𝓔𝓷 𝓖𝓾𝔃𝓮𝓵 𝓓𝓾𝓪𝓶~𝓚𝓮𝓻𝓮𝓶 𝓐𝓴𝓽𝓾𝓻𝓴𝓸𝓰𝓵𝓾

0.8

Kerem'i nerede bulabileceğimi biliyordum.

Anneme elimle bir öpücük gönderip ayakkabılarımı giydim. Merdivenlerden inerken aklımda tek bir şey vardı,Kerem.

Normalde olduğundan daha hızlı hareket ediyordum ve az kalsın bir arabanın altında kalacaktım fakat değerdi.

Geldiğimde etrafta kimsecikler yoktu.Işıklar yanmıyordu.Hatta kapı bile kilitliydi.Çok uzun olmayan duvarın üzerinden atlayıp bahçeye girdim.Etrafa bakındığımda Kerem'i bulabileceğim tek bir ipucu yoktu.Ön tarafa doğru ilerledim.

Loş bir ışık yayılıyordu.Bir sandalye çekilmişti denize doğru.Telefonun ekranı masayla temas halindeydi aynı zamanda kapalı olduğuna emindim. Tek bir ses hakimdi.Dalgalar.

Adımlarımı yavaşlattığımda Kerem'e doğru ilerliyordum.Tanıştığımız yerdeydik.Her adımında bizim olduğumuz yerde.Kafasını denizden çevirip bakmamıştı bile bana.Önemli değildi,o iyiydi ya.

Arkasından bir sandalye çekip yanına koydum.Bende telefonumu kapatıp onunkinin yanına yerleştirdim.Hâlâ gözlerime bakmamıştı.Kim olduğumdan emindi.
Bende onun yanında huzur bulduğumdan..

Belki dakikalarca belki saatlerce sadece denize bakıyorduk.Dalgaların kıyıya nasıl vurduğunu izliyorduk.Bir süre sonra ses ondan çıktı. Gözlerinden yaşlar akıyordu fakat hemen sildi.Anlatıyordu bana neler hissettiğini.Bende dinliyordum. Dinlememi istiyordu.

Dakikalarca konuştu,ağladı; dinledim,sustum..

-Olmuyor.Herkes bana sırt cevirmişken,sığınacak limanım kalmamışken olmuyor.Dualar ediyorum.Biliyorum beni en iyi anlayan Rabb'im.Ama ne biliyorum,beni benden çok anlayan biri çıkacak?Sen dua etmez misin Işıl?Gerçekleşmeyeceğini bilsen bile,dualarına sığınmaz mısın?

Bunları söylerken bana dönmüştü.O akşam ilk defa göz göze gelmiştik.

-Benim en güzel duam sensin Aktürkoğlu...

Sandalyenin kenarından sıkı sıkı tuttuğu ellerinin üzerine koydum parmaklarımı.

-Belki gerçekleşmeyecek bir duasın, kimin umrunda?Yanımdasın.Ama en güzel duam sensin.Eğer bir duanın arkasına sığınacaksam bu sen olursun.

Ellerini sandalyeden kaldırıp ellerimi tuttuğunda birkaç saniyeliğine ellerine baktım.Hiçbir şey söylemedi.Ellerini belimde hissettiğimde,ellerimi boynuna sardım.Gözyaşları üzerimdeki kumaşı ıslatıyordu.

Saatlerce hiçbir şey demeden oturduk.Kerem'in ellerinden tutup camiye getirdiğimde kenarda duran seccadelerden aldım ve serdim.Biraz gerisinde onunla beraber niyet ettim ve namazımızı kıldık.Tekrar dışarı çıktığımızda Filiz Teyze'ye iyi olduğumuzu söyleyen bir mesaj attım. Meraklanmış olmalıydı.

⋆⋆⋆⋆

Sabah namazını da camide kıldıktan sonra eve geçiyorduk.Arabayı park ettiğinde ön kapıdan indim.Kerem'in de çıkmasını beklemek için arabanın önüne doğru ilerledim.Kerem bana yaklaştığında elimi tuttu ve o şekilde ilerledik.Kapıyı Filiz Teyze açtığında şaşırdığını pek gizleyemedi.Kerem içeri girer girmez ona sarıldı.

Hiçbir şey demeden Reyyan'ın yanına gittiğinde Reyyan hâlâ uyuyordu.Reyyan'ın alnına bir öpücük kondurduktan sonra odasına geçti.Ben mutfağa geçip çay demlediğimde Filiz Teyze yanıma yaklaştı.

-Seni sevdim kızım,umarım güzel bir hayatınız olur oğlumla.

Gülümsediğinde bende gülerek karşılık verdim.