GÜN DÖNÜMÜ

0.6

Bölüm Şarkıları

#Living in the shadows - Matthew Perryman Jones

#Hold me tight - Kim yeji

#Arjin Ulaş - Anahtar

Keyifli okumalar dilerimm...

🕯️

BÖLÜM 6
1.KISIM

Günler bir şekilde geçiyordu.

Göreve gitmediğim zamanlarda yaptığım monoton şeyleri yapıyordum. Her şey olması gerektiği gibi sessiz ve sorunsuzca ilerliyordu. Sonra yine yeni bir gün başlıyor ve her şey başa sarıyordu. Zamanın içindeydim ama bundan daha çok bir boşluğun içine hapsedilmiş gibiydim. Ne tarafa gidersem gideyim yolum bir şekilde karanlığa çıkıyordu. Bu döngüden kurtulamıyorum bir türlü. Belki de ait olduğum yer burasıydı.

"Tabağındaki hiçbir şeye dokunmamışsın, öylece duruyorlar. Bunları bari ye Alaca," diye üzgün bir ses ve endişeli bir yüz ifadesiyle konuştu Bilge. Dalgınca tırnaklarıma sürdüğüm ojeyi ve üzerlerine çizdiğim minik desenleri sessizlik içinde izlemeyi bırakıp başımı kaldırdım onu daha rahatça görmek için.

"Aç değilim." Sesim tıpkı bakışlarım gibi bomboştu.

"Ne kahvaltı yapıyorsun, ne yemek yiyorsun kaç gündür, olmaz ki böyle. İyice halsizleşeceksin bak, ciddiyim. Limonlu çok çok hafif bir tatlı yaptım sana, tadına bir bak. Belki seversin canım." Elindeki tabağı masanın üzerine koyup bana doğru kırık bir hevesle uzattı ve elini beklentiyle çenesinin altına koydu. Ben ona tepki vermeyince ise surat astı.

Karşımda duran hasır sandalyeye oturup elleriyle çiçekli elbisesinin eteklerini düzeltti. Yemyeşil, özenle baktığı bahçesindeki çiçekler kadar yakışıyordu buraya. Oysa ben son günlerde olduğu gibi siyah, nispeten önceden tercih ettiklerimin aksine sade, ince askılı, belimi güzelce saran mini elbisem, gold takılarım, ince topuklu ayakkabılarım ile karşısında yapma bir bebek gibi ruhsuzca oturuyordum.

"Yapmana gerek yoktu, canım istemiyor." dedim önümdeki tabağa umursamaz bir bakış atıp, burnuma gelen hafif koku bile midemi alt üstü etmeye yetmişti. Oysa oldukça güzel görünüyordu.

Sadece evde yalnız yemek yemekle ilgili bir sorunum olduğunu düşünüp birkaç gündür Bilge'ye gelmiş bana hazırladığı yemekleri ve tatlıları yemeye çalışıyordum ama artık onlara bile katlanamadığımı fark etmiştim. Bir tuhaflık vardı bedenimde bunu hissediyordum ama düzeltmek için yapabileceğim bir şey yoktu.

"Olmaz artık böyle ama kuzum ya," dedi Bilge elimin üzerine elini dostane bir tavırla koyarak, bakışlarım bitkince ona döndüğünde endişeyle çatılan kaşlarını gördüm. "İlaç kullanıyorsun, bir şeyler yemen lazım. Bak son finallerine de gireceksin, bu şekilde çok zorlanırsın. Ne yemek istiyorsun söyle bana onu yapayım senin için, hım?" Güzel, sevimli yüzü yaklaşık dört gündür bana bu şekilde bakıyordu ve sanırım artık kendi evime çekilme zamanım gelmişti.

"Bir şeyim yok Bilge Su, abartıyorsun iyice." dedim nefeslenircesine, gözlerimi kapatıp açtım. "Senin yemeklerinle ya da herhangi bir şeyle problemim yok, biliyorsun. Eminim hepsi çok lezzetlidir ama gerçekten canım istemiyor. Sorun değil, hallederim ben. Bana şöyle hastaymışım gibi bakmayı bırak, tamam mı? Orkun'da yeterince başımı şişiriyor bu konuda zaten. Geçecek zamanla, hep böyle gidecek değil."