İyi okumalar~
Gözlerimi açıp yataktan doğruluğun sırada Alya denen kız içeri girdi. Kalkmama yardım etti.
"Yavaş olun Sedef hanım. Ben içerideyim, size hep yardım edeceğim. Yardıma ihtiyacınız olunca beni çağırın."
"Alaz dedi dimi bu kadar disiplinli olmanı."
"Aslında evet, lütfen benim böyle birşey dediğimi söylemeyin. Duyduk, aklımızdan sildik ve bitti."
" Tamam, peki."
Banyoya girdim. Üstümü çıkarmadan banyoya girdim. Suyu açıp başımdan aşağı süzülmesine izin verdim. Demişler ya "Zaten banyoda su akarken ağlamamız anlaşılmıyor. Suyla beraber gözyaşlarımız akıp yok oluyor." Suyu yüzüme doğru tuttum. Gözyaşlarım akıp süzülürken suyla beraber yok oluyor.
1 saat sonra->
Üstümü değiştirmiş halde yatağımda telefonumdan kelime bulmaca oynuyordum. Kapıdan giren Elvan'la yüzümde bir tebessüm oluştu. "Gel bakiyim." Diyerek gözlerimle yatağı işaretledim. Yanıma oturup bana baktı. "Anne ben seni çok seviyorum." Dedi. Bir anda bana sarıldı, bende sarıldım ona. "Ben de seni bitanem." Dedim ki silah sesi duyduk. Elvan'ı hemen yanıma alıp yatağın yanına saklandık. Silâh sesleri arttığın da Elvan ağlamaya başladı. Silâh sesleri kulaklarını rahatsız edeceği için kendi ellerimle kulaklarını sarmıştım. Yanımdaki komodinin üstünde duran telefonuma uzanıp Alaz'ı aradım. Açtığında sesim duyulmayacak korkusuyla mikrofonun dibine girdim. "Alaz! Ne olursun yardım et!"
" Sedef! Geliyorum."
"ALAZ!" Dediğim gibi içeri birisi geldi. Elindeki taramalı tüfekle etrafa bakıyordu. Bizi en sonunda yatağın kenarında görünce tüfeği bize doğrulttu. Elvan o kadar korkuyorduki elleri titriyordu.
Alaz'dan
Mert ile beraber dövüşümüze devam ediyorduk. Bir anda telefonum çalmasının sesini duyunca "Dur Mert! Dinlenelim." Dedim. Telefona bakınca Sedef'in aradığını gördüm. Umarım canı çikolata çekmemiştir.
"Alaz! Ne olursun yardım et!" N'oluyor. Keşke canı çikolata çekseydide bunu sebep olarak arasaydı.
"Sedef! Geliyorum." Diye bağırdım ama sesim biraz fazla duyulmuştu. Atalay yanıma gelip;
"Sorun mu var Alaz."
"Var, var! Hemen Sedefin yanına gitmeliyiz."
Hemen arabaya binip yola çıktık. Bir yandan telefonda Sedef ile konuşmaya çalışıyordum ama Elvan'ın sesi Sedef 'le konuşmamıza engel oluyordu. Ne kötü ağlamaktır öyle.
Uzun bir süre konuşmaya başaramıyordum sonra, duyduğum seslere göre odaya biri girmişti.
"Atalay daha hızlı!''
''Abi son hız budur! Ulaşabilmek için bütün kırmızı ışıkları geçtim.''
Sonun da geldiğimiz de belimde ki silahımı alıp eve doğru yürümeye başladım. Eve girdiğim de her yer dağılmıştı. Bir kenarda Alya çok kötü ağlıyordu. Hafifçe Alya'ya yakınlaşıp aklımda soru işareti oluşturan bütün soruları sorduktan sonra;
''Alya, lütfen ağlamayı bırak ve benimle gel.''
dediğim anda yanımdan gelmeye başladı. Kendi odamıza girdiğimiz de Sedef'in bir sandalyeye bağlanmış halini gördüm.
''Sedef!'' diyerek elindeki ipleri çözmeye başladım. Ağzında ki bantı açınca konuşmaya başladı;
''Alaz, Elvan..'' çok içten yutkundum, kan da yuttum sanırım.
''Alaz, Elvan 'a şiddet-'' susturdum.
'' Konuşma Sedef, lütfen.''
Ellerini tam olarak açtığım da hemen Sedef'e baktım.
'' Sedef, Elvan nerde?''
'' Sanırım bodrum da.''
Elimde ki silahla koşarak bodruma ilerledim. İçeride ki kapıyı açtığım da başta iki silahlı adam ve Elvan'ı görmüştüm. Hiç tereddüt etmeden iki el ateş ettim. İki adamda yere çakılınca koşarak Elvan'ı kucağıma aldım. Yüzüne baktım, tokat atmışlar şerefsizler.
Dışarı çıktığım da Sedef karnını tutmuş bir şekilde bana bakıyordu, ''Alaz.'' dedi ve bir anda bayıldı.
˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗˗ˏˋ ♡ ˎˊ
☆ ★ ✮ ★ ☆Yorganlar benden. Birlikte yatakda burnumuzdan akan sümüklerle ağlarız. Bu bölümü yazarken en az 10000 kere ağladım. Neyse size kolay gelsin :=)☆ ★ ✮ ★ ☆☆ ★ ✮ ★
✩♬ ₊˚.🎧⋆☾⋆⁺₊✧-ˋˏ✄┈┈┈┈✉⋆ ˚｡ ⋆୨୧˚ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ๋࣭ ⭑⚝·:*¨༺ ♱✮♱ ༻¨*:·⋆｡ ﾟ☁︎｡ ⋆｡ ﾟ☾ ﾟ｡
⩇⩇:⩇⩇
⸜(｡˃ ᵕ ˂ )⸝♡
*ੈ✩‧₊˚༺☆༻*ੈ✩‧₊˚
「 ✦ Devamını Allah bilir! ✦ 」
˚₊‧꒰ა Devam edecek korkmayın kazajds ໒꒱ ‧₊˚
