Cesedi kanala atıp evimi güzelce temizlememden bu yana iki hafta geçti.
Cinayet silahlarından kurtuldum.
Hepsini güzelce temizleyip tanımadığım birisinin evine sakladım.
Evet, insanların evine de rahatça girebiliyorum.
Evlerine girebilmek için özel taktikler geliştirdim.
Mesela kapılarının önüne bir şişe su ve boş not kağıdı bırakıyorum, sonra zillerine basıyorum.
Genelde şişeyi birkaç adım uzağa koyuyorum ki şişeyi alan kişi kapıdan uzaklaşsın.
Adam kapıdan çıkıp şişeye baktığında ben de açık kalan kapıdan içeriye giriyorum.
Bu şekilde cinayet silahlarını rastgele bir ailenin evine bıraktım.
Umarım kimse çekmecelerine koyduğum silahı ve kulaklığı fark etmez.
Bir ihtimal buldular, parmak izlerinden detaylı bir şekilde kurtuldum.
O yüzden beni bulamazlar.
Parmak izim olsa da bulamazlar.
Telefonum çalmaya başladı.
"Şagaron... Diriiririiririririiiriririiriririr..."
Annem...
Bu sene ilk kez arıyor.
Açtım.
Görüşme
Annem: ....
Ben: Evet?
Annem: Para yolladım.
Ben: Tamam.
Arada bana böyle para yolluyor.
Sanırım düzgün annelik yapamadığı için vicdanını bu şekilde rahatlatıyor.
Annem: İyi görüşürüz.
Ben: Tamam, görüşürüz.
Biiip... Biiip... Biiip...
Dokunaklı bir konuşma sayılmaz.
Telefondan banka uygulamasına girdim.
KABOOOOOOMMMM!!
Dışarıda birkaç sokak ötede bir patlama sesi duyuldu.
Camlar titredi.
Bardaklar birbirine çarptı.
Lock Bank...
Bakiyem...
"Ooh!.."
"750 dolar atmış!"
Patlamadan dolayı sarsılan arabaların alarmları çalıyordu.
"Bu ay da sıkışmıştım. İyi oldu."
Uygulamayı kapatıp mesajlara girdim.
Anneme tıkladım.
Polis ve ambulans sirenleri geçmeye başladı sokağımdan.
"Saol. İhtiyacım vardı." yazdım
Göndere tıkladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Glass Adam (S. FİNALİ)
Science FictionGörünmez olarak doğdum. Görünmez olarak büyüdüm. Bu yüzden herkes beni görmezden geldi. Ben de içime kapandım. Kime sorsan bu güce lütuf der, ama bana göre sadece baş ağrısı... 20/4/24 #157 bilimkurgu
