Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Galatasaray's Striker
❆
Laurel Allen
29 Mayıs 2003 (21)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Face of Chanel
▎ "Senin tek bir sorumluluğun var! O da o podyuma çıkıp yürümek!"
"Anne, baba niye anlamıyorsunuz beni? Niye anlamaya çalışmıyorsunuz?"
"Annen haklı, biz nasıl bu yaşa kadar işimizin başından kalkmadıysak sende öyle olacaksın. Güçlü bir kadın olmak zorundasın, kimseye dayanamazsın."
"Kendi ayaklarının üstünde duran bir kadın olman için yapıyoruz bunu. Ama hanımefendi neymiş sıkılmış, yorulmuş? Kızım senin yerinde olup oralarda o parayı isteyen milyonlar vardır ama hiçbiri senin gibi güzel değil, hiç biri senin gibi iyi yürüyemez. Anla şunu senin artık işin bu. Büyüdün sen, bunları tartışma yaşın geçti!"
Hayal kırıklığı ile karşımdaki kızgın suratlara baktım. Bu yaşıma kadar böyleydi zaten her şey, ne diye hangi umutla bu konuşmayı yapmıştım ki?
Sonrasında azarını işiteceğimi bile bile o yemek masasından kalktım. Zaten önüme salatalardan başka bir şey gelmiyordu. Kapıya doğru yürürken sandalyemin düşme sesini duyup olduğum yerde zıpladım. Gözlerim dolmuş, nefesim kesilmişti. Belki de şimdi başlıyorduk. Arkamdan gelen adım sesleri sadece üvey babama aitti. Kapıya dönük olan bedenim onun bana yaklaşmasını bekliyordu.
