Twee uur te laat, maar Robbie is eindelijk in Ameide aan gekomen. De jongen parkeert zijn auto voor Matthy's huis en draait de sleutel om.
Nog even blijft hij zitten. Hij kan dit, hoe moeilijk is het nou om zijn gevoelens onder controle te houden?
Gewoon een video filmen en hij kan weer naar huis. Hij zou hier echt niet langer zijn dan twee uur. Dat noet lukken, toch?
Hij opent zijn autodeur en stapt uit, de deur slaat ie achter hem dicht waarna die hem op slot klikt. Het geluid dat van de auto af komt vertelt hem dat die daadwerkelijk in het slot schoot en hij loopt richting de voordeur van Matthy.
Hij drukt op de bel, en wacht tot de deur word open gemaakt. Na ongeveer dertig seconden gaat dan toch de deur open en staat de blonde man daar.
"Hey Rob! Kom binnen." Matthy stapt opzij en Robbie stapt langs hem naar binnen, een hallo terug zeggend terwijl die dat doet.
Hij trapt zijn schoenen uit en legt die onder de kapstok op het rekje.
"Koffie?" Vraagt Matthy vanuit de woonkamer waar die blijkbaar al heen was gelopen zonder Robbie het door had.
"Lekker!" Roept Robbie terug terwijl hij de deur opent en de woonkamer in loopt. De keuken grenst aan de woonkamer dus hij kan Matthy vanaf hier zien.
De brunet loopt naar de bank waar die op plaats neemt, hij slaat zijn armen over elkaar terwijl die wacht op Matthy.
Even later komt hij aan lopen met twee kopjes in zijn handen, van hun tijd in Casa Del Huts weet Matthy nog wat er wel en niet in zijn koffie moet dus hij heeft ook niets gevraagd.
Dat hij dat heeft onthouden laat hem warm voelen van binnen, waardoor die in zijn hoofd scheld. Doe normaal joh, hij heeft vast ook onthouden wat Koen of Raoul in hun koffie willen. Je bent niet speciaal.
"Alles oké?"
Robbie kijkt op en ziet dat Matthy voor hen staat, naar beneden kijkend terwijl die een kopje voor hem uithoud.
De jongen knikt snel, misschien wat te snel dat het niet meer geloofwaardig is. "Ja, hoezo?"
Matthy wijst naar zijn handen, hij had zelf niet eens door dat hij aan het tikken was op zijn arm. Dat is een trekje van hem als die nerveus is. Tikken.
Maar waarom de fuck is hij nerveus? Dit is en blijft zijn beste vriend, daar hoeft hij niet nerveus om te zijn. Soms haat hij zijn lichaam echt, waarom reageert het zo op hem? Dat is nergens voor nodig.
"En buiten zat je ookal met je voet te tikken." Zegt hij daarna.
Meteen stopt Robbie met tikken en neemt inplaats daar van het kopje uit zijn handen. "Ik ben oké."
Mattht neemt plaats naast hem en zet zijn eigen kopje op de tafel. "Zeker? Je tikt nooit zomaar. Alleen als je nerveus bent of er iets is. En het lijkt me sterk dat ik je nerveus maak."
Ja nou dat leek Robbie zelf ook sterk, maar blijkbaar heb je toch dat effect op hem, Matthyas.
Maar dat gaat hij hem zeker niet vertellen. Hoe schamend zou dat zijn? "Ja, je maakt me nerveus, sorry man."
Yep, dacht het niet.
"Gewoon slecht geslapen." Liegt de jongen. "Waarscheinelijk was ik daarom aan het tikken."
"Je keek langs me."
"Wat?" Robbie kijkt hem verward aan, waar heeft hij het nou weer over?
"Je keek langs me." Herhaald Matthy. "Normaal als we praten kijk je me aan, als je liegt vermijd je oog contact."
JE LEEST
ONLY THE BRAVE || mabbie¹✔️
Fanfiction"It's a solo song and it's only for the brave." Zielsverwanten, soulmates. Bijna iedereen heeft wel iemand die zijn soulmate is. Je wordt geboren met een tattoo, ook wel soulmark genoemd. Als je het persoon vind met het zelfde teken op zijn of haar...
