Adamın ayakkabı sesleri yaklaşıyordu.
Tık... Tık... Tık...
Anlaşılan tedbirli yürüyordu.
Ama ayakkabılarıyla eve girmesi hoş olmadı
Ayakkabını çıkart seni barbar böcek! diye bağıracaktım ama tuttum kendimi.
Kapının yanına saklandığımı anlamasını istemiyordum.
Adam kapının dibine gelmişti.
Önce silahının namlusuna takılmış uzun susturucusu girdi odaya.
Sonra silahın kendisi..
Adam: "Bay Glass, size zarar vermek istemiyorum. Aptalca bir şey yapmamak sizin yararınıza olur." dedi.
Adam içerideydi.
Sırtı bana dönüktü.
Hafif iri yapılıydı.
Siyah takım elbisesi ütülü ve temiz gözüküyordu.
Kulağının tekinde spiralli bir kulaklık takıyordu.
Adam mutfakta beni göremeyince geri döndü.
Şimdi yüzüne bakıyordum.
Gergin gözüküyordu.
Yavaşça bıçağımı havaya kaldırdım.
Adam kapıdan çıkarken ileri uzanmış koluna kaldırdığım bıçağı sertçe indirecektim.
Adam tekrar mutfağın kapısına yaklaştı.
Adamın kolu bıçağımın hizasına gelene kadar bekledim.
Bütün gücümle indirdim bıçağı.
Bıçak sertçe adamın koluna çarptı.
Adam acıyla bağırırken silah yere düştü.
Adam yere düşerken adamın kanı üstüme sıçradı.
Çıplak bedenime yapışan sıcak kan görünmez oldu.
Yavaşça yerden silahı aldım.
Silah görünmez oldu.
Adama baktığımda gözlerindeki korkuyu gördüm.
Silahı adama doğrulttum
"Ayakkabılarını çıkart" dedim.
Adam sesin geldiği yöne baktı.
Ancak görünmez olduğum için beni görmüyordu.
Bakışları içimden geçiyordu.
Korku dolu bakışlarla yarılmış kolunu tutuyordu.
"Çıkart ayakkabılarını" dedim.
Adam: "Neredesin?" diye sordu.
Biraz önce canıma kast eden adama bak...
ÇİUV!
Tetiğe bastım.
Adamın alnında bir delik oluştu.
Ve sessizlik...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Glass Adam (S. FİNALİ)
Ficção CientíficaGörünmez olarak doğdum. Görünmez olarak büyüdüm. Bu yüzden herkes beni görmezden geldi. Ben de içime kapandım. Kime sorsan bu güce lütuf der, ama bana göre sadece baş ağrısı... 20/4/24 #157 bilimkurgu