ESCAPE(Velazco Series 1)

CHAPTER 34

A/N

This chapter is very shorrt lang masama Kase ang pakiramdam ko.....Tsaka pinaghahandaan ko yung brutal scenea na still waiting pa dinn kung kailan mangyayari..

KEEP READING AND VOTING EVERYONE....FREE COMMENT DIN PO PARA MAKATULONG SA PAGIIMPROVE NG GAWA KOOOOO THANKYOUUUU..

All the characters,names, and scenes are all fictional.......Kung may kahalintulad man sa tunay na buhay ay nagkataon lang at hindi sinasadya.

CHAPTER 34
    
                    

Fern

"Nasaan pala sila?"tanong ko saka sumubo ng pagkain.

"Don't talk when your mouth is full!"hindi siya nakatingin sa akin pero alam kong sonesermonan niya ako halata naman sa boses pamang.

"Wala si nanay lourdes namamalengke sila Kenan naman nasa court,hindi na sila nakapag paalam baka kase maabala kapa sa DATE mo!"mariin ang pagkakabanggit niya ng salitang date kaya natigilan ako sa pagkain at pumunta malapit sa kaniya.

I have an Wonderful idea.

Tumitig ako sa mga mata niya ganun din ang ginawa niya.

"Nagseselos kaba?"seryosong saad ko kahit na pigi pigil ko ang sariling matawa nakita ko pang namula ang mga tenga niya.

Damn this man is so cute....

"O-o"sagot nito,kung kanina ay siya ang natahimik ngayon naman ay ako ang Hindi makagalaw.

Tama ba ang narinig ko?na nagseselos si Demitriu?.

Nakatitig pa din ako sa kaniyang mga mata na para ba akong hinihigop sa Sobrang lalim ng kaniyang mga tingin.Ngayon ay mas lalo ko lamang nakita kong gaano siya kagwapo.

Kulay brown ang mga mata.Hindi ko noon napapansin kase Hindi namn ako nakalapit sa kaniya ng ganito kalapit.

Mapulang labi na bagay na bagay sa napakaputi niyang balat.

Makapal na kilay at pilik mata.

At higit sa lahat ang bango niya,para bang natural na amoy niya lang.

Ilang pulgada nalang ang layo namin sa isat isa, Hindi ako gumagalaw dahil sa kabang nararamdaman.

Lumapit pa siya ng bahagya.

Konte nalang bulong ko sa aking isipan,pinipilit kong umatras pero para na akong nakapako sa kinauupuan ko.

Hanggang sa maramdaman konalang ang kaniyang malambot na labi na nakalapat sa aking labi,ilang segundo din iyon hanggang sa mag sink in sa aking utak kung anong nangyayari...O,M,G anong ginawa ko?my first kiss...Wala na naibigay kona.

Umalis aako sa kaniyang harapan at agad Tumakbo sa aking kwarto narinig ko pa ang mura niya pero hindi kona pinansin iyon dahil sa sobrang hiya.Kinandado ko ang aking kwarto saka ako humiga sa aking kama..

Anong ginawa mo Fern?bakit ka pumayag na mahalikan?ano pang mukha ang maihahaarap ko kay Dem?.

Dahil sa matinding pagiisip ay nakatulog pala ako,madilim na sa Labas noong silipin ko sa aking bintana.Maya maya pa ay nakarinig ako ng katok.

"Anak kakain na!sumabay kana sa amin!"boses iyon ni nanay lourdes gusto ko sanang tumanggi pero pinipilit talaga ako.

"Sige na hintayin ka namin sa baba"pahabol pa nito kaya wala na talaga akong magagwa kung hindi sumunod,naghilamos muna ako ng mukha bago bumaba total ay nagugutom na din talaga ako......Kaya moyan hindi naman ikaw ang gumawa nun eh bulong ko saka ako dumiretso sa labas...

"Oh Fern kain pa!"nilagyan pa ni Astral Ng pagkain ang plato ko kaya napuno na lalo iyon.

"Masyadong madami baka diko naman maubos"reklamo ko napatingin ako sa pwesto ni Dem sakto at nakatingin siya kaya nagiwas din agad ako ng tingin.

Matapos kumain ay ako na ang nagpresentang maghugas ng pinagkainan hindi naman na tumutol pa sila nanay Lourdes.Patapos na ako ng biglang pumasok si Dem..

"I'm sorry"nakaupo ito sa bangko malapit sa akin,tumingin lang ako sa kaniya saka ngumiti.

"It's okay! kalimutan nalang natin yun.Be casual nalang para hindi nila mahalatang nagkakailangan tayo"mahabang saad ko bago ilagay ang huling plato sa tray,nagpagpag din ako ng kamay bago tuluyang umalis dumiretso nalang ako sa labas dahil may kabanasan pa sa loob.

Medyo may kadiliman ang gabi,maunti ang mga bituin nakakarelax kaya hindi ko mapigilang ipikit ang aking mga mata.

"Ang sarap nakakarelax diba?"tumingin ako sa tabi ko ay doon ah nakita kong nakapikit din si Astral.

"Wag mo akong tingnan ng ganiyan baka mahulog ako niyan"saad niya pero ganun pa din ang ayos niya.

"Sira ka"tugon ko at mahinang natawa.

"Alam mo ngayon konalang ulit siya nakitang ngumiti"saad niya alam ko naman ang tinutukoy niya pero mas pinili ko ang magpanggap na walang alam.

"Simula noon ay never siyang naging masaya dahil sa parents niya.Gusto nilang maging Doctor si Dem pero pangarap niya talaga ang maging Engineering kaya hindi siya napigilan ng kaniyang mga magulang,kapalit naman ng kalayaan niya ang kawalan ng suporta sa pamilya,tanging ate nalang niya ang tumutulong sa kaniya."mahabang kwento nito hindi ko alam pero nakaramdam ako ng awa para sa kaniya.

"You should keep a person like him"dugtong pa nito.

"Pero were just friends"Pahina nang pahina ang boses ko.

Should I keep him?paano kung katulad lang din pala siya noong mga naunang taong minahal ko?....Sana naman hindi.