Bir Motorcuya Aşık Olmuşum

olaylar düzelicek mi?

Onu bi kızla öpüşürken görünce büyük hayal kırıklığı geçirmiştim. Parkın kapısının önünde dikili bi şekilde onları izliyordum, kız bir yerden tanıdık geliyordu ama benden bayağı bir uzakta oldukları için tam anlayamadım. Dolu gözlerle yanlarına yaklaşırken bide ne göreyim? Bu Polen'di, abimin sevgilisi olan Polen. Şok içinde bakıyordum hâlâ onlara, bi anda Ayaz'ın üstünden çektim onu ve bağırmaya başladım:

-Napıyosun sen burda ya, kaltak Polen!
abimi aldatmaya utanmıyor musun sen?

Ayaz cevap verdi bana:

-Abin mi? abinin sevgilisi mi Polen?
-Sen ne hakla konuşuyorsun ya?! Hem beni buraya buluşmaya çağırıyorsun hemde burda bu orospuyla mı öpüşüyorsun Ayaz?

Suratına ağlayan gözlerimle bakarak sağlam bi tokat yapıştırdım. Abimi de Polen'den hesap sorması için arayıp parka çağırdım, o gelene kadar yanlarından ayrılmadım. Hemen çıkıp geldi tabi sinirinden, Polen'le büyük bir kavga başladı aralarında, abim benimle Ayaz'ın arasında bi bağlantı olduğunu anlamaması için hemen parktan uzaklaştım. Ayaz'da arkamdan koşuyordu, bağıran sesini duyabiliyordum ama ağlamaktan arkamdan gelme diyemiyordum bile.

Daha fazla dayanamayıp mahallenin sonundaki köşeye vardığımda dizlerime çöktüm ve Ayaz'ın yanımda daha çok yaklaştığını duyabiliyordum. Ben hüngür hüngür ağlarken Ayaz yanıma gelmiş, beni ayağa kaldırmaya çalışıyordu, ben inatla onu itmeye devam ediyordum. Evet, o benim hiçbirşeyim değildi ama hayal kırıklığına uğramıştım sonuçta hoşlandığım çocuktu, bu yüzden böyle davranıyordum ona karşı. Ayaz beni ayağa kaldırmayı başardı ve bana sıkıca sarıldı, bende karşılık verdim:

-Herşeyi açıklayağım sana, sadece beni kötü biri zannetme yeter Aymira.

Cevap veremedim ona, ağlamam azalmıştı, ilk defa birinin kollarında böyle sakinlemiştim, Ayaz çok iyi gelmişti bana. Ağlamayı tamamen kestim ve kafamı kaldırıp sulu gözlerimle Ayaz'a bakıyordum, sabahki gibi gülümsedi bana bakarak.

-Benim evim hemen burda, benimle gelip biraz konuşmak ister misin?
-Olur.

Diyebildim sadece sakin ve sezsizce, evi cidden mahallenin sonundaki sitedeydi.
Parlayan sitesi, İzmir'in en büyük ve çok  zengin insanların yaşadığı bir siteydi. İçeri ilk girdiğimizde fark etmemiştim ne kadar büyük olduğunu sitenin, ama o an hiç onu düşünmüyordum. Evine girdik, yapayalnız yaşıyordu kocaman evde.
Salona götürdü beni, oturduk, su getirdi bana ve konuşmaya, açıklama yapmaya başladı bana Ayaz:

-Daha iyi misin Aymira?
-Sence?
-Biliyorum, haklısın, bizi öyle gördün ve çok yanlış anladın
-Benim yanlış anlayacak birşeyim yok, herşey ap açık ortada Ayaz.
-Çok yanlış şekilde gördün bizi Aymira, izin Verde anlatıyım
-Tamam, anlat hadi ne anlatacaksan, abime söylemeden kaçtım gittim kızar bana eve dönmezsem

Anlatmaya başladı olanları Ayaz...