Adam gözlerini gözlerime dikmişti.
Ve bu hiç romantik değildi.
Diyelim ki gözlerimi görebiliyorsun.
Baklım bunu da görebilecek misin?
Oturduğum yerden tam t*şaklarına sert bir tekme geçirdim.
Adam inleyerek geri oturmak zorunda kaldı.
Bu hareketimle kollarımdan tutan askerler beni sertçe sarstı ve minibüsün ortasında zemine yatırdı.
Yüz üstü yatıyordum.
İki asker de üstüme dizleriyle serçte baskı uyguluyordu.
Franktan gelen bir iki ufak inilti duydum.
Sonra oturduğu yerden acı ile ayağa kalktı.
Frank: "Ih... Bu yüzden bu şerefsizlere insan gibi muamele edilmemesi gerekiyor."
Minibüsün pencereleri yoktu. Bu yüzden içerisi karanlıktı.
Arabanın titreşimleri zeminden suratıma vuruyordu.
Homurtu çıkartarak, "Tamam bir daha vurmayacağım. Kaldırın beni" dedim.
Frank: "Enstitüye gidene kadar o şekilde kalsın." dedi.
Şerefsiz...
Neyse rahatsız bir şekilde beklemeliyim.
En azından hak ettim.
Bir süre sessiz bir şekilde devam ettik.
İki asker de ben direnmeyince biraz daha rahat bir pozisyona geçti.
Bu şekilde üstümdeki baskı da hafifledi.
Yine de rahat değildim.
"Şimdi nereye gidiyoruz?" diye sordum.
Frank sakinleşmiş gözüküyordu: "Özel İnsanları Araştırma Enstitüsüne gidiyoruz" dedi.
"Üstümde deneyler mi yapacaklar?"
Frank: "Hayır büyük ihtimalle mahkemeye çıkana kadar seni gözaltında tutacaklar. Sonra da özel insanlar için yapılmış hapishaneye gireceksin."
Hah.. Görünmez birini gözaltında tutmak...
Frank: "Bir ihtimal hapse girmeyebilirsin." dedi ve iki saniye durdu.
Sonra devam etti: "Bence sizin gibileri gebertmek lazım ama devlet öyle düşünmüyor.."
Minibüs yavaşça durdu.
Enstitüye giriyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Glass Adam (S. FİNALİ)
Science-FictionGörünmez olarak doğdum. Görünmez olarak büyüdüm. Bu yüzden herkes beni görmezden geldi. Ben de içime kapandım. Kime sorsan bu güce lütuf der, ama bana göre sadece baş ağrısı... 20/4/24 #157 bilimkurgu
