0.1

925 23 0
                                    


    Eşyalarımı çantama yerleştirdikten sonra son kez aynaya baktım.Salonda uyuyan annemin üstünü örttüm ve açık kalan televizyonu kapattım.Dışarı çıktığımda yıldızlara bakıp nefes aldım.

    Geldiğim cami denize bakıyordu,bu sebeple de olsa gerek sürekli buraya gelmeyi tercih ediyordum.Ancak o akşam üst kat kapalıydı.Temizlemişlerdi. Genellikle az kişi gelirdi; farklı camiler görmek isteyenler,yol üstünde uğrayanlar,turistler.. Bende aşağı katta en arkaya geçtim.Erkeklerde sayıca azdı. Toplasak 4,5 kişiydiler.

   Çantamı yanıma koydum ve ezanın okunmasını bekledim,beklerken de kitabımı okumaya başladım.Caminin kapısı açıldı ve içeri birkaç kişi daha girdi. İçlerinden biri çok sesli konuşuyordu.Ve diğeri de çok dikkatsizdi,o kadar yer varken eteğime basmayı tercih etmişti.

   Oturduğum yerden kalktım. Önce biraz dikkatli olması gerektiğini söyleyerek çekiştim.

-Ayrıca arkadaşını da uyarmalısın, çok sesli konuşuyor.İlk defa mı camiye geliyorsunuz siz?!

  Karşımdaki kişi sesini daha da alçaltarak konuşmaya başladı.

-Kusura bakmayın, yanımda ıslak mendil var,isterseniz.Bende arkadaşımı uyarmaya çalışırken dikkatsizlik ederek bastım.Ve ben her akşam bu camiye geliyorum, arkadaşlarım için tekrar özür dilerim.

   Daha fazla bir şey demek istemeyerek tekrar oturdum.Bir şey dememi bekledi fakat ben kitabıma bakmaya başlayınca arkadaşlarının yanına gitti.

  Her akşam gelen bu kibar adamı ben neden daha önce görememiştim, bilemiyordum.Adam oturduğunda gözlerimi kitaptan kaldırdım ve adama baktım.Arkadaşları daha önce gelmiş olsa kesin fark ederdim çünkü gerçekten çok sesli giriş yapmışlardı.Ezan okununca kitabımı çantama koydum ve ezanı dinledikten sonra namazımı kıldım.

    Rahleyi tekrar önüme aldığımda o grup çıkmıştı,bir kişi dışında.Kibar adam. O da benim gibi önüne bir rahle çekmiş ve Kur'an okumaya başlamıştı. Önce uzaktan biraz dinledim.Aynı sayfada olduğumuzu fark edince yanına gittim, biraz arkasına oturup onu takip etmeye başladım.Kötü bir şey yoktu,adam beni fark etti fakat okumaya devam etti.Camide sadece ikimiz kalmıştık. Sesi çok hoştu, Kur'an okuyuşu daha bir güzeldi.

   5 sayfa okuduktan sonra arkasını döndü.Ne diyeceğimi bilmiyordum, yanaklarımın kızardığına emindim.

-Şey..Şu sayfada burayı yanlış okudunuz..

  Bir şey demem gerekiyor gibi hissetmiştim. Kitabımı ona çevirip yanlış okuduğu yeri parmağımla gösterdim.

  Siması tanıdık gelmeye başlıyordu. Güldü.

-Teşekkür ederim, doğrusu nedir?

  Adamın gözlerinin içine baktım önce. Sonra kendimi toplayıp kitabı tekrar önüme çekip ayeti okumaya başladım.

-Sen de gayet güzel okuyorsun.

  Teşekkür bile etmeden ayaklandım. Saate bakıp çantamı koluma astım. Çekinmiştim.

-Bir yere mi yetişmen gerekiyor?

  Tekrar arkamı dönüp adamın yüzüne baktığımda tanımıştım.2 sene önce maçlarını kaçırmadan izlediğim takımın oyuncusuydu. Sınav sebebiyle tüm aktivitelerimi bir kenara bırakmıştım bu sebeple maçlarıda izlemiyordum.

  Adama açıklama yapmam gerekiyor gibi hissetmiştim nedense.

-Kütüphaneye gideceğim.

  Ayağa kalktı ve rahlesini yerine koydu.

-Hastanenin oradaki mi?

  Neden hâlâ konuşmaya devam ettiğimi bilmiyordum ama konuşmamak içinde bir sebebim yoktu.Arkadaşıma söz vermiştim ve 10 dakika geç kalmıştım, oraya gitmemde bir 10 dakikamı daha alacaktı.

  Gözlerimi başka bir yere çevirip onayladım.

-Benim arabamda orada.Malûm İstanbul sokakları,park yeri bulamadım.

  Kapıya doğru ilerledi, bende onu takip ettim.Bir süre hiç konuşmadan ilerledik.

-Üniversite sınavı için mi hazırlanıyorsun?

  Muhabbet açma çabası hoşuma gitmişti.

-Evet.Arkadaşıma söz vermiştim. Her gün o kütüphaneye uğruyorum fakat arkadaşım çok gelmiyor.Evime de yakın olduğu için hem o kütüphaneyi hem de bu camiyi tercih ediyorum.

  Kütüphaneyi görünce üzüldüm.Daha fazla konuşmak istiyordum.Adam ufladığımı görünce tekrar güldü,ben yine kızardım tabii.

-Ben Kerem.Tanıştığımıza çok memnun oldum,daha çok görüşeceğiz gibi.

  Kütüphanenin önüne geldiğimizi yeni fark ediyordum ki adam cebinden bir anahtar çıkarttı.Kenardaki beyaz  arabanın ışıkları yandı.Bense hızla merdivenlerden çıktım.

𝓔𝓷 𝓖𝓾𝔃𝓮𝓵 𝓓𝓾𝓪𝓶~𝓚𝓮𝓻𝓮𝓶 𝓐𝓴𝓽𝓾𝓻𝓴𝓸𝓰𝓵𝓾 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin