Glass Adam (S. FİNALİ)

Bölüm 12 - Minibüs

Kelepçeli bir şekilde siyah bir minibüsün içindeyim.

Kelepçelerim de görünmez.

Sağımda ve solumda tam teçhizat oturan askerler var.

İkisi de kollarımdan sıkıca tutuyor.

Önümde ise büyük ihtimalle operasyonu yürüten güneş gözlüklü, takım elbiseli adam var.

Kısa, yukarı kalkmış siyah saçları var.

İri yapılı.

Sol kulağında spiralli bir kulaklık var.

Giyiniş şekli Michael'e benziyor.

Araca acele bir şekilde binmiştim.

Adamlara kim olduklarını bile sormadım.

Öldürdüğüm adamın ismi Michael'dı.

"Siz kimsiniz?" Diye sordum sakince.

Gözlüklü adam: "Ben Frank, Kentucky Özel İnsan Araştırma Merkezi Eyalet Müfettişi Amiriyim."

...

Sessizlik...

Araç kasise hızlı girince hafifçe hopladık.

"Uzunmuş" dedim.

Frank: "Ney uzunmuş?"

"Mesleğinizin ismi... Ben olsam söylemeye üşenirim"

...

Garip bir sessizlik...

Şuan doğruları mı söylemem gerekiyor yoksa yalan mı söylemem gerekiyor bilmiyorum.

Önce bir şansımızı deneyelim.

"Beni neyden dolayı tutuklamıştınız acaba?" diye sordum.

Frank: "Michael ismindeki müfettişi öldürme suçundan."

"Ben öldürmedim"

...

Sessizlik...

Frank: "Senin öldürdüğünü biliyoruz. Michael'in kulaklığından seni dinledik."

Ov...

Biraz sıçtım.

"Nefsi Müdaafaydı" dedim.

Frank: "Yani öldürdüğünü kabul ediyorsun?"

"Pek sayılmaz."

Biraz daha gergin bir sesle, "Ne demek pek sayılmaz?" diye kızdı.

Güneş gözlüklerinin ardındaki gözlerini göremiyordum.

"Sizde gözlük takmak moda falan mı?" diye sordum.

Sorunun alakasızlığı karşısında bocaladı.

Sonra gözlüğü çıkartıp açık yeşil, iri gözlerini gözlerime dikti.

Sinirli gözüküyordu.

Bir saniye? Gözlerime bakıyor...

Frank: "Şuan bulunduğun durumu şaka mı sanıyorsun?" dedi ve ekledi, "Michael benim dostumdu. Üç çocuk babasıydı ve alçak bir suçlu tarafından öldürüldü."

Bir saniye..

Tam gözlerimin içine bakıyordu.

Hayatım boyunca kimse gözlerime bu şekilde bakmamıştı.

Gözlerimin konumunu nokta atışı nasıl bilebilir?

Sanki içimi okuyordu...