𝓔𝓷 𝓖𝓾𝔃𝓮𝓵 𝓓𝓾𝓪𝓶~𝓚𝓮𝓻𝓮𝓶 𝓐𝓴𝓽𝓾𝓻𝓴𝓸𝓰𝓵𝓾

0.3

   Kerem,annem ve beni ertesi akşam oturduğumuz siteye getirmişti.Arabasını park etmiş,annemin bir koluna girmişti.

   Çantamdan anahtarı çıkartıp kapıyı açtığımda Kerem içeri girmemişti. Annemi odasına yatırdım. Ve geldiğimde Kerem kapıdaydı.

-Bir ihtiyacınız var mı?Markete falan gidilmesi gerekiyorsa..

  Gerek olmadığını belirttiğimde kafasını sallayıp merdivenlerden inmek için bir adım attı.Arkasından seslendim,

-İçeri gelsene..Yani..O kadar zahmet ettin,biraz dinlenmiş olursun.

  Rahatsızlık vermek istemediğini söyledi. Ama geldi. Koltuğa oturduğunda ona kahve yapacağımı söyledim.Amerikan mutfaktı.Ben kahve hazırlarken beni seyrediyordu.Fark ettiğimi anlayınca başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi yapmaya başladı.

-Ben sana demiştim,daha çok görüşeceğiz,diye.

-Haklıymışsın.Şimdi kahveninde 40 yıl hatırı var.

-Bir ömür...

  Salonun dekorasyonundan bahsetmeye başladı.Bende lafı değiştirmesine izin verdim.

  Bir süre sonra üstümdeki pantolon-gömlek ikilisi beni sıkmaya başlayınca Kerem'den izin alıp üstüme daha rahat bir şeyler giymeye gittim.

  Geldiğimde rafta duran çocukluk resmime bakıyordu.

-Çok tatlıymışsın.

  Tanıştığımızdan beri birbirimizi tanımak için pek konuşmamıştık.Dün gece hakkındaysa hiç.

  Okulumdan bahsettim ona,hukuk istediğimden vb...O da kardeşini anlattı, çok sevdiğini, çocukluk fotoğrafımda ona benzediğimi..Kariyeri için ne kadar çok çalıştığını anlattı daha sonra.

  Biz sohbet ederken Defne aradı.

-Işıl!!! Acilen sana attığım linkteki magazin haberine bak!!

  Ve suratıma kapattı.

  Linke bastığımda bankta otururken çekilmiş olan fotoğrafımızı görmüştüm. Kerem'in yüzü gözüküyordu fakat benim ki pek belli değildi.Telefonu bir şey demeden Kerem'e çevirdim.

-Özür dilerim Işıl. Böyle bir şeyin olabileceğini düşünmeliydim. Benim hatam.

-Hayır,kendini suçlama.Sadece bana yardımcı olmaya çalışıyordun ki zaten benim suratım gözükmüyor.

  Biraz daha sohbet ettikten sonra Kerem kalkması gerektiğini söyledi.Annesinden mesaj gelmişti.

-Kötü bir şey yok değil mi?

-Yok,merak etme.Akşam yemeğine çağırıyorlar.Anne yüreği işte.

-Tamam bekletme anneni.Bende biraz ders çalışayım.Yarın okula gideceğim.

  Kerem ayakkabılarını giyiyordu.

-Görüşürüz.

-Allah'a emanet ol.

☆☆☆☆☆

⋆Okuyanlar beğense birdee..