another love ' niklaus mikaelson'

01.

STOJĄC TAM, CZUŁA SIĘ, JAKBY czas się zatrzymał, ptaki przestały ćwierkać i śpiewać, wiatr przestał wiać, słyszała tylko cichy szum ciszy, nawet łzy, które wypłynęły z jej oczu, nie wyrwały jej z okropnych myśli . Miała wrażenie, że w tym momencie wszystko do niej wróciło, a jej uszy ponownie wypełniły głośne trajkotanie.

Patrzenie na groby swoich braci i ojców nie było przyjemnym wspomnieniem, miała na sobie czarną suknię z gorsetem zakrywającym talię (z czego nie była zadowolona) i ciemnoszarym kapturem na głowie. Chociaż nigdy nie cieszyła się swoim ojcem, ponieważ znęcał się nad nią i jej braćmi, jego strata bolała, ale jeszcze bardziej bolała ją utrata drogich braci.
Och, jak ona za nimi tęskniła.

Jak tęskniła za dowcipami Damona, za otrzymywaniem dla niej pięknej czerwonej róży za każdym razem, gdy bezpiecznie wracał z wojny lub po prostu wtedy, gdy czuła się smutna i przygnębiona.
Tęskniła za jego uściskami i tym, jak grał z nią w piłkę, starając się, jak zawsze, być łagodnym dla swojej siostry.

Stefan. Ona też za nim tęskniła, za swoim starszym bratem. Więcej łez spłynęło po jej policzkach na myśl o tym, kiedy ta dwójka wymknie się wieczorem do biblioteki i będzie miło spędzać czas czytając w spokoju książki lub po prostu siedząc nad jeziorem i rozmawiając o tym, jak minął im dzień. Wszystko było idealnie, aż do pewnej nocy. Tak wiele może się wydarzyć w ciągu jednej nocy.

Katherine i Cora dobrze się dogadywały, piły ze sobą herbatę, a czasami Katherine często pomagała Corie w nauce i lekcjach. Sobowtór uważał ją nawet za siostrę, której nigdy nie miała, ale oczywiście dotrzymała obietnicy, którą złożyła sobie czterysta lat temu.

Nie oglądaj się za siebie.

Ręce rękawiczek Coras sięgnęły i otarły łzy, które wypłynęły z jej oczu, po czym odwróciła się. Wszyscy opowiadali tamtego wieczoru o śmierci połowy rodzin założycieli, zwłaszcza Salvatore.
Wyszła z rodzinnej krypty.

Ludzie, którzy ją mijali, obdarzali ją drobnymi, żałosnymi uśmiechami, szeptali pod nosem lub przepraszali za stratę, za co ona im dziękowała i pospiesznie odchodziła. Cora pospieszyła do domu i spakowała torby, wszystkie suknie i potrzebne rzeczy. Katherine powiedziała jej, że jeśli coś pójdzie nie tak, kazała jej wyjść. I ktoś popełnił błąd.

Cora wkrótce dowiedziała się, że Katherine nie jest człowiekiem, ale sobowtór nigdy jej nie powiedział, kim jest, co doprowadziło ją do frustracji, ale nie mogła wydobyć odpowiedzi z Katherine, więc zaakceptowała to. Nie lubiła już Katherine, ponieważ spowodowała chaos w swojej rodzinie, ale musiała uciec.

Kiedy skończyła, zachodził już zachód słońca, więc usiadła na łóżku z wciąż spakowaną torbą, po czym wstała i wyjrzała przez okno, żeby zobaczyć, że robi się ciemno, więc zamknęła okna i bez problemu zaczęła rozpinać gorsety i wsunęła się zdjęła ją, po czym pobiegła i przebrała się w renesansową suknię bez gorsetu i butów na płaskim obcasie.

Cora nie wiedziała, gdzie wyjść, ale wszędzie było lepiej niż Mystic Falls, więc zarzuciła ciężką torbę na ramię i pospieszyła po schodach, a jej buty na płaskim obcasie znacznie ułatwiały chodzenie. Kiedy otworzyła drzwi, wychyliła głowę, zaniepokojona obecnością kogokolwiek, ale teraz było pusto, przez co spieszyła się do lasu.

Zgodnie z planem, stał tam wspaniały koń Katherine, a biały, duży ogier wywoływał jej powolny uśmiech. Z trudem wspięła się na niego i owinęła ramiona wokół jej szyi. Katherine powiedziała jej, że koń zabierze ją w bardzo bezpieczne miejsce, ale nigdy dokąd.

Cora lekko kopnęła boki konia i zaczął biec, a ona się uśmiechała, a wiatr przewiewał jej włosy.

Katherine planowała pozwolić koniowi zabrać Belle do Nowego Orleanu. Zapewniła także Corie małą, ciepłą giełdę, w której mogła się zatrzymać, aby koń zabrał ją tam, gdzie znajdowała się konkretna hybryda. Wiedziała, że ​​będzie zauroczony Corą, co da wampirowi czas na ucieczkę i uwolnienie się przynajmniej na kilka lat. Skąd Katherine wiedziała? Wszystko zawsze przebiegało zgodnie z
planuj dla niej.