ඇහැල

ඇහැල

SupipiApril 17, 2024

ඒ සමනලයා වෙනදට වඩා දිලිසෙනවා .මම මගෙ උරහිස දිහා බලන් ඉන්නකොට ආයෙත් ඌ පියාඹලා ගිහින් ඇහැල ගහේ මුදුනෙම වැහුවා.

"ඒයි සයාශ් මොකෝ කල්පනාව ??"

සුහස්න එහෙම අහනකොට ආයෙ මම අහස දිහා බැලුවා.

"අද හද ලස්සනයි නේද??" සුමුදු අහස දිහා බලන් එහෙම කියන්න ගත්තා.

"හද හැමදාම ලස්සනයි. ඒත් පුරහද පායන දවසට මන් ආස නෑ . 

"පුර" කියන්නෙම බොරුවක්.

 මොකද මේ ලෝකෙ කිසිම දෙයක් සම්පූර්ණ නෑ. 

ඒ හින්දා මන් ආස අමාවකට. අසම්පූර්ණ හදකට. 

ඒ අසම්පූර්ණ හදේ හිස්තැන් පුරවන්න.

ඒ හිස්තැන් වලට ආදරේ කරන්න."

අහස දිහා බලන් එහෙම කියන නෙතුකැන් දිහා බලන් හිටියෙ අපි පුදුමෙන්.

"ඒ කීවෙ???" සුමුදු එහෙම ඇහුවෙ ඇස් දෙකත් ලොකු කරන්.

" ඔහොම ඇස් ලොකු කරන්න එපා සුමුදු... අහිංසක බළල් පැටියෙක් වගේ.

ඔයාට තියෙන්නෙ හරි ලස්සන අසම්පූර්ණ ඇස් දෙකක්.

ගැඹුරුයි නේද ??

තේරුනේ නෑ නේද ??

හිතන්න එපා............................"

නෙතුකැන් සුමුදු දිහා බලන් එහෙම කියනකොට ඒ ඇස් සුමුදුගෙ පැත්තට යා වෙලා තිබ්බෙ හරියට ඒ ඇස් හරහා චුම්භනයක් ගිහින් සුමුදුගෙ ඇස් වල වදිනවා වගේ.

"කැම්පස් ටෝක්ස්" 

සුමුදු නෙතුකැන්ට ගස්සලා මගෙ ලගින් ඇවිත් ඉදගත්තා.

"සුදු පුංචා අයියේ ඇත්තටම මම බළල් පැටියෙක් වගේද?"

මූණත් හරවන් මන් දිහා බලන් හිටපු සුමුදුගෙ ඇස් දුඹුරු පාටයි.

නිකන්ම නිකන් දුඹුරු පාටක් නෙමේ ඒ ඇස් කෝපි මිශ්‍ර තේ පාටයි.

ගැඹුරු තද පාටක්.

ඒ ඇස් ලාවට තෙතයි .

තැන තැන කදුලු බිඳු වල නටඹුන් තියෙනවා වගේ පේනවා.