Ateşin İzleri

Bölüm 58

Yorum ve vote yapmayı unutmayın lütfen

İyi okumalarr

Asya'dan

Hava kararmak üzereyken hastaneden çıktım belki uçağa yetişebilirdim uçağın kalkmasına dakikalar vardı hızla taksiyi arayıp caddeye çıktım taksi iki dakikaya kızılcık bulvarındayım demişti kestirmeden oraya gitmek için dar ıssız bir sokaktan geçmek zorundaydım hızlı olmalıydım hatta koşmalıydım.

Sokağı dönmemle önüme çıkan adama çarparak geriye doğru sendelendim kendime gelmemle bu adamı tanımıştım hatta o an gözümün önünde canlanmıştı bu oydu birdahaki karşılaşmamızda umarım bu itle beraber olmazsın diyen kişiydi bahsettiği Atalaydı ve bende tektim.

"Yavaş ol güzelim bir yerini incitebilirsin."

Yüzündeki ukala tavırla sırıtmıştı ellerini cebinden çıkarmadan üzerime doğru yürümeye başladığında telefonum çalınmıştı bu taksiciydi.

"Yetişmen gereken yer arıyor sanırsam?"

O üzerime doğru yürüdükçe ben geri geri adım atıyordum telefonumu yavaşça cebime koyduğum anda arkama döndüm ve arkamdaki iki erkekle burun buruna geldim.

"Sanırım gidiyordun?"

Birisi ceketini geriye doğru çekip silahını göstermişti soruyu soran ise ellerini göğsünde birleştirdi.

"Hatırladın mı bizi?"

Yutkundum. Hatırlıyordum hatırlamamak mümkün müydü ki? Bedenimin titrediğini hissediyordum boncuk boncuk terliyordum derin nefesler almazsam ölecekmişim hissi kaplamıştı içimi.

"Size bir hafta süre vermedik mi?"

Arkamdaki adamın nefesini boynumda hissetmemle arkama doğru dönmeye çalıştım ama becerememiştim gelişini bile duymamıştım kolunu boğazıma dolayıp başımı arkaya doğru çekti diğer eliyle de göğsümün üzerinden beni kendine bastırıyordu ellerimi koluna kaldırıp kendimi kurtarmaya çalışsam da başaramıyordum, önümde konuşan bana doğru yürüdü ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Bu yaptığınız Diken'in hoşuna gitmeyecek."

Arkamdaki adam beni sürüklemeye başladığında cebimde titreyen telefonum ısrarla çalıyordu boynumu o kadar geriye çekiyordu ki hem canım yanıyordu hemde o iğrenç nefesini yüzümde hissediyordum.

Beni zorla arabaya bindirdiği anda kapı koluna sarılıp kapıyı açmaya çalıştım cama vuruyor kapıya tekme atıyordum.

"Bırakın beni! Bakın onunla ne derdiniz var bilmiyorum ama ben onun hiçbir şeyi değilim!"

Önde oturan adam konuştuğunda arabada biri olduğunu anca anlamıştım korkuyla adama baktım diğeri de o sırada arabaya binmişti.

"Bir şeyi olmadığına emin misin? Çünkü arabasındaydın."

Diğer adam gülerek arabayı çalıştırdığında tekrar kapıyı zorlamaya başlamıştım.

"Eğer bir şeyi değilsen bu Atalay tam bir şerefsiz desene."

"Arabada kız becermek iyi bir beceridir dostum."

İğrenç iğrenç konuşmalarını duymamak için bağırıyordum önden uzattığı koluyla beni çekmişti ve dengemi sarstığı için koltuğa doğru uzanmama sebep olmuştu.

"Lan sus ne bağırıyorsun!"

Yatmamı fırsat bilip kaldırdığım ayağımla kapıya tekmeler vurmaya başladım o ise bu sefer bacağımı tutmaya çalışıyordu elini üzerimden çekip bana silah doğrulttuğu anda tekme vurmayı kesmiştim.