım.. Dürüst, yardımsever, mert biridir. İade-i ziyaret, o nasıl bizim mutlu günümüzde, Ferit ve Seyran'ın düğününde yanımızda olduysa, bizde onun mutluluğuna ortak oluruz elbet." Orhan başıyla onayladı. "Siz nasıl isterseniz baba." Halis Ağa memnuniyetinin nişanesi olan bir tebessüm yerleştirdi dudaklarına. "Ferit." Ferit ağzında lokmasıyla tedirgin bakışlarının dedesine çevirdi. "Sen yarın erkenden bi han'a uğra, kolsuz ustayı ziyaret et." diye ricada buyurdu, ya da emir etti de diyebiliriz. Ağzındaki lokmayı yuttu. "Tabi dede, giderim." Derin bir nefes verip sırtını gururla yasladı sandalyesine. "Elimiz boş gitmek olmaz, kolsuz ustanın sana göstereceği parçalardan seç bir şeyler, adımıza, ailemize yakışan bir hediyeyle gidelim düğüne, öyle değil mi.." Ferit'in dudaklarında gururlu bir tebessüm belirdi. Dedesinin ona olan güveni karşısında mutlu oldu, genelde bu seçimi hep İfakat'e verirdi çünkü Halis Ağa, Gülgün'e, öz oğluna bile değil de, sadece onun zevkine güvenirdi. Feritin mutluluğunu hisseden Seyran sandalye kolunun üzerinde duran eline dokundu, gülümsedi.
Feritten anlatım
Seyranın gülen gözlerine bakınca aklıma gelen şey, saniyeler içinde dilimde bitmişti. Bir hışımla dedeme döndüm. "Seyran'la bize bırak o işi sen dede. Biz sabah beraber gider bakarız, hem Seyran'ın da merakı var böyle şeylere. Han onunda ufkunu açar, çizimlerine ilham olur belki.." dedim içimde çocuksu bir heyecanla. Dedemin gözbebeğinde bir parıldama gördüm, işte o an tam bu andı. Zafer sevinci vardı yüzümde. "Seyran kızım, doğru mu Ferit'in dedikleri?" diye sordu merakla. Seyran zorlukla yutkundu, "Doğru..doğru efendim." diyebildi heyecanına yenik düşerken. Derin bir nefes alıp ekledi, "Ferit gibi bir şeyler tasarlamaktan ziyade çizmeyi seviyorum diyelim, an'ı resmetmeyi.." diyip hayranlıkla baktı gözlerime Dedem tebessüm etti, "Madem elin yatkın, seninde hamurunda vardır elbet.." Derin bir nefes aldım, sonunda konuyu açma şansını yakalamıştım..ama diğer yandan da pot kırmamak için kendimi zor tutuyordum..
