ESCAPE(Velazco Series 1)

CHAPTER 4

Lumipas ang mga araw na parang normal lang kasabay nun ang pagtatago ko ng text message na natanggap ko.Para kaseng may bumubulong saken na wag magsumbong isa pa ay baka nantitrip lang yung nagtext sa akin.

Umuuwi ako ng bahay matutulog at papasok ulit.Madalas na din ang pagtatalo nila mama at papa dahil sa lupa,naaawa na ako kay papa dahil sinusumbatan sya ni mama lagi nyang sinasabi na wala syang kwentang asawa.Saksi ako sa mga naging sakripisyo ni papa sa amin ang hindi kolang maintindihan ay kung bakit nagbago bigla si mama is there problem that I need to know?I hate this life I want to escape but I don't know how.

"Bat hindi nalang kase natin ibigay si Fern?"rinig kong sigaw ni mama.

"Ganyan kanaba kauhaw sa pera? Grace anak natin si Fern,anak natin!"Sigaw naman ni papa pabalik.Sobrang sakit sa para sa akin ang mga naririnig ko.Kaya agad akong pumasok upang awatin na silang dalawa.

"Ma,Pa tama na!"Pagaawat ko sa kanila,agad namang rumihistro ang gulat sa mukha ni papa ngunit Kay mama parang wala lang parang hindi sya nagulat na dumating ako.

"Ayan na ang magaling mong anak! bat hindi mo ipaliwanag total malaki naman na yan"lintyana ni mama
"Grace wag ngayon,Fern pumasok kana sa kwarto mo!"utos ni papa pero hindi ako natinag gusto kong malaman kung ano ang tinutukoy ni papa kaya lakas loob kong tinanong si mama.

"Anong kailangan kong malaman mama?"

tumingin ako kay papa pero hindi ito nakatingin sa akin,mariin niyang hinawakan ang kamay na mama pero agad din yung binawi sa kaniya ni mama.

"Ang lupang sinasaka natin lupain pala ni Mr,Velasco,kakasuhan nya ang ama mo kapag hindi ito nakabayad sa paggamit sa lupa nya"saad nito.

"M-agkano po ba?"Nauutal man sa kaba ay pinilit ko pa ding magsalita.

"45Million pesos, hindi pa kasama ang interes"

Dahil sa natuklasan ay agad nanghina ang tuhod ko,para ding inalis lahat ng lakas sa katawan ko.

"45million saan tayo kukuha?"hindi kona napigilang umiyak.bakit ba ganito katatapos palang nung kay Aedan tapos ito?ito agad?tama na dahan dahan naman.

"Gagawan ng paraan ni papa!"pagaalo ni papa

"Tangina naman saan ka kukuha ng perang pambayad?,sa mama mo?"sigaw ni mama na hindi na din mapigilang umiyak.

"Bat kase hindi kanalang pumayag na ibigay sa kanila si Fern"dugtong pa nito na ikinatigil ko.

"Mama"huling nasambit ko bago umalis si mama sa harapan namin kaya naiwan kaming dalawa ni papa na nakaupo at walang magawa kung hindi umiyak.

****

"Anak kain na!"pagtawag ni papa tatlong araw na, tatlong araw na simula nung umalis si mama dala nya ang lahat ng gamit nya iniwan na nya kami ni papa.Tatlong araw na simula noong makita kung umiyak si papa pero heto sya patuloy na lumalaban kaya tulad nya kailangan ko ding maging matatag dahil wala kaming ibang panghahawakan kung hindi ang bawat isa.

"Kamusta pala sa school,may bago kanabang kaibigan?"nakangiting tanong nito pero batid kong sa likod ng mga ngiti nya ay nakatago ang napaka lalim na kalungkutan.

"Ayos naman pa,masaya at kayang kaya kopa"Bahagya pa akong natulalandahil hindi kona naalala na birthday kona pala bukas,marami ng nangyare kaya siguro nawala na sa aking isipan maging ang sarili kong kaarawan.Wala akong maisagot bagkos ay niyakap kona lamang sya ng sobrang higpit.

"Salamat pa!"hindi naman ito sumagot bagkos ay ngumit lang ito ng ubod ng tamis.

.......

Maaga akong  nagising naamoy ko agad ang napaka bangong niluluto siguro ay maagang nagising si papa.Agad akong bumaba ngunit laking gulat ko ng hindi si papa ang nasa kusina.

"Nagaano ka dito?"

"Your father invites me"nakangiting saad nito kaya agad ko itong tinaasan ng kilay ngunit napawi ang inis ko ng bigla nitong kinuha ang cake na nasa table hindi ko na napansin yun dahil masyado akong nagfocus sa kanya.

"Happy 20th birthday Fern Celeste Ramos"He said and suddenly tears fall through my eyes.

"Paano mo nalaman?"Kaswal na tanong ko.

"Because I know everything about you kahit na ang pinaka maliit na detalye"doon na tuluyang tumulo ang luha ko.

"Thankyou"sambit ko at patakbong lumapit sa kanya upang bigyan sya ng isang mainit na yakap.

"You're always welcome"he said gently in my ears.

Makalipas ang ilang minuto doon kolang narealize ang ginawa ko kaya agad akong lumayo sa kanya.

"A-hmm sorry na Carried away ako"pagpapaliwanag ko malay koba baka isipin ng lalaking ito manyakis ako.Hindi naman ito sumagot bagkos ay  agad  itong tumalikod ngunit kapansin pansin ang tenga nitong namumula.

May sakit ba sya?