ONLY THE BRAVE || mabbie¹✔️

ONLY THE BRAVE | chapter thirteen.

Robbie schrikt wakker van een luid geluid, pas na een aantal seconden komt het bij hem binnen dat dat een deurbel was.

Matthy kijkt naar de jongen die wakker schrok in zijn armen, hij sprong bijna uit zijn armen van de schrik. "Sorry, ik heb pizza besteld. Kom je zo naar beneden?"

Lichtelijk verward om die nog half slaapt knikt die maar gewoon en laat Matthy hem van zich af leggen.

Terwijl Matthy de slaapkamer verlaat wrijft Robbie in zijn ogen om de slaap er uit te halen.

Even is die in de war om waarom hij in Matthy's huis, in zijn bed en in zijn armen lag, maar al snel komt het terug.

Hij pakt zijn mobiel die op één of andere manier op het nachtkastje naast het bed is beland en klikt hem aan.

21:36?! Hij viel rond 13:00 in slaap, hij heeft gewoon bijna acht uur geslapen. Hoe dan?

Nou opzich wel logisch met hoe laat hij in slaap viel. Het was weer zo'n nacht dat hoe moe je ook was, je de hele nacht wakker lag starend naar het plafond.

Hij kwam gewoon niet in slaap. Er was niet eens een reden voor, als hij nou de hele nacht zat te piekeren oké. Want dat heeft hij wel eerder gehad. Maar nee. Hij had niks aan zijn hoofd.

Hij lag daar gewoon te staren naar niks. Tot die uiteindelijk rond zessen toch in slaap viel.

Dat is ook de reden dat hij zich had verslapen, naast het feit dat die zijn wekker verkeerd had gezet.

Maar nu heeft die die slaap wel weer in gehaald, dus vanavond word waarscheinelijk weer een nachtje door halen.

Hij schud zijn hoofd en staat op uit het bed, hij mag wel snel gaan eten als hij nog een beetje optijd thuis wil zijn want het is nog wel een stukje rijden.

Hij checkt nog even snel zichzelf in die spiegel die in Matthy's kamer hangt. Een hand gaat door zijn haar heen om het wat vertoonbaarder te maken, aangezien hij een vogelnest op zijn hoofd heeft door het slapen.

Zodra die tevreden is met zijn uiterlijk loopt die de kamer uit, de trap af naar beneden.

In de woonkamer ziet die Matthy op de bank zitten met twee pizza dozen op de tafel er voor en een pizzasnijder er naast.

De blond kijkt op als hij geluid achter hem hoort. "Ik heb salami besteld voor je."

Robbie's mondhoeken krullen omhoog als hij zich realiseerd dat Matthy zijn lievelings pizza heeft onthouden.

Het zijn zulke kleine dingen die toch zoveel doen. Dat matthy die feitjes onthoud laat hem goed voelen.

"Dankjewel." Antwoord Robbie, naast Matthy op de bank gaan zittend.

Matthy knikt, zijn pizza doos openend en het mes pakkend om zijn pizza in acht stukken te snijden. "Geen probleem. Gaat die weer een beetje?"

Robbie knikt, wat niet gelogen is. Hij voelt zich na die acht uur slaap weer stukken beter.

Zijn hoofd is veel rustiger, en zijn lichaam reageert niet meer zo op Matthy, wat erg fijn is. Als hij de hele tijd zat te trillen om die nerveus is in Matthy's bijzijnde, zou het werken met hem toch wel lastig worden.

"Ik voel me wel weer beter. Sorry dat... dat allemaal gebeurde." Het zou ook wel even een shock moeten zijn voor Matthy.

Robbie kwam hier voor een video, en vervolgens eindigt hij jankend in Matthy's armen. Dat hadden ze beide niet verwacht. Dat is zeker.

"Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, Rob. Het is oké als je wat minder gaat en gewoon even een knuffel nodig hebt."

Dat had hij zeker nodig, en het grappige is Robbie had dat niet eens door tit dat hij een knuffel kreeg. Toen besefte hij zich pas hoe erg hij verlangde naar een knuffel.

"Wat gebeurde er nou eigenlijk?" Vraagt Matthy verder.

"Ik heb gewoon een beetje veel aan mijn hoofd momenteel. Met Jamie enzo. Gewoon teveel stress. Naast dat heb ik vannacht niet echt goed te slapen, dus ik was nog al prikkelbaar." Legt Robbie uit. En dit is niet perse een leugen. Hij laat gewoon wat details weg.

Matthy knikt, hij begrijpt hem wel. Hwt is net uit met zijn vriendin, en het was niet een gezamelijke beslissing. Tuurlijk valt dat hard. "Wil je er over praten?"

"Misschien later," Antwoord Robbie na even twijfelen. "Ik wil het nu gewoon vergeten."

Matthy knikt meteen, zijn keuze respecteert hij direct. "Tuurlijk! Dat is oké Rob. Als het niet gaat en je wilt praten of iets.. Een knuffel. Je kan altijd naar mij toe komen. Ook nu, als je nog steeds niet helemaal lekker gaat."

"Dankjewel, Matt." Glimlacht de brunet. "Maar ik voel me weer wat beter. Die slaap heeft me erg goed gedaan."

Oh Robbie, als je eens wist dat dat niet door de slaap komt, maar door de man die je de hele acht uur lang vast heeft gehouden.