Ateşin İzleri

Bölüm 18

Yeni bölüm geldiii

İyi okumalar

   Apartın önünde park halinde duran araca bindikten sonra hızla yol alıyorduk evden çıktığıma dair ablama bilgi vermemiş olduğum bir an bile aklıma gelmemişti. Tolga'nın endişeli halleri Atasoy şirketinin önüne gelene kadar geçmemişti.

"Beni kırmayıp konuşmaya geldiğin için saol." arabadan indiğinde içimi garip bir his kaplamıştı burası bana iyi hissettirmiyordu.
"Gidelim."
Şirkete doğru onu takip ediyordum içeriye girdiğimizde herkes ona selam vermişti ve asansöre geldiğimizde bana bakarak gülümsedi bu acının tatlı tebessümüydü.

"Konuşmak isteyecek mi?"

"İsteyecektir."

15. Kata geldiğimizde derin bir nefes almıştım ve peşine koridora girdim. Bu kat 23. kata göre farklıydı koridordan odalara ayrılıyordu.

"İşte burası."

Önünde durduğu kapıyı işaret etmişti. Bu diğer odalarsa kendisine ve kendileri için çalışan insanlara ayrılmış olmalıydı.

"Tekrardan teşekkürler."

Kapıyı açıp ileriye doğru ittiğinde içeride camın önünde ayakta duran Tuğkan arkasına dönmüştü beni gördüğüne şaşırdığı yüzünden anlaşılıyordu.

"Merhaba Tuğkan."

İçeriye doğru adım atmıştım ve arkamdan kapıyı kapadım.

"Merhaba, hoşgeldin."

Yüzünde sanki bulunduğu durumdan çırpınıyor çabalıyor ama kurtulamıyormuş gibi bir ifade yatıyordu.

"Gelme sebebimi tahmin ediyorsundur. Beni buraya kardeşin Tolga getirdi, neden kimsenin kabul etmediği bu görevi kabul ettin? Eğer sana bir şey olursa kardeşin ne olacak onu hiç düşünmüyor musun?"

Tek nefeste söylediğim bu sözleri hiç düşünmeden konuştum.

"Haklısın. Ama Atalay var sonra Bahadır Emre... onlar ona sahip çıkacaklardır."

"Hiçbiri sen gibi olamaz."

Tekrar cama döndüğünde arkasından yaklaşıp baktığı şehire onun gözlerinden bakmıştım büyük binalar ardı ardına sıralanmış trafikteki arabalar.

"Tolga, benim seni kararından döndürebileceğimi düşünüyor bunun sebebini bilmiyorum fakat böyle bir şansım varsa bunu söylemek istiyorum, gitmemelisin."

Yüzünü görmesemde çok uzaklara daldığını biliyordum ne düşünüyordu da bu düşündükleri onu bu çıkmaza sürüklüyordu öğrenmek çok istiyordum.

"Böyle olması gerekiyor."

Son sözünden sonra diyecek kelimem kalmamıştı kararından dönmeye niyeti yok gibiydi o seçimini yapmıştı gidecekti.

"Pekala. Umarım geri dönersin."

Kapıyı açtığım gibi karşımda duran Tolgayı görmüştüm çıkıp kapıyı örttüm ve asansöre doğru yürümeye başladım.

"Ne oldu? Vazgeçti mi?"

Sesindeki çaresizliği hissetmemek mümkün değildi, başımı olumsuz anlamda salladım.

"Üzgünüm kararından dönmüyor."
dedim ve asansör düğmesine bastım asansör aşağı yönde haraket etmeye başlamıştı, asansöre doğru peşimden yürüyen Tolga ise o anda durmuştu dönüp ona baktığımda yüzündeki ifade değişikti.