Behind those lies

13. "I can be relevant & nothing"

•Pran's P.O.V

I'm on my way to the dorm, walking so lifeless and tired as I have to put up with my friend's hangout earlier.

But I remember one thing the moment I passed by to this drug store alongside the road. I didn't think twice to enter that store as soon as figured out what to buy.

"Sawatdee khap (hello)" I greet the person in charge inside while searching the place. "Watdee ja! (Hi dear).. anong sa'tin?" The lady respond.

"Uhm.. may gamot po kayo para sa sore throat?" Tanong ko sakanya. "Sore throat? Uhm... wait lang ha ijo, titignan ko" sagot nya kaya naghintay ako habang ipinatong ang isang siko sa harapan.

Napahinto naman ang nagtitinda nang may bigla itong naalala bago paman halungkatin ang hinahanap kong gamot. Lumingon sya kaagad. "Nakalimutan ko ijo, naubos na pala. Nabili na nong babae kanina, mga one hour ago palang. Pasensya na, last na kasi yon" sabi nya habang nakikisimpatya.

"Mai pen rai khap (ayos lang po)... maghahanap nalang ho ako ng ibang mabibilhan" sagot ko sa kanya at nagpaalam na para umalis.

That was unlucky, malapit na ako sa dorm at yun lang ang drug store na malapit dito, kung uusisain ko talagang makabili ay kailangan ko pang bumalik sa dinaanan.

Hinayaan kong walang mauwi sa dorm, maybe next time I could get one. Pagod narin kasi ako kaya mas minabuting umuwi muna para makapagpahinga.

Nang makapasok na sa kwarto ay hindi kataka-takang tahimik ang paligid, inaasahan ko nang ganito ko sasalubungin ang gabi.

Pagod ako kaya gusto ko munang umiglip, pumasok ako sa kwarto at nagulat ako nang maabutan kong nakahiga sa Pat sa kama.

6 palang ng gabi, akala ko ba ay may lakad sya ngayon kasama si Nana, di ko alam na mas mauuna pa syang makauwi.

Hindi ko na sana sya iisturbuhin pero nabantayan nya akong papasok sa kwarto kaya unti unti nyang ikinikilos ang katawan paharap sa akin.

"Nagising ba kita?" Maingat kong pagkakatanong. Pinilit nyang umimik at ngumisi kahit na tila ay nabibigatan pa sa sariling katawan. Sinundan nya ito ng pag-iling.

"Glap ma laew-o (Andyan ka na pala)" mas mahina pa sa boses ko ang pagbati nya. He looks uneasy.

"Akala ko ba may lakad ka? Maaga ba kayo natapos?" Sumandal muna ako sa dingding.

"Hindi kami natuloy" pumipikit nyang pagsagot dahil sa pagkakaantok. Tumango nalang ako at hindi na nagtanong pa, mukha kasi syang pagod.

Imbis na ako ang iiglip ngayon, hinayaan ko muna syang masolo ang kama. Hindi na rin sya umimik pagkatapos at balik sa tulog.

Ngunit hindi rin naman ito napanatag dahil sa sunod-sunod nyang pag-ubo. Napansin ko din ang walang tigil nyang paghaplos sa lalamunan sa tuwing bibitaw ito ng ubo.

I am carefully observing him and I can already tell his condition right now, still, I want to confirm.

"Okay ka lang ba? May sakit ka?" Tanong ko habang unti unting papalapit sa ngayo'y nakapalupot na katawan sa kumot.

"Okeh makk (super okay)... I'm just tired, kunting pahinga lang katapat nito" still denying even though it is clear enough. He is still coughing.

"Uminom ka muna kaya ng tubig, teka lang, kukuha ako" agad akong tumayo at kumuha ng isang basong tubig sa kusina. Pinainom ko ito sa kanya.

"Ano ba kasing nangyari sayo? Are you having a fever?" Pag-aalala ko.

"Tsk! Hindi ako matatablan nyan no, masamang damo ata 'to" at nagawa nya pa talagang magyabang at magbiro.