𝓔𝓷 𝓖𝓾𝔃𝓮𝓵 𝓓𝓾𝓪𝓶~𝓚𝓮𝓻𝓮𝓶 𝓐𝓴𝓽𝓾𝓻𝓴𝓸𝓰𝓵𝓾

0.7

   Reyyan'ı hastaneden çıkartmak için hazırlanırken Ömer Amca bana dik dik bakıyordu.

-Evimize girip çıkan bu kızı neden ben tanımıyorum?Eğer bir ilişkiniz varsa neden en son ben öğreniyorum?Maçları takip etmesek anlamayacağız sanki.

   Ayşe Teyze ona keskin bakışlar göndererek susması gerektiğini söyledi.Tam tersine Kerem beni bileğimden çekerek babasının karşısına getirdi.

-Bu arkadaşım Işıl,baba.Arkadaşım. Işıl,babam..

  Kerem sinirlenmişti.Ben hiçbir şey demeden öylece duruyordum. Babasıyla arası kötü değildi, biliyordum.

-İstersen biz çıkalım Işıl,prensesle arabada konuşursunuz.

  Halil'in bu isteğiyle ne yapacağımı bilemedim, önce başımı amaçsızca sağa sola çevirip etrafa baktım.Daha sonra Reyyan'a el sallayıp Halil'le beraber dışarı çıktım.

-Işıl ben kısa bir süre sonra Hatay'a döneceğim.Seninle iletişimimi koparmak istemiyorum,eğer sende istiyorsan.Uzun süredir böyle bir şey hissettiğimi sanmıyorum fakat bir anda ayrılık bu konuşmayı yapmam gerektiği gerçeğini yüzüme vuruyor.

   Gözlerimi gözlerinden başka bir yere kaçırdım.Ellerimi tuttuğundaysa hafifçe geri çekmek istedim fakat bırakmadı.

-Emin ol,güzel bir çift olacağız.Elimden ne geliyorsa fazlasını yapacağım bunun için.Senin mutluluğun,bizim mutluluğumuz çok daha önemli her şeyden.Ben seni ilk gördüğümde yazdım aklıma daha sonra da kalbime.

   Kapının orada Kerem'i görmüştüm. Ellerimi hızlıca çektim Halil'den.Halil güldü.

-Eğer aklında biri yoksa tabii.Eğer seviyorsan kaçmayı bırakmalısın Işıl. Ne olursa olsun yanında olmalısın onun.O gece herkesin içinde yaptığın gibi.

   İması Kerem içindi.Maç akşamından bahsediyordu,herkesin içinde Kerem'e sarılmamdan..

   Haklıydı.Daha fazla kaçmamam gerekirdi.Seviyorsam bu duygunun arkasında durmalıydım.

-Teşekkür ederim Halil..

   Ne diyeceğimi bilmezken dudaklarımdan dökülmüştü sözcükler..Halil beni anlamıştı.Onun içinde zor olmalıydı.Sevdiği kız başkasını seviyordu, üstelik bu "başkası" yakın arkadaşıydı.

   Bu duygular bu kadar kısa sürede oturmuş olamazdı,hoşlantıydı onunki büyük ihtimalle.Onu yine de üzmüştüm.

⋆⋆⋆⋆

   Reyyan için salondaki koltuğu hazırladım.Halil ise bize kahve yapıyordu.Keremgil henüz gelmemişlerdi.

-Kahvelerimiz hazır!

  Halil'le beraber balkona çıktık. Sohbet ediyorduk.

-Sınav öğrencisisin,Kerem anlatmıştı.

  Benim hakkımda bir şeyler anlatması hoşuma gitmişti.

-Kerem'le nasıl tanıştınız peki?Bu çocuk,tesislerden eve evden tesise giden bir çocuk.Bazen camiye de gidiyor.

  Birinin bunu sormasını bekliyormuş gibi atıldım.

-Camide tanıştık biz de.Takımdan arkadaşlarını getirmişti.

   Takımdan bahsedince güldü.

-Eteğime basmıştı ilerlerken."Birazcık" kızmıştım ona.Daha sonra Kur'an okurken onu dinledim.Çok güzel okuyordu.Bu şekilde tanıştık.Yani tanışma derken Kerem kendini tanıtmıştı ama ne adımı biliyordu ne de kim olduğumu.Sadece yollarımızın tekrar kesişeceğinden emindi...

  Halil kahvesinden bir yudum alırken gözlerimin içine bakıyordu.Bu durum onu üzsede ben gülüyorum diye gülmeye çalışıyordu.

-Öyle de oldu.Benim annem hasta.Bir gece hastaneye kaldırdık.Allah'a şükürler olsun şu an daha iyi.Kerem'in de maçı varmış o akşam, maçta da bir arkadaşı sakatlanmış.O sebeple hastaneye gelmişler.Yollarımız tekrar kesişti yani.Sonra Reyyan..Bu şekilde.

  Derin bir nefes aldım.Gözlerimin içinin parladığına emindim.Bir süre daha konuştuk.Ve zil sesiyle kapıyı açmaya gittim.

-Hoş geldin prenses!

  Reyyan bana sarıldığında bende ona sıkıca sarılarak karşılık verdim.Ömer Amca bana ters bir bakış atınca Reyyan'dan ayrılıp ellerini tuttum ve onu hazırladığım yatağa götürdüm.

-Çok yorulmak yok.Yoksa abinde üzülür performansı düşer bak.

  Dediğinde hepimiz Halil'e bakıp güldük.Kerem elini Halil'in omzuna attığında ben Reyyan'ın ateşini kontrol ediyordum.

-Kızım bize bir çay demler misin?Zahmet olacak ama çok yoruldum.

-Ne zahmeti Ayşe Teyze?Hemen demlerim.

  Halil ve Kerem balkona çıktıklarında hem az önce Halil'le kirlettiğimiz bardakları yıkadım hem de çay demledim.Bu sırada Ömer Amca mutfağa gelmişti.

-Bir şey mi istediniz Ömer Amcacığım?

  Sandalye çekip oturduğunda mesajı almıştım.Karşısına oturdum.

-Kerem zor bir dönemden geçiyor.

  Başımı salladım ve üzüldüğümü belli etmek için dudaklarımı oynattım.

-Ve bu dönemde ona destek olacak kişiler lazım,onu daha da üzecek değil.
Bak kızım seninle açık konuşayım;hoş kızsın,güzelsin,akıllısın.Ama Kerem'i üzecek misin ben buna bakarım. Aranızda bariz bir şey olmasada dinle beni.Ben Kerem'in sana olan bakışları olsun senin Kerem'e olan bakışların olsun bunların farkındayım.Ben de bir babayım,oğlumun üzülmesini istemem. Daha önce de futbolcu olduğu için onunla ilgilenen bir kız arkadaşı oldu. Sonu Kerem için kötü bitti.Sizin için aynı şey olmasın.Eğer oğlumu sevemeyeceksen şimdiden uzak dur ondan.

  Benden böyle kötü bir şey beklemesinden dolayı kalbim kırılmıştı fakat haklıydı,o bir babaydı. Oğlu için doğru olanı istiyordu.

-Haklısın Ömer Amca.Ama benim amacım ne ün ne de şöhret.Biz Kerem'le camide tanıştık.Onun kim olduğunu bile bilmiyordum.

-Tamam kızım.Ben şimdiden konuşayımda.

  Ayşe Teyze'nin yanına gitti.Bende çayı bardaklara doldurduktan sonra önce odadakilere servis ettim.Daha sonra balkondaki Halil ve Kerem'e..

⋆⋆⋆⋆

  Kafamı kitaplardan kaldırdığımda saat yaklaşıyordu.Hemen televizyondan maçı açtım.Henüz maçı yorumluyorlardı.

  Kerem'e mesaj atmak geldi içimden.

-Sana inanıyorum.

  Mesajıma emoji bıraktığında fazlasını beklemediğim için üzülmemiştim.

  Maç başlarken annem odasından yanıma geldi.

-Kerem oğlumun maçı mı başlıyor?

-Evet anneciğim.

   Annemle beraber maçı izlemeye başladığımızda tribünlerden gelen sesler pek iç açıcı değildi.Kerem'in yüzü yine düşüktü.

   63.dakikada Okan Hoca tarafından alındığında sahadan kimsenin suratına bakmadan çıktı ve gitti. Onu o şekilde görünce biraz zaman verdim kafasını toplaması için.Hemen aramadım.Biraz zaman geçince mesaj attım fakat mesajım görüldüde kalınca aramaya karar verdim. Telefonuma cevap vermiyordu. Anneme belli etmeden odama gittiğimde Ayşe Teyze beni arıyordu.

-Kerem seninle mi?

-Hayır, mesajıma bakmadı.

-Bizde ulaşamıyoruz.

  Ayşe Teyze'yi sakinleştirmek için biraz çene yordum.Bu sırada üstüme bir şeyler giymiştim bile.

  Kerem'i nerede bulabileceğimi biliyordum.