ඇහැල

මහ ගෙදරට යන පාර සම්පූර්ණයෙන්ම ඉදුපියළිය වලින් පිරිලා තිබ්බේ.

ඇහැල ගහ ලගම ඉදගන්න ලී වලින් හදාපු දිග බංකුවක් තිබ්බා.

අදනම් ඉතින් බංකුව වහන් හිටියෙ ඇහැල මල් වලින්.

ඒ තරමටම ඇහැල මල් ගහේ මල් වැටිලා ලී බංකුව උඩට.

මම සාමාන්‍යයෙන් කහ පාටට ආස නෑ .
හැබැයි අදනම් කහ පාටට පලවෙනි වතාවට මට ලොකු ආසාවක් ඇතිවුනා.

කාර්තුවක ආස නොකරපු දේවල්වලට තවත් කාර්තුවක ආස කරන්න තරම් හිත මහ පිස්සෙක්.

මහගෙදර වටේම කදු යායකින් වට වෙලා තිබ්බේ . ඒ කදු යායෙ උසම කන්ද බතලේගල. බතලේගලට බයිබල් රොක් කියලත් කියනවලු.
ඇත්තටම ඒකෙ බයිබලයක් පෙරලුවා වගේ හැඩයක් තියේ.

"ආ සුදු පුංචා අයියේ" කියන් බෙරිහන් දුන්නේ සුමුදු .

සුමුදු කියන්නෙ අපේ මහගෙදර වැඩ කරපු කමනිගෙ පුතා.
ඌ ගෙදරට වැඩිය හිටියෙ මෙහෙ.මන් කලින් ආපු සැරේ තමයි ඌ එක්ක ගොඩක්ම ෆිට් වුනේ. 
පොඩ්ඩක් ගෑනු ගතිය වැඩි ඇගේ සයිස් එකෙන් චූටි කොල්ලෙක්.
හැබැයි කටනම් කතා කරලා වැඩක් නෑ මහ හිසේ රුදාව හැදෙන කියවිල්ලක් තියෙන්නෙ.

"අඩෝ ඔය නම කියන්න එපා බන් මගෙ නම කියහම්කො සුදු පුංචා සුදු පුංචා ගාන්නේ."

"හරි හරි බන් අයියේ බලහම්කො ඒ නමේ ලස්සන .
උබැහැට ඒ නම කැත වුනාට මටනම් ලස්සනයි"

"පලයං යකෝ යන්න තෝ සුදු පුංචා කියනවා මගෙ යාලුවන්ට ඒම ඇහුනොත් මම ජීවත් වෙන්වට වඩා හොදා මැරිලා යන එක"

"හරි ඉතින් ඔයාගෙ යාලුවො මෙහෙ නෑනෙ අය්යියණ්ඩියේ.............."

"මේ ඒක නෙමේ සුමුදු අර ඇවිත් ඉන්න නෙතුකැන් කියන පොර කවුද?"
"අපෝ ඔය ගස් ගැරඩියානම් මතක් කරන්න එපා මට.
ඕකා නෙතුකැන් නෙමේ කෙහෙල් කැන්.
මහ ඔලුව ඉදිමුනු පිත්තල හම්බාවෙක්.
කතා කර්නනෙවත් නෑ.
කන්න අඩගැහුවම විතරක් 'හා මං එන්නම්' කියනවා.
ලොකු හාමුගෙ යාලුවෙක්ගෙ පුතෙක් කියන්නේ.
ඊයෙනෙව කඩාපත් වුනේ.

මටනම් ඌට දෙන්න හිතෙයි හොම්බයි කටයි බොම්බයි මොටයි වෙන්න"

මම ඌ කියන කතා හිනාව තද කරන් අහන් හිටියෙ හුස්ම හිර වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි.