Robbie weet momenteel niet wat die moet denken, hoe die zich moet voelen of wat die moet doen.
Eindelijk heeft Robbie een antwoord gekregen op waarom Jamie zo afstandelijk was de afgelopen weken.
Zoals hij al dacht, maar hoopte dat het niet waar was, Jamie heeft haar soulmate ontmoet.
Een aantal maanden geleden toen ze uit was met vrienden kwam ze hem tegen en ze hadden een matching mark op hun pols.
De ooit witte tattoo op haar vel is nu zwart. Het teken dat ze haar soulmate heeft ontmoet.
Al die keren dat Jamie zei dat ze met vrienden was, was ze met hem. Ze had tegen hem gelogen.
Al die tijd was ze bezig met hem beter te leren kennen. Terwijl hij dacht dat ze net vrienden ergens zat was zij op date met hem.
Hij viekt zich verraden, dat is vreemd gaan toch? Sure, ze had niks met hem en heeft niks intiems gedaan met hem, maar is wel op meerdere dates geweest. Dat doe je niet als je een relatie hebt. Ze is meerdere keren vreemd gegaan. Soort van.
Hij weet niet zo goed hoe hij het moet noemen, of het echt vreemd gaan is. Ze heeft het hem uiteindelijk verteld, voor dat het tot iets werd tussen hen.
"Het voelde gelijk vertrouwd, goed." Was dat niet zo met hem? Voelde ze zich niet goed met Robbie? Niet vertrouwd?
De hele nacht lag Robbie daar over te denken. Was het iets mis met hem? Dat ze het daarom uit maakte en verder ging met haar soulmate.
Ze stond er toch het zelfde in als hem? Soulmates zijn bullshit. Niemand is perfect voor je, kan je zo laten voelen als wordt beschreven.
Geliefd, veilig, op je gemak, goed, vertrouwd. Dat is zo onnozel. Hij wil best geloven dat je je zo voelt in een relatie met je zielsverwant, maar dat heb je toch ook bij je vriend of vriendin als je niet een mark op je lichaam hebt staan?
Hij wil en kan niet geloven dat ze het uitmaakte puur om haar soulmate haar zo liet voelen.
Het moet iets zijn met hem. Misschien om die klein is, of wat dikker dan andere. Tenminste, als hij de grappen van zijn vrienden mekt geloven is hij dat.
Wat de reden ook was dat het uit ging, het is zoizo Robbie zijn schuld. Dat is alles wat hij momenteel een honderd procent zeker weet.
"Rob?" Vraagt Matthy die tegenover hem zit bij de lunch op kantoor.
Robbie wou niet naar kantoor, de hele nacht lag die wakker, het is net uit met zijn vriendin joh, en dan moet die hier gezellig gaan lopen doen.
Maar toch is die gegaan. Hij kan niet zovaak opnamens missen, of de kantoor dagen. Hij werkt hier, hij moet wel wat doen voor zijn geld.
En dus is die met aardig wat moeite zijn bed uitgeklommen en stond die hier rond half tien.
Veel heeft die niet gedaan, hij probeerde het wel maar zijn gedachtes bleven maar terug gaan naar Jamie en het gesprek van gister avond.
"Robbie!" Roept een stem naar hem, redelijk luid waardor die verbaasd op kijkt.
"Wat?" Vier paar ogen kijken hem bezorgd aan, waarom?
"Is alles oké?" Vraagt Matthy, dit is debtweede keer dat die dit vraagt maar de eerste keer dat zijn woorden bij Robbie binnen komen.
Gewoon doen alsof alles oké is. Alsof je vriendin, inmiddels ex vriendin het gisteren niet uit heeft gemaakt. Niet een relatie van meerdere jaren kapit heeft gemaakt voor een man die ze minder dan een half jaat kent.
Hij knikt, en tovert een glimlach op zijn gezicht die hopelijk geloofwaardig is zodat die oké lijkt. Hij wil ze niet lastig vallen met zijn problemen.
De bankzitters zijn beste vrienden, maar zulke emitionele dingen die in hun keven spelen worden niet vaak met de ander besproken. Echt nooit eindelijk.
Zo zijn hun en is hun vriendschap neit. Ze zijn nooit echt serieus op dat gebied, ze maken altijd grappen over elkaar. Dat is hoe hun vriendschap werkt.
"Ik ben oké, hoezo?" Vraagt Robbie zo geloofwaardig mogelijk, hij wil niet dat ze dwars door zijn leugen heen zien.
"Je hebt nog niks gegeten," Start Raoul en Robbie kijkt naar zijn bord waar zijn niet aangeraakten broodje nog ligt. "De hele tijd zit je voor je uit te staren zonder iets te doen en je zit zo diep in gedachtes dat je ons niet eens hoord."
Robbie zucht, ja kut zooi. Waarom zaten ze überhaupt zo op hem te letten? "Ik ben gewoon moe."
Matthy kijkt hem twijfelend aan, Het zou kunnen dat hij oprecht moe is maar waarom kijkt hij dan de hele tijd zo verdrietig uit zijn ogen?
"Je lijkt haast emo man." Koen kijkt hem met een pokerface aan. "Hoe je de hele tijd zo zielig kijkt, dus wat is er aan de hand?"
Robbie schud zijn hoofd, hij heeft dus echt geen zin om nu te gaan lopen venten over hoe Jamie het uit heeft gemaakt om ze haar soulmate heeft ontmoet.
Zoals Robbie eerder al zei, hij en de jongens hebben nooit serieuze gesprekken. Normaal kan hij wel lachen om de grappen die er gemaakt zouden worden.
Maar nu kan hij dat echt niet hebben, hij hield echt van Jamie, en nu is hij haar kwijt.
Hij wil niet dat er een grap van gemaakt gaat worden, dat kan hij nu niet hendelen is hij bang.
Dat is dus ook de reden dat hij van plan is niks te zeggen, bang dat het niet serieus wordt genomen en wordt omgedraaid naar een grap, alsof het niet iets serieus is.
"Ik meen het, ik ben gewoon moe. Dat is alles." Houdt Robbie vol.
Gelukkig wordt al snel het onderwerp geswitched aangezien het lijken te geloven, of op het minst zijn antwoord accepteren.
Dat is voor Robbie al goed genoeg als hij terug kijkt naar beneden. Naar het broodje op zijn bord.
Hij zat zo diep in gedachtes dat hij vergat dat ze aan de tafel zaten, het was lunchtijd dus dit is een standaard ritueel van hun. Samen eten.
Maar door hoeveel hij na dacht over Jamie vergat hij dat compleet.
Hij pakt het broodje er van af en neemt een hap. Hij wil niet dat het onderwerp weer naar hem gaat om hij nog steeds niet eet.
Robbie kijkt op als hij ogen op hem voelt, even kijken zijn ogen de tafel rond tot die Matthy's blik kruist.
De blond glimlacht zachtjes naar hem. Robbie glimlacht zwakjes terug voor die naar beneden kijkt.
Waarom let Matthy nou weer op hem?
Rond half één is iedereen wel klaar met eten en staat Robbie op van de tafel. Hij heeft geen corvee en hoeft dus niet afteruimen.
Wat betekent dat hij aan zijn bureau kan zitten en oortjes in doen om zich van de wereld af te zonderen.
Klinkt als een sterk plan.
Maar als hij op staat voelt die een hand op zijn boven arm, hij volgt de hand naar het persoon die hem beet pakte.
"Als er wel wat is kan je altijd komen praten, Rob." Verteld Matthy hem.
Even kijkt Robbie hen verbaasd aan voor die knikt. "Dankje." Hij weet niet zo goed wat die daar anders op kan zeggen. Wat die daar op moet zeggen.
Matthy glimlacht voor die zijn arm los laat en weg loopt naar zijn eigen plek.
Nog even kijkt Robbie hem na voor die richting zijn eigen plekje loopt.
-
a/n
ik schrijf dit nu bij een random busstation, ik had officieel stage (3e dag lmao) maar ik heb me afgemeld om k het mentaal gewoon niet meer aankon. Maar mn ouders vermoorden me als ik niet naar stage ga dus nog zit ik al van 7 uur buiten, en ik moet nog minstens 3 dus dat wordt veel schrijven.
anyways om tien uur gaat de shop open dus ik ga zo smoken😍😍
JE LEEST
ONLY THE BRAVE || mabbie¹✔️
Fanfiction"It's a solo song and it's only for the brave." Zielsverwanten, soulmates. Bijna iedereen heeft wel iemand die zijn soulmate is. Je wordt geboren met een tattoo, ook wel soulmark genoemd. Als je het persoon vind met het zelfde teken op zijn of haar...
