BANA AŞIK ÖL

⁷ | "Bir Kadının Portresi" |

Zeynep Bastık | Lan

Bölüm sınırı: 800 vote + 900 yorum

BANA AŞIK ÖL

"Bir Kadının Portresi"

"Aramızda bir şeyler yaşanmış olabilir mi?" diye sordum.

"Ne gibi bir şeyler?"

"Mesela..." diyerek sertçe yutkundum. "Bana aşık mıydın?"

Tekdüze bir hızda giden araba ani bir frenle durduğunda kemerim takılı olmasına rağmen âdeta cama doğru yapışmam mı, yoksa hiç beklemediğim bir anda yolun ortasında durmak mı beni sarsmıştı bilmiyorum.

Tek bildiğim ciğerle­rimdeki bütün hava saniyeler içinde acıyla boşalırken gözlerimin önünde statik bir beyazlık belirdiğiydi. Şaşkınca ona doğru döndüm.

"Se-n ne yaptığını zannediyorsun?"

Korku dolu sesimi duyar duymaz beyninden vurulmuş gibi bir ifadeyle bana doğru döndü. Elleri yanaklarımın üzerine gelip teselli vermek ister gibi havalandığında saniyeler içinde tepkimden çekinerek tereddütle geri çekildi.

"Özür dilerim." dedi endişeli bir sesle, gözleri tüm bedenimi baştan aşağı süzerek kontrol etti. "İyi misin?" diye sordu kendini toparlar toparlamaz. "Bir şeyin var mı?"

İlk şaşkınlığımı atlatır atlatmaz başımı iyi olduğuma dair onaylarca salladım ama herhangi bir yanıt veremedim; çünkü nefesim beklenmedik frenle, göğsümde sıkıştı ve damarlarım bir yaz gününe tezatlıkla buz kesti.

"Az kalsın bizi öldürecektin!" diyebildim birkaç boş ve sessiz saniyenin ardından. "Ne yapmaya çalışıyordun?"

Böylesine beklenmedik bir an için oldukça sessizdi. Sonra yüzündeki bir ifade değişikliği bana onun kaçmak için yer aradığını söyledi.

Göğsüme merak bir ok gibi saplandı ve içgüdüsel bir tepkiyle ona doğru eğilip kolunu tuttum. Gidemezdi.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye soludum. "Sadece bir soru sordum." diye devam ettiğimde gözlerini gözlerimden kaçırmak için her şeyle bakışmaya hazırdı. "Öylesine bir soruydu."

"Öylesine..." diye tekrar etti benimle birlikte, ardından boğazının derisinden belli olacak kadar sert bir şekilde yutkundu. "Öylesine bir soru değildi." diyerek ekledi. "Benim için."

Bu düşünce kalbimdeki dikişlerin birer birer yırtılmasına neden oldu. Gerçekten de öylesine bir soruydu. Belki yol boyu makara yapıp fiskos malzemesine çevrilecek ve "hadi canım, sende!" denilecek bir soru.

"Burada bekle." dedi, ardından kolunun üzerindeki ellerimi yavaşça çekerek hızlı bir şekilde emniyet kemerini çözüp arabadan indi ve kapısını sertçe kapadı.

"Nereye?" diye seslendim ardından fakat bir cevap vermeyeceği aşikârdı.

Neredeyse ifadesiz sayılan bir yüzle yolun ortasına doğru yürüdü.

Şu an dışarıdan bakıldığında karanlık işlerin piri olmuş bir mafya lideri gibi görünüyordu ama gecenin karanlığında parlayan gözlerinde bir şey vardı. Göğsümü sıkan, her an patlamaya hazır bir içtenlik.

Gözlerimi kısarak hemen arabanın önünde duran Oktay'a usulca baktım. Şu an boş yolda ne amaçla durduğunu kestiremiyorum ama eğer sorduğum sorudan kaçmak istiyorsa bu fırsatı ona tanımazdım.