BANA AŞIK ÖL

⁹ | "Dudaktan Kalbe" |

Nil Burak | Yalnızım Ben

Bölüm sınırı: 800 vote + 1400 yorum

Yorumlarınızı ve beğenilerinizi eksik etmeyin lütfen. 𓆩♡𓆪

BANA AŞIK ÖL

"Dudaktan Kalbe"

| Bergüzar ve Sertan - 2 yıl önce |

Kim özenle hazırlandığı, saçı bozulmasın diye spreylediği, elbisesi kırışmasın diye gün boyu dikkat ettiği mezuniyet partisinden koşarak kaçmak isterdi ki?

En azından Bergüzar'ın böyle bir planı yoktu.

Koşmaktan nefes nefese kalmıştı ve güzel yanakları kızarmıştı. Ayağına bir eziyetten fazlası olmayan topuklu ayakkabılarını çıkarıp elleri arasına aldığında uzun elbisesinin kuyruğunu daha demin bir bahçenin teline kaptırmıştı.

Hızlı hızlı solurken teninde biriken terler gecenin en güzel detayı olan dolunayın altında parlıyordu. Hafif bir esinti uzun saçlarını dalgalandırdığında, boş caddedeki palmiye ağaçları hışırdadı.

Yalnız olduğunu sandığı sokak, bir anda Sertan'ın tanıdık ve rahatsız edici varlığını ensesinde hissetmesiyle dolmuştu.

Bu kadar kolay bulunmayı tahmin etmiyordu.

Sertan sadece birkaç adım gerisindeydi. Bergüzar'a göre daha kondisyonluydu ve onun gibi koşmasına rağmen hiç nefes nefese kalmışa benzemiyordu.

"Kaçman için bir sebep yok." diye seslendi Sertan. "Ama korkman için çok sebep var."

"Beni rahat bırak, ruh hastası manyak." diye sızlandı Bergüzar. "Mezuniyet gecemi mahvettin."

Boynunun arkasından ve hemen sonrasında omurgasından aşağı inen bir karıncalanma hissediyordu. Bu takip edilen herkesin hissedeceği türden korkunç bir histi.

"Ben değil." dedi Sertan. Ondan beklenildiği gibi gamsız, pişkin ve işgüzardı. "Başka biriyle dans ederek sen mahvettin."

Küçük çantasını avucunun içinde sıkarak güç alıp arkasına bakma dürtüsüyle ölümüne savaşıyordu ama Sertan'ın kendisine ne kadar yakınlaştığını da bilmeye ihtiyacı vardı.

"Yanlış bir şey yapmadım." dediğinde ağlamaklı sesi, içinde biriken öfkesindendi. Bu adama karşı duyduğu tek şey katıksız bir nefretti.

Hiçbir şeyi olmayan bu zorbaya hesap verme zorunluluğu yoktu fakat yeter ki onu takip etmeyi bıraksındı.

"Sadece sınıf arkadaşımdı."

"Hiçbir şeyin olmalıydı." dedi Sertan. Artık ona o kadar çok yakındı ki bağırmadan da iletişim kurabiliyorlardı. "Senin benden başka kimsen olamaz."

Bergüzar, koşmaktan nefes nefese kalışını daha fazla idare edecek gibi değildi. Adımları tökezledi ve merakından duraksayarak başını arkasına doğru çevirdi.

"Sen benim hiçbir şeyimsin."

İşte o an içi hepten buz kesmişti.

Bir yaz rüzgarı salık saçlarını dalgalandırdı. Zifiri karanlık bir yüz ve tüylerinin diken diken olmasını sağlayacak bir fısıltı duydu. Tam da birkaç adım ötesinde.

"Ben senin elinde, pimi çekilmiş bir bombayım." dedi Sertan. "Beni kışkırtırsan olacaklardan ben değil, sen sorumlu olursun."

Sertan'ın iri cüssesi, uzun bacakları ve spora olan yatkınlığı; onun nahifliğinden çok daha sağlamdı ve her adımında daha da yaklaşıyordu.