Ateşin İzleri

Bölüm 71

 
Bu bölüm biraz geç geldi biliyorum kusura bakmayınnn

Yorum ve vote yapmayı unutmayınnn lütfennn

İyi okumalar

Derin bir nefes alıp kapıyı tıkladım ve içeriye girdim camın önünde arkası dönük bir şekilde dikiliyordu beklemediğim bir şekilde yükselip bağırınca irkilmiştim.

"Doğan rahat bırak beni demedim mi!"

Sandığı kişi olmadığımı arkasını döndüğü anda görmüştü yüzündeki o ifade değişmiş yerini pişmanlık almıştı bunu gözlerinde görebiliyordum. Arkamdaki açık kapıyı yavaşça örttüm ve tekrar ona döndüm nereden başlayacağımı bilemiyordum aslında günlerce insanları kandırmış bir yalancı duruyordu önümde ama ona o gözle bile bakamıyordum ona, hepimizi kandırdığı için kızamıyordum.

"Asya..."

Beni beklemediğini biliyordum belkide göreceği son insan bile olmadığımı düşünüyordu çünkü gelmem sanıyordu.

"Nasılsın..." duraksadım ve devam ettim. "Atahan."

İsmini söylememle gözlerini kaçırmıştı arkasına dönerek camdan dışarıyı izlemeye başladı sanırım burada olmamı istemiyordu.

"Hep bana ismimle seslendiğin anı düşünmüştüm."

Tek eli cebinde dışarıyı izlemeyi sürdürüyorken konuştu.

"Keşke seninle bu şekilde tanışmasaydık... Keşke beni ben olarak tanısaydın."

Odanın içine doğru yürüdüm ve dudaklarımı araladım yanılıyordu ben zaten onu Atahan olarak tanımıştım sadece ismi farklıydı.

"Düşündüğün gibi değil..."

Dönerek beni susturdu yüzüme bakıyordu.

"Bunca zaman seni kandırdım."

Üzerine doğru yürüdüğüm anda geriye doğru bir adım atmıştı ve bu haraketi beni yerime çivilemişti resmen ona yaklaşmamı istemiyordu.

"Kendimi düşündüm herkesin hayatını mahvettim.."

Ne diyeceğimi bilemiyordum kendini suçluyordu.

"Tuğkan seni Atalaydan korumamı istiyor çünkü seni o yerden alıp çıkaramadım bunu yapamadım!"

Sinirden gözleri dolmuştu.

"Çünkü vuruldun..."

"Ama seni orada bıraktım.."

"Bak şimdi burdayım..."

Tek kelime daha etmeden gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu.

" Tolgayı babama düşman ettim.. kardeşleri birbirine düşman ettim... hiçbir şey planladığımız gibi olmadı..."

Bunu söylerken sesi yükselmeye başlamıştı eliyle yüzünü kapattığı anda derin derin nefesler alıyordu televizyon ünitesinin üzerindekileri tek el darbesiyle devirdiği anda çığlık atıp ellerimle ağzımı kapatmıştım.

"ALLAH BENİM BELAMI VERSİN!"

Eli televizyona geldiği anda dev televizyon hızla yüz üstü yere düşmüştü ben yerdeki kırılmış bibloların üzerine devrilen televizyona bakarken Atahan üniteye tutunarak yere çökmüştü hızla yanına gidip dizlerinin dibine çöktüm.

"Senin de o evden gitmene izin vermedim... Atalay Tuğkanla anlaşma yapmıştı Tuğkan seni götürecekti ama ben izin vermedim... gitmene izin vermedim gitmeni istemedim.. yanımda kal istedim.. kendimi düşündüm..."