Chapter(59)💛

88 6 0
                                    

နန်းဆက်သည်သက်တန့်အတွက် ဝင်္ကပါသစ်တောဆီသို့ထွက်လာခဲ့ပါ၏။ဇိန်းသည်သက်တန့်ကိုဖမ်းချုပ်ထားလျှက်ဝင်္ကပါသစ်တောတွင်ရှိနေခဲ့သည်။

"မင်းကကတိတည်သားပဲ။သက်တန့်ကိုတော်တော်လေးဂရုစိုက်တာသိသာပါတယ်"

"စကားအပိုတွေပြောမနေနဲ့ ဇိန်း။လုပ်စရာရှိတာလုပ်ကြရအောင်။သန်းခေါင်ယံရောက်တော့မယ်"

နန်းဆက်သည်ထိုသို့ပြောပြီးသောအခါလက်စွပ်ကိုဝတ်ဆင်လိုက်ပါသည်။ထိုခဏတွင်ည၁၂နာရီလည်းထိုးသွားခဲ့ပြီဖြစ်၍နန်းဆက်သည်လက်ဖြင့်ဆူးများပြည့်နှက်နေသောသစ်ပင်၏ကိုယ်ထည်ကိုကိုင်တွယ်ရင်းတစ်စုံတစ်ခုကိုတီးတိုးရွတ်ဆိုနေခဲ့သည်။

အချိန်တစ်ခုကြာပြီးသောအခါ သစ်ပင်များဆီမှအော်မြည်သံနှင့်အတူ သစ်တောကိုဖြတ်သန်းသည့်လမ်းပေါ်ပေါက်လာခဲ့တော့သည်။

"သွားရအောင် ဇိန်း.....ကားထဲဝင်"

ဇိန်းသည်သက်တန့်ကိုဖမ်းချုပ်ထိန်းသိမ်း၍ကားနောက်ခန်းထဲသို့ဝင်ထိုင်လိုက်ပါ၏။နန်းဆက်လည်းကားမောင်းသူနေရာတွင်ဝင်ထိုင်ရင်းကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။

ဤသို့ဖြင့်ပထမဆုံးမျှော်စင်သို့ရောက်ရှိသောအခါ

"ဒီနေရာမှာမင်းကိုမလိုတော့ဘူးထင်တယ် နန်းဆက်ထည်ဝါ"

ဇိန်း၏စကားကြောင့်နန်းဆက်သည် ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးလိုက်ရင်း

"ငါတော့မထင်ဘူး။ပထမဆုံးမျှော်စင်ရဲ့အကျဉ်းခန်းကိုဖွင့်ဖို့ငါကိုမင်းလိုအပ်လိမ့်မယ်ဇိန်း"

"ဘယ်လို"

"ကြည့်ရတာ မင်းကလေ့လာမှုအားနည်းတယ်ထင်ပါရဲ့။မင်းမသိရင်နားထောင်။မင်းတို့မျိုးနွယ်တွေကိုပိတ်လှောင်ထားတဲ့အခန်းကိုရောက်ဖို့မျှော်စင်ရဲ့အပေါ်ဆုံးအထိသွားရမှာ။အပေါ်ကိုတက်ဖို့အထပ်တိုင်းမှာတံခါးတွေရှိတယ်။အဲဒီတံခါးတွေဖွင့်ဖို့ဂါထာကိုငါပဲသိတာလေ။ပြီးတော့ သူတို့တွေကိုဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ထားတဲ့အကျဉ်းခန်းရဲ့တံခါးကလည်း ငါကိုယ်တိုင်ဖွင့်မှရမှာ"

သက်တန့်မျှော်စင်💛Where stories live. Discover now