𝓔𝓷 𝓖𝓾𝔃𝓮𝓵 𝓓𝓾𝓪𝓶~𝓚𝓮𝓻𝓮𝓶 𝓐𝓴𝓽𝓾𝓻𝓴𝓸𝓰𝓵𝓾

1.0

Sabah namazına kalktığımda Kerem'i uyandırmak için kapısına vurdum.Ses gelmediğinde önce kapıdan başımı uzattım ve seslendikten sonra içeri girdim.

-Günaydın Kerem.

Perdeyi açarken söyledim ona.Daha güneş doğmamıştı.Kerem kafasını çevirdi.

-Namaz vakti geldi de geçiyor.

Biraz daha yatakta kaldı ve telefonuna gelen mesajla aniden yataktan kalktı.

-Seni kaldırmaya çalışıyorum, kalkmıyorsun.Kimden geldiğini bilmediğin bir mesaj için kafanı kaldırıyorsun?

Ben bunları söylerken Kerem telefonunu yanına koydu.

-İşle alakalı hayatım.Ne yapayım?

-Tamam Kerem.

Odadan çıkıp salonda namazımı kıldım. O da az sonra gelmiş,önümde namazını kılıyordu.Ondan önce bitirdiğimde direk odama geçtim.Yapılacaklar listemi kontrol ediyordum,Kerem'e sinirliydim.

Kerem odama girdiğinde telefonuma mesaj düşmüştü.

-Kimden balım?

-"İşle ilgili hayatım."

Derken ağzımı burnumu eğerek konuşmuştum.Kerem'i taklit ediyordum güya.

-Yapma böyle Işıl'cım ya..

Telefonu elime alıp gelen mesaja cevap yazıyordum.Kerem kapının önünde dikilmiş beni izlemekle ve kendini anlatmakla meşguldü.

-Alo,annecim.Akşam bizimkilerle dışarı çıkacağız,haber vereyim dedim.Evet, Kerem iyi.Onun önemli işleri varmış. Dikkat et.

Kerem üzüldüğü apaçık belli olan bir surat ifadesiyle bana bakıyordu.

-Nereye gideceksin?

-İşle alakalı hayatım.Önemli değil.

Kerem ellerimi tutup ona bakmamı sağladığında telefonu masamın üzerindeydi.

-Sana vakit ayıramadığım için üzgünüm.Hem antrenmanlar hem de takımla ilgili problemlerle uğraşıyorum. Özür dilerim,seni çok seviyorum.

Lafını bitirdiğinde kafamı bildirim düşen telefonuna çevirdim.Bir kadının mesajıydı.

-Seni özledim.Bu akşam için olan teklifini kabul ediyorum aşkım.

Kerem bir oh çekmişti kendince.Sinirle Kerem'e bir tokat attım.O kendine geldiğinde ayakkabılarımı giymeye çalışıyordum.

Kerem beni tutup kendine çektiğinde tek ayağımda ayakkabı vardı.Yüzüne baktığımda kıpkırmızı olmuştu.İki eli de kollarımdaydı.

-Zannettiğin gibi değil Işıl.

Bana sarılmaya çalışıyordu fakat ben direnç gösteriyordum.En sonunda başım omuzundaydı.

-Dayanamam Işıl.

Sesi titriyordu.

-Bana yalan mı söyledin?

Sadece konuştum.

-Beni dinlesen anlayacaksın.

-Gördüğüm saçlar,mesajlar ve eve geç gelmeleri bana açıklayabilecek misin?

Bana daha da sıkı sarıldığında ayakkabımı hafifçe ittirip salona geçtim.

Konuşmaya başladığında her şeyi anlattı.

-Senin yanına gelirken Abdülkerim Abi ve eşi arasında bir kavga gerçekleşti. İşte,eve gelme lafları falan.O gece ben senin yanına gelirken o da benden anahtarı istedi.Saçlar ona aittir. Instagram hesabı da bende açıktı çünkü diğer yollarla mesaj atamazdı, engellenmişti.Bizde mesajlar konusunda yardımcı oluyorduk işte.

Sarılmasına izin verdim.Sadece sustuk. Çok korkmuştum.İkimizinde gözlerinden yaşlar süzülüyordu,eminim.

Seviyordum onu, hiç kimseyi sevemeyeceğim kadar çok seviyordum.