all's well that ends well • severus snape x oc

I. Zmiany

Plany Severusa Snape'a na spędzenie tego niezwykle ponurego lipcowego popołudnia zostały pokrzyżowane przez nikogo innego jak samego Albusa Dumbledore'a, który to postanowił zwołać nagłe zebranie grona pedagogicznego. Niepojęta była niechęć, z jaką ten Mistrz Eliksirów teleportował się do wyjątkowo deszczowego Hogsmeade prosto ze swojego obskurnego domu. W niezwykle cmentarnym nastroju zmierzał prosto do Szkoły Magii i Czarodziejstwa pod osłoną nie tyle pogłębiającego się mroku, co własnej czarnej peleryny. Takim oto sposobem przemókł do suchej nitki i wszedłszy do pokoju nauczycielskiego, od razu przykuł uwagę Minerwy McGonagall, która wówczas była jedyną osobą w tym pomieszczeniu.

– Wcale sobie nie pomagasz tymi mokrymi włosami, zważywszy na twoją reputację nietoperza z lochów, Severusie – powiedziała McGonagall, po czym zajęła swoje miejsce przy stole.

– Dopóki siedziałaś cicho, to wydawałaś się nawet godna tolerowania – odrzekł Snape, wyjąwszy swoją różdżkę. – Teraz jednak to zaprzepaściłaś...

Mistrzyni Transmutacji parsknęła pod nosem i potrząsnęła przecząco głową, wnet wczytując się w jakieś swoje zapiski na pożółkłych zwojach pergaminu, które to miała przed sobą.

Tymczasem Mistrz Eliksirów przy użyciu różdżki i doskonałej znajomości zaklęć suszył swoje włosy i ubranie. Z biegiem czasu do pokoju zaczęli wchodzić kolejni nauczyciele, a zjawili się kolejno: profesor Sprout i Sinistra, a także Babbling i Vector. Kiedy Snape zajął już swoje miejsce, zjawiły się również profesor Trelawney i Burbage. Wkrótce także i inni. Nic jednak nie wskazywało na to, by sam Dumbledore miał w ogóle zamiar się pojawić na własnym zebraniu.

Mimo to po kilku niechętnych pogawędkach pomiędzy tymi członkami rady pedagogicznej, którzy zdołali przyjść na czas, pojawił się wreszcie i dyrektor Hogwartu. Przyniósł ze sobą paczkę cytrynowych dropsów, zatem wydawał się być w dobrym, jeśli nie bardzo dobrym, humorze. Wolał jednak milczeć niż niezwłocznie przejść do rozpoczęcia zebrania. Całkiem jakby nie było ono takie pilne, jak im wszystkimi na początku mogło się wydawać.

– Albusie? – Odezwała się nagle zniecierpliwiona Minerwa.

– Nie ma co się spieszyć, profesor McGonagall – odrzekł, sięgając przy tym po dropsa. – Musimy poczekać jeszcze na jedną osobę, bowiem nasze spotkanie nabierze sensu dopiero wtedy, gdy ona się zjawi...

– Rzeczywiście – wtrąciła Rolanda Hooch – nie ma z nami jeszcze Filiusa.

– Cóż... – Odchrząknął. – Jeśli mowa o naszym profesorze Flitwicku, to mam wam do przekazania pewną wieść. Rzecz w tym, że Filius zważywszy na swoje nagłe problemy zdrowotne postanowił przejść na, zasłużoną zresztą, emeryturę.

– Problemy zdrowotne? – Powtórzył zdziwiony Rubeus Hagrid.

– Niestety nie znam szczegółów, Hagridzie.

– W takim razie – odezwała się Minerwa – czekamy na jego zastępcę?

– Otóż nie tym razem. – Uśmiechnął się słabo. – Na poznanie zastępcy Flitwicka jeszcze przyjdzie czas, moi drodzy, teraz za to czekamy na kogoś innego. Jak co roku potrzebny jest nam nauczyciel od Obrony Przed Czarną Magią i to właśnie jego oczekujemy, co zapewne nawet już was nie dziwi po tylu latach...

– Kto to tym razem? – Zapytała niechętnie Aurora Sinistra.

– Wbrew pozorom jest to ktoś już nam znany, ba! – roześmiał się nieznacznie – niektórych z was miał okazję nawet uczyć w murach Hogwartu.