REHİNE

Anahtar

Kendimi hep izlediğim filmlerdeki başrol kız olmak isterdim fakat başrol olamayacak kadar sıradan bir hayatımın olduğunu düşünürdüm tâki 4 5 gün önceye kadar.

Bir awm'de kaçılmış rehin tutulmuştum, filmlerdeki izlediğim sahneler gibi. Kaçmayı denemiş başarısız olmuştum, filmlerdeki gibi.

Düşünce filmlerdeki gibi bir yaşam istemezdim, başrol olmak istemezdim.

Ama suan kendimi o filmlerin başrolu gibi hissediyordum.

O gerilim dolu sahneyi yaşıyordum.

Dolabın içine yansıyan ışıktan gözlerini görüyordum. Kahverenginin yoğun olduğu, ela gözlerini.

Dar bir dolaptaydık.

Eli dudaklarıma değiyordu, ağzımı kapatıyordu.

Boyum onun kinden kat kat kısa olduğu için başını eğerek bana bakıyordu.

Ben ise korkudan kalbim deli gibi atarken başımı kaldırmış onunla göz temâsı kuruyordum.

Vücutlarımız birbirine değiyordu, her nefes alışımda tamamen birleşiyorlardı.

Suan başka bir ortamda başka bir kişilikle böyle olsaydık kesinlikle çok farklı şeyler olurdu. Yani benim için.

Yaklaşık 15 dakika önce soygun yapıcağımız avmye girmiştik.
Tanımadığım birisinin odasına gizlice girip az daha yakalanıyorduk.

Yani henüz yakalanmamıştık.

Uyuyan görevliyi uyandırmıştık, daha doğrusu ben uyandırmıştım sesimle.

Fakat benim suçum yoktu ben nerden bilebilirdim birinin uyuduğunu bana hiç bahsedilmemişti.

Kulaklarımı dolduran ayak sesleri beni daha çok geriyordu.
Dolap pat diye açılsa olacakları düşünemiyordum.

Ben bu kadar gerilmişken Batı rahat bir şekilde gözlerime bakıyordu sadece.

Nerden geliyordu bu rahatlık anlamış değildim.

Ayağına basmamak için zor duruyordum resmen.

Ayak sesleri uzaklaştığın da ışıklar birden kesilmişti.

Büyük ihtimalle adam etrafı kontrol edip geri yatmıştı.

Rahatsız bir şekilde kıpırdandığımda daha fazla burda durmak beni boğuyordu.

Kapalı alan korkum gün yüzüne çıkıyordu.

Elini dudaklarımdan çekerek fısıldadım. "Çıkalım burdan."

Derin bir nefes içime çekerek "Çok zekisin sen, düşünemiştim ben bunu." dediğinde alaya vurmuştu.

Biraz daha olduğum yerde hareket ettiğimde ona sürtünmekten başka birşey yapamıyordum.

"Hareket etme."

Gözlerimi tekrar ona çevirdiğimde kasıldığını farkettim.

"Burda daha fazla duramıyorum çıkıcam ben." diye hamle yaptığımda kolunu yanımdaki duvara yasladı ve kolumla kapıyı  açmamı engelledi.

İçimde istemsizce kelebeklenme hissetmiştim fakat boğulma hissi daha ağır basıyordu.

Elim zorlukla boynuma gittiğinde ne yapıcağımı şaşırmıştım, dolap üstüme üstüme geliyordu.

"Biraz daha sabret, uykuya dalsın çıkıcaz." Sesinin yumşadığı gözümden kaçmamıştı.

Gözümü kapattığımda başka yerde olmayı hayal ettim.